مسئولین, رسانه و اصلاح الگوی حجاب

به نظر می رسد مهمترین و بیشترین وظیفه را مسئولین و خواص جامعه برعهده دارند زیرا که اداره جامعه بر عهده آنهاست و گستردگی و وسعت اختیارات, به آنها این اجازه را می دهد که با قانونگذاری, اجرای طرح ها و قوانین, تغییر برخی ساختارها, برخورد قضائی و

● وظایف مسئولین

به نظر می رسد مهمترین و بیشترین وظیفه را مسئولین و خواص جامعه برعهده دارند. زیرا که اداره جامعه بر عهده آنهاست و گستردگی و وسعت اختیارات، به آنها این اجازه را می دهد که با قانونگذاری، اجرای طرح ها و قوانین، تغییر برخی ساختارها، برخورد قضائی و... وظیفه خود را در این میدان انجام دهند. لذا بخشی از پیشنهادات و نظرات را درباره برخی دستگاه های مسئول ذکر می نماییم:‏

● رسانه‏

رسانه اعم از سینما، صداوسیما، روزنامه ها، مجلات، نشریات و... می باشد که مؤثرترین آنها در ارائه الگو، سینما می باشد. متأسفانه سینمای ما، در موارد زیادی برخلاف تعالیم و احکام اسلام عمل می کند. برخلاف غرب که با سینما، فرهنگ و تمدن خود را در تمام ملل جهان تزریق می کند،ما از سینما، استفاده مفید نمی کنیم. امروز، سینمای هالیوود بیشتر از آنی که جنبه های سرگرمی و تفریحی مخاطبانش را در نظر بگیرد، به طور غیر مستقیم و نامحسوس، به جنبه های مذهبی، اعتقادی، فرهنگی و سیاسی می پردازد.

به گونه ای که اگر مخاطبی از عوام، یکی از فیلم های هالیوود(مثلاً ۲۰۱۲) را تماشا کند و قدرت تحلیل نداشته باشد، ممکن است لذت زیادی از تماشای این فیلم و جلوه های ویژه آن ببرد و در عین حال، اثرپذیری زیادی از این فیلم داشته باشد، بدون اینکه خود متوجه این امر شود. هدف از بیان این مطلب، اهمیت کار سینمای هالیوود و رویکردهای مدّنظر در فیلم هایش می باشد. هالیوود با شیوه های هنرمندانه و ظریف، فرهنگ و افکار جامعه غربی را به جامعه اسلامی منتقل می کند و ما فقط مصرف کننده ایم!! آنها فیلم هایشان را علیه اسلام، علیه وحدت شیعه و سنی، علیه انقلاب اسلامی ایران، علیه منجی عالم بشریت(عج) و... به خورد جامعه اسلامی بخصوص جوانان می دهند، اما پاسخ سینمای ما چیست؟! عملکرد سینمای ما که باید یک سینمای اسلامی باشد، واقعاً شرم آور و مایه ننگ است! سینمای ما به جای آنکه مقابل دشمنان اسلام و هالیوود، قد علَم کند و پاسخ فیلم های ضدَ اسلامی آنها را بدهد و از این طریق، جوانان مسلمان را از گرداب هالیوود نجات دهد، هنوز هم در حال تولید فیلم های بی محتوا و بعضاً غیراخلاقی و غیر اسلامی می باشد که فایده ای برای جامعه ندارد. سینمای ما، دغدغه جهان اسلام را ندارد؛ دغدغه موعود آخرالزمان(عج) را ندارد؛ دغدغه انقلاب اسلامی را ندارد؛ سینمای ما اصلاً دغدغه اسلام را ندارد. در سینمای ما فقط فیلم هایی ساخته می شود که همیشه پای یک زن در میان است، همیشه دعوا بر سر یک زن است، روابط آزاد دختر و پسر در فیلم ها ترویج می شود، الگوهای غلط و غیر اسلامی در پوشش زنان و دختران و پسران تبلیغ می شود، آرایش های غلیظ و زننده در این فیلم ها به عنوان یک اصل، نمود دائمی دارد، وِلنگاری و بی بندوباری به عنوان فرهنگ و تمدن مدرن و شخصیت متعالی معرفی می شود. چه زیبا فرمود شهید بهشتی که، اگر بی حجابی تمدن است، پس حیوانات متمدن ترند.

جالب است که سازندگان این گونه فیلم ها توجیه می کنند که به بهانه به تصویر کشیدن معضلات جامعه، این گونه فیلم می سازند! غافل از اینکه، اولاً بخش وسیعی از معضلات این چنینی جامعه را خود سینماگران با تولید فیلم هایشان به وجود آورده اند؛ ثانیاً هدف، وسیله را توجیه

نمی کند. نیازی نیست برای به تصویر کشیدن معضلات جامعه، منکَر را به طور صریح و شفاف در فیلم ها منعکس کنیم، آن هم با این جذابیت که منجر به الگوگیری جامعه از این فیلم ها و بازیگران آن می شود. حال، چطور می توان انتظار داشت که مردم، فیلم های سینما را تماشا کنند اما الگوبرداری نکنند؟! پس باید سینما را اصلاح کرد. جامعه اسلامی با سینما مخالفتی ندارد؛ امام(ره) نیز فرمودند: "ما با سینما مخالف نیستیم؛ ما با مراکز فحشا مخالفیم." سینمای کشور ما باید یک سینمای اسلامی شود؛ فیلمنامه، کارگردانی، بازیگران، گریم، موسیقی، پوشش و لباس و... همه و همه باید اسلامی باشند. چون سینما یک از مؤثرترین ارائه دهندگان الگو در جامعه می باشد. این درخورِ جامعه اسلامی نیست که سینمایش، "سینمای گیشه ای" باشد و بعد، اسم آن را سینمای روشنفکری! بگذارند. سینمایی که هدفش تنها فروش بیشتر فیلم ها باشد، مناسب جامعه اسلامی نیست. امام خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با برخی دولتمردان دولت اصلاحات فرمودند: "چرا خجالت می کشید از اینکه بگویید ما می خواهیم یک سینمای اسلامی داشته باشیم؟! چرا تصریح نمی شود که ما می خواهیم در هنرهای نمایشی در دانشگاه ها، کارگردان مسلمان درست کنیم؟! یا می خواهیم فیلمنامه نویس مسلمان درست کنیم؟!"۱ همچنین شهید سیدمرتضی آوینی نیز درباره سینما به عنوان یکی از مظاهر برجسته تمدن غرب می نویسد: "سینما آنچنان که اکنون هست، از تکنیکی متناسب با اهداف و غایات بلند ما برخوردار نیست."۲ ‏

البته این هم ناگفته نماند که بعضاً تعداد اندکی فیلم های ارزشی توسط کارگردانان انقلابی و حزب اللهی تولید شده که قابل تقدیر می باشد، اما با توجه به حجم وسیع حملات رسانه ای دشمنان، بسیار اندک و ناچیز است و چندان دردی را دوا نمی کند. کارگردانان و فیلمسازان باید بیش از پیش به فکر تولید فیلم های ارزشی و مبلّغ فرهنگ غنی اسلام ناب محمّدی(صلی الله علیه و آله و سلم) باشند. رهبر انقلاب اسلامی درباره انتظار خود از فیلمسازان می فرمایند: "من کارگردان را متّهم نمی کنم. عوامل گوناگونی هست برای خطا در جهت گیری یک فیلم. یکی هم ممکن است نقش کارگردان باشد... ما از شما(کارگردان ها) هم قدردانی می کنیم و هم انتظار داریم. من رودربایستی نمی کنم.

ما از شما مجموعه کارگردان ها، بنده به عنوان یک روحانی، حقیقتاً انتظار دارم. شما باید ارزش های دینی را تقویت کنید. ارزش های ملی را باید تقویت کنید!"۳

در تولیدات صداوسیما نیز این مشکلات با شدتی کمتر به چشم می خورد که شاید دلیل ضوابط محکم تر حاکم بر این مجموعه باشد. در رادیوی ما نیز همین مطلب واحد است. در رادیو نیز باید خطوط قرمز بین محرم و نامحرم، طرز صحبت کردن مجری های خانم، موسیقی ها و... مورد توجه جدّی قرار گیرد. در تلویزیون نیز باید بسیار هنرمندانه، مسئله حجاب را مدَنظر قرار داد:‏

▪ در محتوای برخی فیلم ها و سریال ها تجدیدنظر شود. چرا باید خانم های فرهیخته و یا نقش اول فیلم را با پوشش مانتو نشان دهند؟! چرا استفاده از پوشش چادر در تلویزیون، کمرنگ شده است؟ این ضعف به جایی رسیده است که مجریان بخش خبری هم به مانتو و آرایش غلیظ، روی آورده اند.‏

▪ کرسی های آزاداندیشی در باب مسئله حجاب، به صورت یک برنامه تلویزیونی پخش شود. این برنامه به گونه ای باشد که مخالفان، تمام نظرات خود را به طور صریح مطرح کنند و موافقان مسلَط بر این مبحث نیز پاسخ های منطقی و عقلانی اسلام عزیز را ارائه دهند.‏

▪ مستندهای متنوع درباره حجاب، تولید شود و به نمایش درآید. از لابه لای نظرات مختلف اقشار مردم می توان بسیاری از مسائل را ریشه یابی کرد.‏

▪ وضع جامعه غربی به لحاظ حجاب، زن و خانواده به طور دقیق، مستند و مستدل تشریح گردد. فلسفه و منطق حجاب اسلامی به طور واضح و شفاف توسط اساتید برجسته و باسواد در این زمینه، تبیین و به شبهات پاسخ داده شود.یکی از مهمترین و بزرگ ترین دلایل بدحجابی و جلوه گری

خانم های مجرد، جلب توجه آقایان برای ازدواج است که این هم تا حدودی، ناشی از القائات غلط سینما و رسانه ملّی می باشد. در بسیاری از فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی شاهدیم که دختران را به شدّت نگران ازدواج و ترسان از عدم وجود خواستگار نشان می دهند. متأسفانه خانم های مجرد را به گونه ای تحقیرآمیز و در تکاپو برای جلب توجه آقایان به تصویر می کشند که به تدریج این نگرانی را در جامعه نیز رسوخ می دهند. لذا دغدغه ذهنی برای خانم های مجرد ایجاد می شود که: "نکند بی شوهر بمانم!"، "چه کنم که خواستگار داشته باشم!"، "چه کنم که به من توجه بشود!"، "چگونه کسی را تشویق و تحریک به خواستگاری خود کنم!" در نتیجه این دغدغه های ذهنی و نگرانی ها به جلوه گری و عشوه گری و بدحجابی و عرضه اندام در مقابل چشمان آقایان می انجامد. البته این معضل در بین خانواده های مذهبی بسیار کمتر دیده می شود؛ اما به هر حال یکی از دلایل این نگرانی ها، تولیدات سینمایی و تلویزیونی و رسانه ای می باشد که باید این روند غلط اصلاح شود. از سوی دیگر، آسان سازی و رفع موانع ازدواج جوانان نیز تکلیفی بر دوش مسئولان ذیربط می باشد؛ چراکه اگر خوشبینانه بنگریم، اکثر خانم های مجرد بدحجاب و جلوه گر، هدفشان ازدواج است.‏

روزنامه ها، مجلات و نشریات نیز از درج تصاویر زننده و بی بندوبار از بازیگران زن که غالباً در پشت صحنه فیلم ها بدحجاب هستند، خودداری کنند. چه لزومی دارد که تصویر بزرگ از یک بازیگر زن معروف با وضعیتی اسفبار به لحاظ پوشش و حجاب، روی جلد مجلات درج شود؟! چرا اقلیتی احمق، به خاطر فروش بیشتر و سود بیشتر، می خواهند به دین و فرهنگ اکثریت مردم ضربه بزنند؟! آیا این تصاویر ارائه شده توسط این گونه مجلات، لیاقت و شایستگی الگو واقع شدن برای یک جامعه اسلامی را دارند؟! ‏

به طورکلی نباید از طریق رسانه ها، الگوهای غلط حجاب به جامعه عرضه شود. باید الگوهای رایج در رسانه ها تغییر یابند؛ چراکه الگوها اثرگذاری زیادی بر جامعه و بخصوص نسل جوان دارند. لذا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید نظارت دقیق و بهتری بر رسانه ها داشته باشد؛ هر فیلم و تئاتری را تائید نکند، به هر مجله ای مجوز ندهد و با خاطیان برخورد جدَی و قانونی کند.

متأسفانه ما امروز چوب غلط کاری های دورانی را می خوریم که زمام امور فرهنگی کشور به دست کسانی بود که معتقد بودند، موسیقی و رقص و سکس باید شرعی شود. جهانبخش محبّی نیا از اصلاح طلبان می گفت: "در بعد مسائل فرهنگی سه مشکل هست که حوزویان باید آن را حل کنند؛ یکی موسیقی، به نحوی که انسان هر وقت دلش خواست، ضبط را روشن کند و یکی هم رقص و دیگری ماهواره، به نحوی که در فیلم، به زنانِ از زانو به بالا عریان هم بتوان نظر انداخت."۴ ‏

این وزارتخانه باید در جهت الگوسازی فرهنگی و اجتماعی و ایجاد مُدهای بومی تلاش فراوان کند. تنها با افتتاح چند نمایشگاه مُد لباس بومی، نمی توان بدحجابی موجود را ریشه کن کرد. نباید به این اقدامات خیلی کوچک و جزئی که هیچ تأثیری در جامعه ندارد، بسنده کرد. باید الگوها را اصلاح کرد.‏

میلاد ولیان

پی نوشتها:

‏۱. فایل تصویری‏

‏۲. شهید سید مرتضی آوینی، آینه جادو، ج ۲، ص ۱۸‏

‏۳. بیانات رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با جمعی از کارگردانان و سینماگران ‏

‏۴. روزنامه آفتاب امروز، ۳/۷/۱۳۷۸‏

‏www.milad-valian.blogfa.com