پایان ایام ركود برای دونده برجسته چینی

لیو زیانگ دونده برجسته چینی كه در المپیك آتن در میان حیرت ناظران مدال طلای «دو»ی ۱۱۰ متر با مانع مردان را به دست آورد, می گوید از نزول اخیرش رهایی یافته و دوباره در شرایط مساعدی قرار گرفته است و در نتیجه می كوشد كه برای كسب مجدد مقام نخست در این ماده در مسابقات جهانی امسال مردادماه در هلسینكی فنلاند نیز مهیا شود

.«لیو» ۲۱ ساله معترف است كه پس از فتح بزرگ المپیك اش، تا حدی «حواس پرت » شد و نتوانست تمركز و تلاش لازم را به كار گیرد. او به واقع اولین آسیایی شد كه یك مدال طلا را در دو و میدانی المپیك ها به دست آورده است. «زندگی من پس از كسب آن مدال دگرگون شد. می دیدم كه به اهدافم رسیده ام. هم مدال زرین المپیك را گرفته ام و هم با ركورد جهانی این رشته مساوی كرده ام. احساس می كردم كه دیگر انگیزه و دلیلی برای تحرك و تلاش بیشتر فراروی من نیست. احساس كامل بودن می كردم و می پنداشتم كه هرچه باید انجام شود، به سامان رسیده و صورت پذیرفته است.» با این حال لیو می گوید كه هشدار و توصیه دوستان و اطرافیان و مربیانش او را بیدار كرده و سر شوق آورده است. «با توصیه ها و راهنمایی دوستانم، از نو بیدار شدم. الان مثل گذشته تمرین و تلاش می كنم ولی برای اثبات این قضیه باید حتماً در هلسینكی هم بر سكوی قهرمانی بایستم. در تورنمنت های دیگری هم كه تا آن موقع برگزار می شود، باید حضوری قابل قبول داشته باشم.»لیو شروع كند و بدی در فصل جاری داشت. او در همان اولین تورنمنت داخل سالن فصل در شانگهای، بر اثر دو بار خطا در استارت از جریان مسابقه حذف شد و سپس در تورنمنت «یی چون» به زمان متوسط ۵۹/۱۳ ثانیه اكتفا كرد. این در حالی روی داد كه او در آتن با ثبت زمان درخشان ۹۱/۱۲ ثانیه با ركورد جهانی این ماده برابری كرده بود.با این حال مدت زیادی طول نكشید تا لیو زیانگ شرایط مطلوبش را باز یابد و نزدیك به چیزی شود كه در المپیك از او دیده ایم. او در این راستا در تورنمنت گراندپری ژونگ شان در چین به زمان ۲۳/۱۳ ثانیه دست یافت كه دومین ركورد برتر فصل به حساب می آید. در آن رقابت ها او با دومینیك ارنولد آمریكایی مصاف داد و بر وی كه از ۳۳/۱۳ ثانیه فراتر نرفت، فایق آمد.لیو زیانگ به این اكتفا نكرد و یك هفته بعد در اولین مسابقه خارج از خانه خود كه همانا تورنمنت گراندپری ژاپن بود، شركت كرد و زمانش را باز هم بهتر كرد و این بار به ۱۲/۱۳ ثانیه دست یافت. او در این راه بر دو دونده ژاپنی به نام های ماساتو نایتو و یوجی اوهاش پیشی جست. دوباره به حرف های خود او رجوع می كنیم. «حقیقت را به شما بگویم. من در اوایل فصل و به واقع از بعد از اتمام المپیك مدتی درست و حسابی تمرین نكردم. چند ماه استراحت كردم و زمستان هم كه رسید، از ته دل كار نكردم و نوعی تنبلی كه برخاسته از رضایت از دستاوردهایم بود، در من ریشه دوانده بود. همیشه آماده بودن هم كار سختی است. خودتان را به جای من بگذارید. مدت ها تمرین می كنید تا به مدال طلای المپیك برسید و وقتی رسیدید حق دارید كه نوعی ركود و احساس رضایت در شما به وجود آید و با خود بگویید كه كار تمام شده و نیازی به ادامه تلاش مفرط نیست. یك نفر را به من نشان بدهید كه در تمام اوقات و طی همه سال ها یك جور و با یك ریتم كار كند و نتیجه بگیرد و هیچ گاه كم نیاورد؟»

•پس ركورد می زنی؟!

بدتر از همه این كه بعد از اتمام المپیك نیز همگان از لیو پیوسته خواسته اند كه ركورد جهانی را بشكند و پس از مساوی كردن با این حد نصاب در سال پیش چنین توقع و انتظاری از سوی دوستداران ورزش در چین منطقی می نماید. لیو می گوید: «بیچاره شدم! هر كسی در هر جا به من می رسد، بلافاصله می پرسد پس ركورد جهانی چه شد؟ كی این كار را انجام می دهی؟ تا كی می خواهی معطل كنی؟ خب چه كسی بدش می آید كه ركورد جهانی را بشكند؟ اما باید انصاف داشت و همین ۹۱/۱۲ ثانیه هم زمان بسیار سریعی است و فكر نكنید كه می توان به آسانی به آن رسید و بهبودش بخشید و اگر دیدید در المپیك به آن رسیدم به این خاطر بود كه در یك دوره زمانی و در پی یك ریتم متوالی به آمادگی لازم برای حضور در المپیك دست یافته بودم و آنجا به هدف زدم. ركوردشكنی در این سطح به بسیاری از موارد و امور نیاز دارد و ملزومات متفاوتی را می طلبد. هم امكانات باید مساعد و مهیا باشد و هم یك ورزشكار در موقع مقتضی و درست در شرایطی كه از او انتظار می رود، اوج گیرد. اینها یك الزام است. نمی توانید انتظار داشته باشید هر روز كه به میدان می روید شرایط ركوردشكنی را داشته باشید. این یك چیز خاص است و بنابراین به روزهای خاص و اندك و كم شمار نیز برای نیل به آن نیاز دارید. یك دونده مواد با مانع بین ۲۵ تا ۲۷ سالگی به پختگی لازم می رسد و من ۵ ، ۶ سال تا آن زمان وقت و مهلت دارم. من سعی دارم قدم به قدم و ماه به ماه بر كیفیت و كلاس كارم بیفزایم و پس از ركود ماه های بعد از اتمام المپیك الان دوباره در مسیر مناسب قرار گرفته ام. زمان ایده ال من و چیزی كه فكر می كنم به آن خواهم رسید، حد نصاب ۹۰/۱۲ ثانیه است. باید بر تمریناتم نیز بیفزایم و سلامتی فیزیكی خودم را حفظ كنم.اینها بسیار مهم است. من هم دلم می خواهد كه ركورد جهانی را بشكنم، اما نه زمان مشخصی را برای این قضیه می توانم تعیین كنم و نه می توانم بگویم كه در نهایت چه قدر سریع خواهم دوید. مهم این است كه دوباره به راه افتاده ام. بقیه مسائل خودش روبه راه خواهد شد.»