زندگی نامه جان آنتونی رندال بلکینگ

نوشته ويرجينيا كپوتو (Virginia Caputo) ترجمه محمد ملاعباسي

تولد: 1928، گویلدفورد(Guildford)،‌ ساری(Surrey)،‌ بریتانیا
مرگ: 1990

جان بلکینگ ( John Anthony Randall Blacking) به عنوان یک چهره ای اصلی در رشته انسان شناسی موسیقی (ethnomusicology) در جهان شناخته شده است. او به عنوان یک انسان شناس، نزد مایر فورتس (Meyer Fortes) آموزش دید (1950-1953) و بعدها به عنوان یک انسان شناس موسیقی تحت تعلیم آندره شفنر(Andrè Schaeffner) قرار گرفت و در تأسیس رشته علمی انسان شناسی موسیقی نقشی بسیار مهم ایفا کرد. وی در زندگی پربار خود، در موضوعاتی چون سرشت موسیقی و موسیقیایی بودن (musicality) و تجربه های موسیقایی،رقص، مردم نگاری، مناسک، سنت و تغییر، هویت، آموزش موسیقی و تحقیقات انسان شناختی در ایرلند، بیش از صد کتاب، مقاله، نقد، [صدا و موسیقی] ضبط شده ((recordings و گزارش منتشر کرد. او برنامه هایی تحصیلی و انجمنی حرفه ای را در انسان شناسی موسیقی بنیان نهاد. وی در زمان مرگش در 1990 به علت کارش که تأثیر بسیار مهم موسیقی و رقص در نشان دادن وضعیت انسان را مورد بررسی قرار می داد، دارای شهرت بین المللی بود. بلکینگ بعد از اتمام تحصیلاتش در انسان شناسی وی به سال 1953، به آفریقای جنوبی نقل مکان کرد. او در آنجا در سفرهایی متعدد که برای ضبط میدانی در کوازولو (Kwazulu) و موزامبیک (Mozambique) انجام می گرفت، شرکت جست. وی تا اخذ کرسی استادی در دانشگاه کوئین/ بلفاست [ ایرلند شمالی] (Queen's University) به سال 1970، در آفریقای جنوبی ماند. در خلال سالهای 1953 تا 1958، بلکینگ کار میدانی هم اکنون مشهور خود، میان ونداها(Venda) مردمان ساکن در منطقه سیباسا(Sibasa) در ترانسوال شمالی (Norther Transvaal) (و بعدها رودزیا Rhodesia) را به پیش برد. این پژوهش فنون میدانی انسان شناختی را با تحقیق موسیقایی ترکیب کرد. بلکینگ صحبت کردن با زبان تشیوندا (Teshivenda) را آموخت و در فعالیت های موسیقی و رقص ونداها شرکت کرد و گزارش های دقیقی از همه جنبه های زندگی ونداها گرد آورد. در سال 1967 او کتاب سرود بچه های وندا (Venda Children's Song)را به چاپ رساند. این کتاب، مدارس پاگشایی دختران (girl`s initiation schools) و پیوندهای مابین نظام های موسیقایی و اجتماعی ونداها را مورد بررسی قرار می داد. در این کتاب وی آوا نگاری و نت نویسی 56 سرود کودکان را عرضه کرد. بلکینگ کوشید تا روابط میان مفاهیم وندایی از موسیقی، سبک های هنری و زبان را نشان دهد. «تحلیل فرهنگی موسیقی» و این اندیشه که ساختارهای موسیقایی و ساختارهای اجتماعی به هم وابسته اند، اکثر کارهای او در طول حیاتش را جهت داد.
به سال 1973، یکی دیگر از تألیفات کاملا شناخته شده بلکینگ، با نام « انسان تا چه اندازه موسیقایی است؟ How musical is man? » حوزه تحقیقات مردم شناختی موسیقی را با کاوش در توانایی موسیقایی به عنوان یک مشخصه برجسته انسانی، گسترش داد. او استدلال کرد که جامعه غربی می توانست همچون جامعه وندا با شرکت جستن در موسیقی بهبود یابد. پس از این کتاب، اثری دیگر از او در سال 1987 منتشر شد. آن کتاب تنها اثر دیگری بود که به تنهایی ( و بدون مشارکت دیگران منتشر می کرد ) شماری از مقالات بلکینگ در کندوکاو مقولات زیبایی شناختی ، معرفت شناختی و ایدئولوژیک، در یک مجموعه ویرایش شده با عنوان «موسیقی، فرهنگ و تجربه» (Music, Culture and Experience) گرد آورده شده است.
رویکرد نشانه شناختی بلکینگ در تحلیل معانی موسیقایی و پافشاری او بر موسیقی به عنوان صدایی که توسط انسان سازمان یافته و سرنخ هایی برای فهم سازماندهی انسانی را فراهم می کند، همچنان بر مردم شناسی موسیقی امروز تأثیر دارد.

تحصیلات
کارشناسی، دانشگاه کمبریج، 1953
دکتری، دانشگاه ویتواترسرند (Witwatersrand) [آفریقای جنوبی]، 1965

کار میدانی
رودزیا (Rhodesia)، 1956 تا 1958

تألیفات مهم
سرود بچه های وندا
(1967) Venda Children`s Song, A Study in Ethnomusicological Analysis, Johannesburg: Witwatersrand University Press, ( reprinted 1995, University of Chicago Press)

انسان تا چه اندازه موسیقایی است؟
(1973) How Musical is Man?, Seattle :University of Washington Press


دیدگاهی مبتنی بر عقل سلیم نسبت به کل موسیقی: تاملاتی بر نوشته های پرکو گراینر درباره انسان شناسی موسیقی و آموزش موسیقی
(1987) A Commen-Sense View of All Music: Reflections on Percy Grainaer`s Ethnomusiocology and Music Education, Cambridge, Uk : Cambridge Universit Press

موسیقی، فرهنگ و تجربه
(1995) Music, Culture and Experience : Selected Papers of John Blacking, Chicago, University of Chicago Press,