2012: دارویی شاید، برای درد روزمرگی و جهان بی رحم!

زهرا اسکندری

عید داروی بشر برای درد روزمرگی است .آغاز" نخستین" و تلاش برای نو شدن . عید دست و پنجه نرم کردن بشر با مفهوم زمان است حال عید نوروز یا میلادی یا اعیاد بی شمار مذاهب و فرقه های مختلف در جهان فرقی ندارد انسان می خواهد "نخستین" را دست ندهد.واین تلاش در توده مردم دیدنی است که عید با همه تغییرات خوب پیوند می خورد "اما سوی دیگر صاحبان قدرت اند.قدرت که مثل همه چیز دنیا نابرابر تقسیم شده و وقتی در سال جدید تصمیم می گیری به آن دست یابی اصلا مشخص نیست که چقدر سهم تو باشد .
هر چه دنیا کوچک تر می شود گرفتاریها  بیشتر به هم ربط پیدا می کند سال 2011 سال قتل عام های گسترده توسط شاید نسل آخر قدرتهای به جا مانده از قرن بیست در خاورمیانه و افریقا بود  و حالا باید دید که مردم چقدر می توانند کیک قدرت را بین خودشان در این کشور ها تقسیم کنند و اروپا چقدر می تواند از تقسیم شدن بگریزد.طالبان چه سربرگی را برای نامه نگاری طراحی می کند !
به این پرسش ها که می رسی عید یادت می رود چون فکر می کنی هیچ تصمیمی نمی توانی بگیری که کاری را آغاز کنی و زود فراموش می کنیم که بهانه سقوط بن علی خود سوزی یک فارغ التحصیل دستفروش در اعتراض به بر چیدن بساط کاسبی اش بود که سال گذشته شاید سرچهارراهی داشت خرید و فروش می کرد.با این حساب وقتی می خواهیم جواب پرسش طرح شده را بدهیم، چشم انداز روشن است شاید 2012سال  آغاز کاهش تمرکز و خرد شدن قدرت در جهان باشد.  دوباره به یاد خلیج مکزیک و مرغان دریایی سنگین از نشت نفت و آلودگی محیط زیست و گرمای زمین می افتی. وانگهی  صاحب همه قدرت و ثروت هم باشی دیگر زمینی برای حکمرانی نمانده ....اگر تولید انبوه نیاز بود ما چرا مصرف انبوه داشتیم؟شاید سال 2012 آغاز پرسش از خودمان باشد برای اینکه بپذیریم  در برابر زمین مسئولیم و اخرین جمله به طنز "تا وقتی قدرت را تقسیم کردیم جایی برای حکم رانی داشته باشیم".

به امید سالی خوش برای همه  و یافتن خبری خوش در خم جاده های پر پیج و خم!