تاثیر آیات قرآن در دل شب

«فضیل بن عیاض» از جمله کسانی بود که در آغاز کار راهزن و مرد شروری بود و مردم از شر او در امان نبودند، ولی خداوند به او توفیق داد و از جمله اولیای خدا گشت. جریان توبه او چنین است که فضیل …

«فضیل بن عیاض» از جمله کسانی بود که در آغاز کار راهزن و مرد شروری بود و مردم از شر او در امان نبودند، ولی خداوند به او توفیق داد و از جمله اولیای خدا گشت. جریان توبه او چنین است که فضیل از نزدیکی یک آبادی می گذشت، دخترکی را دید و نسبت به او علاقمند شد. عشق سوزان دخترک، فضیل را وادار کرد که شب هنگام از دیوارخانه او بالا رود و تصمیم داشت به هر قیمتی که شده به وصال او نایل گردد. وقتی از دیوار بالا رفت، در یکی از خانه های اطراف، شخص بیداردلی مشغول تلاوت قرآن بود که به این آیه رسید:

«الم یان للذین امنوا ان تخشع قلوبهم لذکرالله و ما نزل من الحق» آیا وقت آن نرسیده است که دل های مؤمنان در برابر یاد خدا و آنچه از حق نازل شده است، خاشع گردد؟ (حدید-۱۵) این آیه همچون تیری بر قلب آلوده فضیل نشست و او را تکان داد. اندکی در فکر فرو رفت و به خود گفت: ای فضیل! آیا وقت آن نرسیده است که بیدار شوی. ناگهان، صدای فضیل بلند شد و پیوسته می گفت: به خدا سوگند وقت آن رسیده است! او تصمیم خود را گرفت.

از دیوار بام فرود آمد و به خرابه ای وارد شد که جمعی از کاروانیان آنجا بودند و برای حرکت با هم مشورت می کردند و می گفتند: فضیل و دار و دسته او در راهند، اگر برویم راه را بر ما می بندند و ثروت ما را به غارت خواهند برد. فضیل وقتی این جملات را از آنان شنید،گفت: چه بد مردی هستم! روی به سوی آسمان کرد و با دلی توبه کار این سخنان را بر زبان جاری ساخت: «اللهم انی تبت الیک و جعلت توبتی الیک جوار بیتک الحرام» خداوندا! من به سوی تو بازگشتم و توبه خود را این قرار می دهم که پیوسته در جوار خانه تو باشم. خداوند دعای او را مستجاب کرد. او از آنجا بازگشت و به سوی مکه آمد. سالها در آنجا مجاور بود و از جمله اولیا گشت و سرانجام در روز عاشورا سال ۱۸۷ هجری بدرود حیات گفت.(۱)

۱- سفینه البحار، ج۲، ص ۳۶۹