درس های میدان هفدهم

تكواندو دیگر متعلق به یك كشور خاص نیست, اگرچه كره ای ها جدا از در اختیار داشتن زمام امور این رشته جایگاهی ممتاز در میان سایر تیم ها دارند

تكواندو دیگر متعلق به یك كشور خاص نیست، اگرچه كره ای ها جدا از در اختیار داشتن زمام امور این رشته جایگاهی ممتاز در میان سایر تیم ها دارند. بعد از راهیابی تكواندو به جمع ورزش های المپیكی هر روز فراگیر شدن این رشته در اقصی نقاط جهان شاهد افزایش تعداد مدعیان در آن هستیم و مسابقات اخیر آسیا - اقیانوسیه در تایلند گواه این مطلب بود كه به جز جهان در آسیا هم هر روز قدرت های جدیدی در حال سربرآوردن هستند كه غفلت و در باد موفقیت های گذشته خوابیدن می تواند تاوان سنگینی را برای تكواندوی ایران به همراه داشته باشد.

برای ناكامی هم همیشه نباید به دنبال بهانه و توجیه بود. اگر تغییر مقررات قوانین هم بود، این مشكل شامل حال همه تیم های شركت كننده بود نه فقط ایران. به جای بهانه تراشی باید با تعمق به دنبال راه های جدید برای خروج از بحران بود و با هم اندیشی و استفاده از نظرات كارشناسی در اندیشه برتری در میدان های پیش رو و جبران مافات در جام جهانی و بازی های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه بود. تكواندوی ایران قابلیت جهش در میان مدعیان آسیایی و جهان را با خود دارد و با درس گرفتن از تجربیات میدان هفدهم می تواند در «دوحه» هم همانند المپیك آتن عنوان موفق ترین رشته ورزشی را به خود اختصاص دهد.

هر چند كه زمان نامناسب اردویی و خستگی قهرمانان از لیگ باشگاهی هم مزید برعلت بود تا نفرات با تجربه ای چون غلامزاده ، نفجم و كرمی نتوانند در اندازه های خود ظاهر شوند. تكواندوی ایران پس از جمع بندی نتایج مبارزات بانكوك با حمایت های دور از انتظار كمیته ملی المپیك كه اعلام كرد هشتصد میلیون تومان در راه آماده سازی تكواندو برای رویدادهای مهم آینده تصویب كرده است می تواند روی موفقیت های آینده خود حساب ویژه ای باز كند.