انفجار اطلاعاتی؛ دلیل عمده سوءتفاهم‌ها در وبلاگ‌شهر

سوء تفاهم، ریشه‌های عمیقی در میان ما دارد که گاه زندگی را در جامعه مجازی طاقت فرسا می‌کند. هر روز بیش از ۱۳۰ هزار وب سایت و هزاران وبلاگ جدید پا به عرصه وجود می‌گذارد. هر ساله ۶۰ …

سوء تفاهم، ریشه‌های عمیقی در میان ما دارد که گاه زندگی را در جامعه مجازی طاقت فرسا می‌کند. هر روز بیش از ۱۳۰ هزار وب سایت و هزاران وبلاگ جدید پا به عرصه وجود می‌گذارد. هر ساله ۶۰ درصد به حجم کل اطلاعات دیجیتالی دنیا اضافه می‌شود. مشخصا جهان به صورت جدی درگیر این انفجار اطلاعاتی است که یکی از تاثیراتش، "اضافه بار اطلاعاتی" است که بر روی افراد اعمال می‌شود.

گرچه تعدد مطلب آزاردهنده است، اما عمده آزار از جایی دیگر می‌آید. انفجار واقعی از بازتولیدهای یک مطلب می‌آید که باعث می‌شود نویز یا پارازیت در مقابل مطلب اصلی که اصالت و ارزش دارد رقم بسیار بزرگی شود. البته بحث فقط مختص به توییتر، فرند فید و گوگل ریدر نیست که این‌ها مشتی از خرواری هستند که آمده‌اند و بازهم خواهد آمد. هر کدام از این کانال‌ها بازهم قابلیت‌های بیشتری برای بازتولید ارائه می‌کنند. ده‌ها بار یک مطلب واحد را در گوگل ریدر می‌بینیم و شاید هزاران بار دیگر در لابلای کانال‌هایمان همان مطلب واحد تکرار می‌شود. یک مطلب خاص چهار سال پیش عمدتا در وبلاگ عرضه می‌شد، تا سال گذشته عمده بازتولیدش منحصر بود به لینک دامپ وبلاگ‌ها، امسال کانال‌های متعدد اضافه‌تری برای بازتولید پیدا کرده است که به آن مکانیزم عجیب و غیر قابل اندازه‌گیری برای بازتولید داده است.

چند حاصل دم دست این انفجار اطلاعاتی در زندگی وبلاگ‌شهری ما، کمبود وقت شدید، استرس و گذرا خوانی است. همین کمبود شدید وقت را در نظر بگیرید که باعث می‌شود که آگاهانه یا ناآگاهانه دست به انتخاب‌های دردناکی برای اولویت‌بندی اختصاص زمانمان بزنیم. زندگی عادی هم در جریان است و حتما بدون مشکل هم نیست.

نویسنده این نوشتار ادامه داده است: برای وبلاگنویسی‌ام مطالب متعددی در ذهن دارم که ننوشته‌ام. اینجا اجبارا باید اولویت‌بندی کنم. چون حس می‌کنم ارتباطات مجازی مانع نوشتنم می‌شود مجبور به این انتخاب دردناک بشوم که کمتر به کامنت‌ها جواب بدهم و در کل ارتباطات اجتماعی مجازیم را محدود کنم. فردی برایم کامنت می‌گذارد، گاهی جواب می‌دهم و گاهی فراموش می‌کنم. نه اینکه برای وی ارزشی قائل نباشم، بلکه من به عنوان یک فرد مجازی دچار محدودیت‌ها و مشکلات جدی هستم. کسی در وبلاگش به من لینک می‌دهد، اصلا متوجه نمی‌شوم. خلاصه سوءتفاهم‌ها زاده می‌شود (سوء تفاهمات در ارتباطات مجازی)

و اما از دیگر اثرات این انفجار یک شکافی است که من نام آن را موقتا "شکاف ناشی از فید" می‌گذارم که کلا با "شکاف دیجیتالی" متفاوت است. این " شکاف ناشی از فید" روز به روز دارد بزرگتر می‌شود. کیفیت مطلب نیست که مهم است، بلکه تعداد فید و ارتباطات حرف اول را می‌زند. حاصلش می‌تواند دلسردی برای بسیاری از تولیدکنندگانی بشود که برای مطلبشان زمان گذاشته‌اند، ولی بازخورد مناسب را دریافت نکرده است؛ به نوعی بی‌عدالتی.

در کل بگویم که این انفجار اطلاعاتی و بار اضافی ناشی از این انفجار است که باعث سوءتفاهمات، احساسات ناخوشایند، فرضیه‌سازی‌ها و محدود کردن آزادی عمل دیگران می‌شود. واقعیت این است که متاسفانه زیر آوار اطلاعات داریم مدفون می‌شویم و هنوز به صورتی آگاهانه نمی‌دانیم که چگونه اثرات ناخوشایندشان را روی ما دارد می‌گذارد. آواری که هنوز هم راه موثری برای کنترل نداریم. به نظر من که همه ما بازیچه جریانی جهانی هستیم که همه را دارد می‌برد -مثل سیل- و کمی‌ساده انگاری است که تمام یا بخش بزرگی از مشکلات وبلاگ‌شهر را از چشم افراد ببینیم.