دورنمای روایتی

علي عباسي

چکیده:
مقولة نقطة دید، مهمترین وجه ساختار روایی است و به کمک آن می توان به گفتمان روایی ساختار داد. نقطة دید یک نظام متنی است که دسترسی خواننده یا بینندة یک تابلو را به دلالت معنایی هدایت می کند. «نقطه دید» یکی از سازوکارهایی است که روی خواننده تاثیر می گذارد. با انتخاب این یا آن زاویة دید می‌توان عناصر تابلو، فیلم و یا قصه را از زاویه های گوناگون مشاهده نمود و به گفته شکل متغیری داد. با روبرو شدن با یک گفته، در اصل به دنبال یک ذهن شناسنده هستیم که این گفته را بوجود آورده است. شناخت این ذهن شناسنده و بررسی فن «نقطه دید» بسیار مهم است،
به همین منظور، در این مقاله ابتدا سعی می کنیم روشی را که به کمک آن می توان این ذهن شناسندة ذهن‌های شناسنده را که در یک تابلو، در یک فیلم و یا در یک متن ادبی وجود دارند پیدا نماییم؛ آنگاه، تلاش داریم تا بفهمیم که چه نظامی یا چه کسی جهت گیری رفتاری بیننده را که راهنمای او در خواندن یک صحنة خاص یا یک تابلوی خاص است فراهم می‌کند؛ و در انتها، جستجوی این موضع : آیا اصولاً می‌توان طبقه بندای از این نظام داشت؟ به همین خاطر، ابتدا رابطة عمل روایت با وجوه و سپس رابطة وجوه با دورنمای روایتی را مشخص می‌کنیم ؛ آنگاه، جایگاه دورنمای روایتی یا نقطة دید را نشان خواهیم داد؛ و در انتها، به خود مسئلة دورنمای روایتی می پردازیم.

برای خواندن مقاله در زیر کلیک کنید:


دکتر علی عباسی دانشیار گروه زبان و ادبیات فرانسه  دانشگاه شهید بهشتی است

 

 

پیوست	اندازه
3958.doc	249.5 KB