چهارشنبه, ۱۲ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 1 May, 2024
جایی که ثروت ها تقسیم می شود
بعضی از اعتقاداتمان صرفا لقلقه زبان بوده و از دل بر نمیآید. نمونه ای از این اعتقادات درباره رزق و روزی است. اگر از شما بپرسند روزی را چه کسی به انسان میدهد لاجرم همگی پاسخ خواهید داد خدا. و این خداوند متعال است که تشخیص میدهد به چه کسی روزی زیاد و پر برکت عنایت کند و دیگری را کم روزی قرار دهد اما باور این مسئله برایمان کمیسخت است و شاهد آن حرص و ولع های فراوانمان در کسب مال و نگرانی هایی است که از فقر و از دست دادن ثروت داریم.
حال آنکه خداوند در آیه ۳۲ سوره زخرف میفرمایند: آیا آنان رحمت پروردگار را تقسیم میکنند؟! ما معیشت آنها را در زندگی دنیا میانشان تقسیم کردیم و بعضی را بر بعضی برتری دادیم تا یکدیگر را مسخر کرده (و با هم تعاون نمایند) و رحمت پروردگار از تمام آنچه جمع آوری میکنند بهتر است!» دلیل اینکه اختیار ارزاق و معیشتها به دست انسان نیست، اختلاف مردم در دارایی و فقر، عافیت و صحت، و اولاد و سایر چیزهایی است که رزق شمرده میشود، با اینکه هر فرد از افراد بشر را که در نظر بگیری میبینی که او هم میخواهد از ارزاق نهایت درجهاش را که دیگر بیش از آن تصور ندارد دارا باشد. اما میبینیم که هیچ یک از افراد به چنین آرزویی نمیرسند، و به همه آنچه آرزومندند و آنچه دوست میدارند نائل نمیشوند، از اینجا میفهمیم که ارزاق به دست انسان نیست چون اگر میبود هیچ فرد فقیر و محتاجی در هیچ یک از مصادیق رزق یافت نمیشد بلکه هیچ دو نفری در داشتن ارزاق، مختلف و متفاوت پیدا نمیشد، پس اختلافی که در آنان میبینیم روشنترین دلیل است بر اینکه رزق دنیا با مشیت خدا در بین خلق تقسیم شده، نه به مشیت انسان.علاوه بر اینکه اراده و عمل انسانها در به دست آوردن رزق یکی از صدها شرایط آن است، و بقیه شرایطش در دست آدمی نیست، و از انواع رزق آنچه مطلوب هر کسی است وقتی به دست میآید که همه آن شرایط دست به دست هم دهند، و اجتماع این شرایط به دست خدایی است که تمامی اسباب به او منتهی میشود.
همه اینها که گفتیم در باره مال بود، و اما جاه و آبرو نیز از ناحیه خدا تقسیم میشود، چون متوقف بر صفات مخصوصی است که به خاطر آن درجات انسان در جامعه بالا میرود، و با بالا رفتن درجات میتواند پایین دستان خود را تسخیر کند و در تحت فرمان خود درآورد، و آن صفات عبارت است از زیرکی، شجاعت، علو همت، قاطعیت عزم، داشتن ثروت، قوم و قبیله و امثال اینها، که جز به صنع خدای سبحان برای کسی دست نمیدهد، همچنان که فرموده: ما بعضی از ایشان را به درجاتی مافوق بعضی دیگر رساندیم تا بعضی بعضی دیگر را مسخر خود کنند. پس، از مجموع دو جمله، یعنی جمله نَحْنُ قَسَمْنا ... ، و جمله وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ ... ، استفاده شد که تقسیم کننده ارزاق مادی و معنوی (جاه) در بین مردم، خدای سبحان است، و لا غیر. امام علی علیه السلام میفرمایند: اختیار کم و زیاد شدن روزیها جز در دست روزی رسان نیست. فرمان [الهی به آنچه مقدّر است] همچون قطره های باران، از آسمان به زمین فرود می آید، به هر کس کم و بیش، آنچه سهم اوست می رسد. پس، اگر یکی از شما در خانواده یا مال یا جان و توان برادرش، اندک فزونی دید، این نباید مایه فتنه (فساد) او شود. (میزان الحکمه) اگر به روزیرسانی خدا مرددی از این نکته عبرت بگیر:از جمله اندرزهای لقمان به فرزندش این بود که: فرزندم! کسی که در به دست آوردن روزی، یقینش [به خدا] اندک و نیّتش [به روزی رسان] سست است، باید از این نکته عبرت آموزد که خداوند تبارک و تعالی او را در سه مرحله از خلقتش روزی داد، بدون آن که خودش در آنها تلاش و تدبیری داشته باشد.
پس، خداوند تبارک و تعالی در مرحله چهارم نیز روزی او را خواهد داد ... [مرحله اول] در رحم مادرش ... و [مرحله دوم ]از شیر مادرش ... و [مرحله سوم ]از درآمد والدینش روزی او را داد ... تا آن که بزرگ و فهمیده شد و مستقلاً به کسب درآمد پرداخت. در این هنگام، بر خود سخت گرفت و به پروردگارش بدگمان شد و از ترس تنگدستی و یقین نداشتن به جایگزین کردن نعمت از سوی خداوند تبارک و تعالی، حقوق [خدا و مردم] در مال خود را نادیده گرفت و خود و خانواده اش را در سختی و تنگنا قرار داد . در وحیِ گذشته (به انبیای پیشین) آمده است: ای آدمی زاده! من تو را از خاک و سپس از نطفه بیافریدم و در آفرینش تو ناتوان نماندم.
آیا رساندنِ به موقعِ گرده نانی به تو، مرا درمانده می سازد؟. ( میزان الحکمه ج۴،محمد محمدی ری شهری) از امام علی علیه السلام پرسیدند اگر در خانه مردی را به رویش بندند، روزی او از کجا خواهد آمد؟ فرمود: از آن جایی که مرگ او میآید. (نهج البلاغة / ترجمه دشتی، حکمت ۳۵۶) توسعه رزق و روزی انسان بستگی به پر حرصی و طمع زیاد ندارد و اراده دیگران جلوی او را نمیتواند بگیرد که اگر کسی بخواهد از رزق مقدر خود بگریزد مانند فرار از مرگ حتما آن روزی مقدر خواهد رسید همان طوری که مرگ انسان مسلما فراخواهد رسید(بحار الأنوارترجمه موسوی همدانی؛ ج۱ ؛ ص۱۴۲) و سخن آخر از زبان لقمان حکیم که به فرزندش فرمودند:ای فرزند غنیترین مردم کسی است که قانع باشد به آنچه خود دارد و فقیرترین مردم کسی است که چشم بهمال دیگران دوخته باشد، باید ای پسر چشم بپوشی از آنچه مردم دارند و طمع در مال دیگران نکن و اطمینان داشته باش بهوعده خداوند و جدیّت و کوشش نما در واجبات و اوامر او، و واگذار آنچه را خداوند برای تو ضامن شده (و آن رزق و روزی تو است)، و در تمام امور توکل بهخدا داشته باش که کفایت امور تو را خواهد کرد، و زمانی که نماز را بجا آوردی نماز آخر عمر خود بدان. (إرشاد القلوب / ترجمه مسترحمی، ج۱، ص: ۱۶۷) .
مریم پناهنده
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران مجلس احمد وحیدی مجلس شورای اسلامی دولت سیزدهم قوه قضائیه خلیج فارس دولت لایحه بودجه 1403 شورای نگهبان حجاب مجلس یازدهم
روز معلم تهران آموزش و پرورش قوه قضاییه شهرداری تهران سازمان هواشناسی فضای مجازی سلامت پلیس دستگیری شورای شهر تهران شورای شهر
بانک مرکزی خودرو حقوق بازنشستگان قیمت دلار قیمت خودرو قیمت طلا ایران خودرو سایپا دلار مالیات چین بازار خودرو
تلویزیون سریال سعید آقاخانی سینمای ایران سینما نون خ موسیقی تئاتر دفاع مقدس فیلم کتاب رسانه ملی
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین آمریکا جنگ غزه حماس نوار غزه روسیه عربستان ترکیه افغانستان
فوتبال پرسپولیس استقلال رئال مادرید سپاهان تراکتور بایرن مونیخ باشگاه استقلال لیگ برتر فوتسال تیم ملی فوتسال ایران بازی
هوش مصنوعی تبلیغات ناسا تسلا اپل اینستاگرام فناوری همراه اول آیفون گوگل
داروخانه خواب دیابت مسمومیت کاهش وزن چاقی سلامت روان بارداری آلزایمر