رضا رضایی ‌پایور (۱۳۳۷-)

رضا رضایی‌پایور، خواننده آواز در سال ۱۳۳۷ در محله دولاب تهران به دنیا آمد. از سال ۱۳۵۴ به مدت دو سال در نزد استاد محمد اسماعیلی نوازنده نامدار تمبک و از شاگردان استاد حسین تهرانی، …

رضا رضایی‌پایور، خواننده آواز در سال ۱۳۳۷ در محله دولاب تهران به دنیا آمد. از سال ۱۳۵۴ به مدت دو سال در نزد استاد محمد اسماعیلی نوازنده نامدار تمبک و از شاگردان استاد حسین تهرانی، به فراگیری کتاب تنبک استاد حسین تهرانی پرداخت و در کنار آن با همان تمبک تصنیف‌هایی را خوانده و تمرین کرده است.

خود می‌گوید «آواز را به‌صورت خودجوش شروع کردم. با همان تنبک همواره تصنیف‌هایی را می‌خواندم.»

رضایی در سال ۱۳۵۸ با بازگشت از خدمت سربازی در نزد شاپور رحیمی، ردیف‌دان و مدرس‌آوزا، آموختن آواز را شروع کرده و این دوره را تا اوایل دههٔ هفتاد ادامه داده است. هم‌زمان با اواخر دوره آوازی شاپور رحیمی در سال‌های ۳ـ۱۳۷۱ به محضر استاد زنده‌یاد رجب‌علی امیری فلاح راه می‌یابد و خود می‌گوید«دو سال تمام به منزل ایشان رفت و آمد می‌کردم. افرادی مانند تعریف و مسعود شعاری هم می‌آمدند؛ منتها هرکس به صورت جداگانه. من برای تعلیم می‌رفتم؛ دیگران هم هر‌یک به مناسبت دوستی یا بهره‌مندی.»

رضایی در سال‌های میانی دهه شصت جزو خوانندگان مطرح موسیقی سنتی به شمار می‌آمد و همکاری وی با محمدجواد ضرابیان کارهای شنیدنی را سبب شد.

به‌جز این‌ها رضایی‌پایور با زنده‌یاد ایرج بسطامی، خواننده خوش‌صدا، نیز مدتی دوست و همراه بوده است. جالب اینکه آلبوم مشترکی از این دو به نام «حال آشفته» بعد از درگذشت مرحوم بسطامی به بازار آمد. دیگر‌ آثار رضایی‌پایور عبارت‌اند از: «حدیث عشق» و «خرقه سوخته». هر دو با آهنگ‌سازی محمدجواد ضرابیان و اجرای گروه سماع و «وصف عشق» با آهنگ‌سازی خودش و تنظیم حسین پرنیا و بیژن پرواز. او همچنین در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی زیادی به اجرای آواز پرداخته است.