انسان به قدمت خود پی می برد!

کامیار عبدی

از زمانی که انسان اندیشمند اندیشمند (Homo sapiens sapiens) با توانایی بالای ذهنی خود در حدود صدهزار سال پیش تطور یافت به احتمال قریب به یقین یکی از پرسشهایی که ذهن انسان را به خود مشغول می کرده سابقه و قدمت او بوده است. با ابداع نگارش در شماری از تمدنهای باستانی مانند بین النهرین، مصر و چین شاهدیم که یکی از پرسشهای که در متون باستانی خود را به منصه ظهور می گذارد سابقه و قدمت بشریت است؛ اما بیشتر جوامع انسانی – چه آنانی که برای ثبت اطلاعات به نگارش مجهز بودند و چه آنانی که سنتی شفاهی برای انتقال اطلاعات از داشتند – در تلاش بودند سابقه انسان را به کمک اساطیر، بویژه اسطوره های آفرینش، توضیح دهند. در این بین پرسش اساسی مبنی بر قدمت انسان همیشه در پرده ای از ابهام بود...چه مدت است که انسان بوجود آمده؟ آیا این واقعه صدها سال پیش رخ داده یا هزاران سال از آن می گذرد. تا همین اواخر هیچ کس حتی به مخیله خود رخ نمی داد که انسان و نیاکان او میلیونها سال قدمت دارد.

برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید: