آرامش و محبت در سایه همسری

«و من آیاته أن خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم مودّهًٔ و رحمهًٔ إنّ فی ذلک لآیاتٍ لقوم یتفکّرون (سوره روم، آیه ۲۱)؛ و از جمله نشانه ‏های (توانایی و یگانگی) او …

«و من آیاته أن خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم مودّهًٔ و رحمهًٔ إنّ فی ذلک لآیاتٍ لقوم یتفکّرون (سوره روم، آیه ۲۱)؛ و از جمله نشانه ‏های (توانایی و یگانگی) او این است که برای شما از جنس خودتان همسرانی آفرید تا در کنار آنها آرامش یابید و همو در میان شما دوستی و مهربانی قرار داد. بی‏ تردید در این (تدبیر حکیمانه) نشانه‏ هایی [روشن] برای مردمی است که می‏اندیشند.»

پیام‏ها و درس‏های آیه فوق

۱) خداوند متعال با قدرت خویش و در آفرینشی حکیمانه، برای آدمیان همسرانی از جنس خودشان آفرید تا بدان‏ها انس و آرامش بگیرند. اگر همسر آدمی در آفرینش همسان او نباشد، نمی‏تواند با او انس بگیرد و از معاشرت با وی لذت ببرد و آرامش یابد، پس «مرد و زن» در جنسیت و انسانیت با هم شریک و همسانند.

۲)دست حکمت الهی برای انسان همسر آفرید تا مایه آرامش و اطمینان او را فراهم کرده باشد. بر همین اساس و در هماهنگی کامل بین تکوین و تشریع حکیمانه، زناشویی، سنّتی جاودانه به شمار می‏رود که رویگردانی از آن دوری از نبی مکرّم صلی الله علیه و آله را در پی دارد.

۳) آرامشِ حاصل از، در کنار همسر بودن، مطلق و نامحدود و آرامش جسمی، روحی، فردی و اجتماعی است و انسان با همسرگزینی و ازدواج به پیشگیری یا درمان بسیاری از کاستی‏ها و بیماری‏های خود می‏ پردازد.

۴) هر یک از زن و مرد به تنهایی ناقص می‏باشند و به همین خاطر به دنبال جزء مکمّل خود می‏گردند و تا ازدواج نکرده‏اند یک بی‏قراری و ناآرامی بر آنان حاکم است چون هر ناقصی مشتاق کمال خویش است و هر نیازمندی مایل به کسی است که نیاز او را برطرف کند.

۵) وقتی تمایل به همسر در وجود انسان‏ها به ودیعت نهاده شد؛ پس عشق‏های پاک ستودنی است و باید برای تحقق آن کوشید تا انسان با حرکت در مسیر فطرت به کمال برسد.

۶) پدیدار شدن عواطف عمیقِ پس از ازدواج و دلدادگی همسران و همزیستی مسالمت ‏آمیز و حتی عاشقانه آنها از نشانه‏ های تدبیر حکیمانه خداوند می‏باشد.

۷) بر خلاف تصور عرفی و باور سطحی و ناصحیحی که ازدواج و تشکیل خانواده را باری بر دوش همسران می‏داند، ازدواج و نیل به مقام «همسری» از نگاه قرآن کریم در راستای منافع آنان می‏باشد و همسران بار خاطر یکدیگرند نه این که یار شاطر هم باشند.

۸) بقای پیوند میان همسران به یک کشش قلبی و جاذبه روحی نیاز دارد و به همین جهت پروردگار مهربان پس از آن که آن دو در کنار هم به آرامش رسیدند، با دست لطف و عنایت خویش نعمت «مودّت» و «رحمت» را به آنان بخشیده است تا با عشقی صادق و علاقه ‏ای کامل در کنار هم آرامشی غریزی داشته باشند.

۹) مهرورزی دوستانه و بلکه عاشقانه‏ ای که بین همسران پدید می‏ آید، نه تنها نشانه قدرت خداوند است، که عنایت و لطفی است که در حق انسان روا داشته است. پس همسر شدن چنان باید انسانی باشد که عنایت الهی، ظرف قابل خود را بیابد و نیز باید برای ماندگاری آن به هوش بود تا از طریق انسانیت فاصله نگیرد.

۱۰) دوام گرایش مرد و زن به یکدیگر و آرمیدن در سایه انس هم به مودت و رحمتی است که خداوند بین‏شان برقرار می‏کند و البته این دوستی و مهربانی غیر از آن گرایش غریزی بین مذکر و مؤنث است که در میان حیوانات هم موجود است ولی در قرآن نشانه آفریدگار حکیم معرفی نگردیده است بلکه این عشق برین، آیه قدرت و یکتایی آفریدگار نامیده شده است.

۱۱) آرامش‏ آفرینی ازدواج و نیز پیدایش مودت و رحمت بین آنان برای خردمندان و متفکران از نشانه‏ های ربوبیت و تقدیر خدای حکیم، است.