آرامش در تنهایی

همیشه از داشتن حس تنهایی می‌ترسیدم. از تنهایی و بی کسی وحشت داشتم و هیچ وقت نمی‌خواستم تنها بمانم. این موضوع باعث می‌شد تا اطرافیان خود را به ستوه بیاورم. دوستانم همیشه باید …

همیشه از داشتن حس تنهایی می‌ترسیدم. از تنهایی و بی کسی وحشت داشتم و هیچ وقت نمی‌خواستم تنها بمانم. این موضوع باعث می‌شد تا اطرافیان خود را به ستوه بیاورم. دوستانم همیشه باید بیشتر وقت خود را در اختیارم قرار می‌دادند تا این‌که این احساس ترس در من بزرگ و به خودخواهی تبدیل شد و اگر دوستانم را کنار خود نمی‌دیدم تا مدت‌ها از آنها سراغی نمی‌گرفتم. تا این‌که تنهای تنها شدم. به یاد روزهایی افتادم که پدر و مادرم زنده بودند. پس از گریه‌ای طولانی، در یک لحظه به فکر فرو رفتم و متوجه شدم که مسیر زندگی را اشتباه طی کرده‌ام، حضور سبز خدا در آن مراحل سخت دیدگاه جدیدی به من داد. یاد خدا باعث آرامش من شد و از آن پس دیگر از تنها ماندن نمی‌ترسم.

جواد پور عباس