در انتظار روزهای خوب

روایت چهره های سینما از سالی که گذشت و سالی که می آید

ارزیابی سالی که گذشت از نگاه هنرمندان سینما به روایت همین صفحاتی است که می‌خوانید. از چهره‌های شاخص سینمایی خواستیم تا برایمان شرح دهند سال ۹۱ را چطور گذراندند و سال ۹۲ را چطور می‌بینند، تا با خواندن خاطره‌ها و حرف‌های آنها از اوضاع و احوال عالم سینما و هنرمندان بیشتر بدانیم...

● فرهاد اصلانی: آرزو دارم «پل چوبی» و «خرس» اکران شوند

اکران ۲ فیلم از بهترین کارهایم در سال اخیر با حواشی روبرو شد؛ یکی «زندگی خصوصی» و دیگری هم «من مادر هستم». دو فیلم «پل چوبی» و «خرس» هم که بلاتکلیف هستند با این حال اصلی‌ترین آرزویم برای سال جدید این است که این ۲ کارم اکران شوند؛ آن هم اکران درست و نه باحاشیه و دردسر. امسال سریال «ساخت ایران» را هم داشتم که خودم از نتیجه کار ناراضی هستم اما کار سینمایی امسالم «به خاطر پونه» کار خوبی بود که در جشنواره چنان که باید دیده نشد ولی باز هم امیدمان به اکران کار است. در آستانه سال نو اصلی‌ترین درگیری‌ام فیلمنامه «زندگی دوگانه فیروز» است که ورسیون اولیه‌اش به دستم رسیده و در حال مطالعه‌اش هستم. در این کار باز هم با فریدون جیرانی همکاری خواهم داشت و امیدوارم نتیجه کار هم به خوبی «من مادر هستم» شود.

● سیروس الوند: خاطره تلخی از سال گذشته نداشتم

امسال بیشتر درگیر فیلمنامه یک مجموعه تلویزیونی بودم که در نهایت هم به‌دلیل کمبود بودجه تولید نشد. اوضاع خراب سینما سبب‌ساز آن شد که سرمایه‌گذار مطمئنی هم برای تولید فیلم سینمایی پیدا نکنم. من آدم بدبینی نیستم و با نگاه روشن به آینده می‌نگرم و بر همین اساس امیدوارم در سال آینده اوضاع سینما بهتر شود.

خاطره تلخی از سال گذشته نداشتم جز همان ناتمام ماندن سریالی که روی فیلمنامه‌اش کار کردیم و به نتیجه نرسید. خاطره خوب هم به سلامتی خودم و دوستان و خانواده بازمی‌گردد.

● رضا رویگری: ۶ ماه اول سال را به سختی گذراندم

در سالی که گذشت به دلیل درگیری‌های حوزه و ارشاد، نوعی محافظه‌کاری در اداره ممیزی به وجود آمده بود و همین باعث شد، بسیاری از فیلمنامه‌ها مجوز اکران نگیرند. در کنار آن بخش خصوصی هم دخل‌وخرج چندانی در سینما نداشت و همین باعث شد که بسیاری از همکاران کم‌کار یا بیکار شوند. با این حال خودم «گناهکاران» را در جشنواره داشتم که تجربه خوبی در کنار فرامرز قریبیان بود.

فارغ از سینما برای شخص خودم شیرین‌ترین خاطره از سالی که گذشت ضبط آلبوم «کازابلانکا» بود و در کنار آن تلخ‌ترین خاطره‌ام مربوط می‌شود به ۶ ماه اول سال که به بحران مالی برخوردم. امیدوارم سال جدید برای همه مردم سال خوب و پربرکتی باشد و البته در کنار آن اوضاع سینما هم بهتر شود. خودم هم قصد دارم همزمان با نورو به شیراز زادگاه همسرم سفر کنم و در کنار سفره هفت‌سین با خانواده‌ام باشم.

● امیر سماواتی: برد استقلال برابر فجرسپاسی شیرین‌ترین خاطره‌ام بود

مهم‌ترین معضل سینمای ما در سالی که پشت‌سر گذاشتیم، بالا رفتن دستمزدها و عدم بازگشت سرمایه و البته یک معضل قدیمی‌تر به نام کمبود سالن‌های سینمایی بود که مسوولان سینمایی کشور تاکنون برای آن چاره‌اندیشی نکرده‌اند. متاسفانه سینمای ایران جایی نیست که بویی از امنیت شغلی برده باشد و سینماگران با عشق و علاقه شخصی خود در این مسیر کار می‌کنند وگرنه به‌عنوان تهیه‌کننده خصوصی به جرات به شما می‌گویم که هیچ کسب درآمدی نداریم و همیشه بدهکار هستیم.

با این همه شیرین‌ترین خاطره‌ام در سالی که گذشت برد استقلال بر تیم فجرسپاسی و تلخ‌ترین خاطره برخورد شهاب سنگ به زمین در کشور روسیه بود!

● ابوالفضل جلیلی: نوروزم را زیر درخت جشن می‌گیرم

یکی از ویژگی‌های ممتاز سال قبل اطلاعاتی بود که درباره لابی معاونت سینمایی برای موفقیت فیلم «جدایی نادر از سیمین» در اسکار به دست آوردیم! به هر حال برایم جالب بود که فهمیدم سازمان سینمایی‌مان تا چه‌ ندازه برش دارد.

اگر بخواهم آرزوهایم برای سال جدید را مرور کنم شاید اصلی‌ترین آن رفتن شمقدری از پست معاونت یا همان ریاست سازمان سینمایی باشد. به هر حال سیاست‌های غلط سینمایی باعث شده مدت‌ها نتوانم فیلم بسازم و به جای آن زمینی خریدم و مشغول باغبانی هستم! در این زمین به نام بسیاری از بزرگان درخت کاشته‌ام و قصد دارم نوروز ۹۲ را زیر درخت علامه طباطبایی تحویل سال بگیرم.

● شهلا ریاحی: هم خاطرات خوب داشتم هم خاطرات ناخوش

سالی که گذشت برایم هم خاطره خوب داشت و هم خاطره ناخوش؛ اینکه می‌گویم ناخوش به این خاطر است که می‌خواهم لفظی منفی‌تر به کار نبرم؛ خاطرات خوبش همان انرژی مثبتی است که هموطنان به من می‌دهند و خاطره ناخوش را هم نگویم بهتر است.

بیشتر اوقات سال را در خانه بودم یا برنامه‌های تلویزیونی تماشا می‌کردم یا کتاب می‌خواندم. در تلویزیون هم برنامه خاصی نمی‌دیدم و سعی می‌کردم بیشتر برنامه‌ها را مرور کنم. برنامه خاصی را به‌عنوان برنامه خوب نام نمی‌برم چون سعی می‌کنم از هر چیزی خوبی‌اش را ببینم. ۲ سالی می‌شود که نوروز را بی‌همسرم، اسماعیل ریاحی می‌گذرانم، امسال هم سال سوم است. با این حال همواره کنارم است و یک لحظه هم تنهایی را حس نکرده‌ام.

● سعید سهیلی: تلخ و شیرین‌اش با «گشت ارشاد» رقم خورد

بدون شک برای کسی که از رفتارهای خودسرانه حوزه هنری ضربه خورد و بی‌قانونی‌های ایجاد شده از سوی این نهاد در اکران‌نشدنی برخی از فیلم‌ها در سینماها، مهم‌ترین اتفاق سینمایی سال قبل بود. شاید برایتان جالب باشد که بدانید آخرین فیلمم «گشت ارشاد» همان‌قدر که به‌دلیل محدودیت اکران و در نهایت توقیفش، بدترین خاطره مرا رقم زد اما با استقبال مخاطبان چه در سینماها و چه در شبکه خانگی، شیرین‌ترین خاطراتم را هم به خود اختصاص داد.

برای سال آینده هیچ برنامه‌ای ندارم. فیلمنامه‌ای با عنوان «کلاشینکف» دارم که باید ببینم وضعیتش به کجا می‌رسد و اصلا مجوز نمایش می‌گیرد یا نه. با این حال پیش‌بینی می‌کنم با اتفاق‌های عجیب و غریبی که در سال ۹۱ رخ داد سینما در سال آینده هم وضعیت خوبی نداشته باشد!

احمد محمداسماعیلی