ژاپن(1)

ترجمه سعید بهجت

1.    مقدمه
ژاپن کشور جزیره ای شرق آسیا، در قسمت شمالی اقیانوس آرام در سمت آسیایی واقع شده است. ژاپن از چهار جزیره اصلی هونشو (Honshū)، هوکایدو (Hokkaidō)، کیوشو (Kyūshū) و شیکوکو (Shikoku) و تعداد زیادی جزایر کوچکتر تشکیل شده است. ژاپنی ها کشور خود را نیهون (Nihon) یا نیپون (Nippon) می نامند که به معنای منشا آفتاب است. این نام از موقعیت ژاپن در شرق امپراطوری های چین که در طول تاریخ بر این منطقه آسیا حکمرانی می کردند، آمده است. گاهی در زبان انگلیسی، ژاپن را سرزمین آفتاب تابان می نامند. توکیو، پایتخت و بزرگترین شهر کشور است.
 کوه ها 75 تا 80 درصد مساحت ژاپن را تشکیل می دهند. از نظر تاریخی، این کوه ها موانعی برای حمل و نقل بودند، یکپارچگی ملی را مشکل می کردند و رشد اقتصادی مناطق جدا افتاده را محدود می کردند. با ایجاد تونل ها، پل ها و حمل و نقل هوایی در دوران جدید، کوه ها دیگر محدود کننده نیستند. ژاپنی ها از زمانهای دور زیبایی کوههایشان را در هنر و ادبیات توصیف کرده اند و امروزه بسیاری از مناطق کوهستانی به عنوان پارک ملی تحت حفاظت قرار دارند.
بیشتر ژاپنی ها در جلگه ها و مناطق کم ارتفاع نواحی پایین دست رودهای بزرگ ژاپن، و یا در پایین ترین دامنه های مناطق کوهستانی و یا نزدیک ساحل زندگی می کنند. این تمرکز جمعیت، ژاپن را تبدیل به یکی از شلوغترین کشورهای دنیا کرده است. تمرکز جمعیت به ویژه در راه ارتباطی بین توکیو و کوبه (Kōbe) بالاست، جایی که 45 درصد جمعیت کشور در 17 درصد مساحت آن زندگی می کنند. ژاپن یک کشور از نظر قومی و فرهنگی یکنواخت است و فقط چندگروه قومی کوچک و یک زبان اصلی دارد که همان ژاپنی است. مذاهب معمول عبارتند از بودیسم و شینتو (مذهبی که در  ژاپن ایجاد شده).
ژاپن یک قدرت بزرگ اقتصادی است و متوسط درآمد و استانداردهای زندگی آن جزو بالاترین ها در سطح جهان هستند. اقتصاد موفق این کشور، بر مبنای صادرات کالاهای مصرفی با کیفیت بالا پایه گذاری شده که با آخرین فناوری ها تولید می شوند. برخی از این محصولات عبارتند از خودرو، دوربین عکاسی، و کالاهای الکترونیک مثل کامپیوتر، تلویزیون، و دستگاه های پخش صوت.
از قرن هفتم میلادی، ژاپن یک امپراطوری بوده است. حاکمان نظامی یا شوگان ها (Shoguns)، در قرن دوازدهم ظاهر شدند و برای بیش از ششصد سال در قدرت امپراطور شریک بودند. در آغاز قرن هفدهم، یک دولت نظامی قدرتمند، مرزهای کشور را تقریبا روی همه خارجی ها بست. ژاپن با اقتصادی شکوفا و یک سنت قدرتمند حکومت مرکزی به قرن نوزدهم پا گذاشت، ولی از بقیه دنیا جدا بود واز نظر تکنولوژی و قدرت نظامی، از کشورهای غربی خیلی عقبتر بود.
وقتی که کشورهای غربی، برای تجارت با ژاپن، در اواسط قرن نوزدهم این کشور را مجبور کردند که مرزهایش را باز کند، شوگان در یک کودتا از کار برکنار شد و امپراطور به قدرت برگشت. تحت حکومت امپراطور میجی (Meiji) بین سالهای 1868 تا 1912، ژاپن برنامه سریعی را برای مدرنیزه شدن و صنعتی شدن، و البته توسعه ارضی و استعمار کره، چین و دیگر قسمتهای آسیا آغاز کرد. در ابتدای قرن بیستم، ژاپن یکی از قدرتهای بزرگ جهان بود.
ژاپن در جنگ دوم جهانی هم پیمان آلمان بود. وقتی که جنگ با شکست ژاپن به پایان رسید، بیشتر موسسات صنعتی کشور، شبکه حمل و نقل، و زیرساخت های شهری نابود شده بودند. ژاپن مستعمرات خود را نیز از دست داد. از 1945 تا 1952، ایالات متحده و متفقین، ژاپن را اشغال نظامی کرده بودند و بر آن حکومت می کردند. با تغییر قانون اساسی، به امپراطور نقشی نمادین به عنوان رییس دولت در حکومت مشروطه سلطنتی ژاپن داده شد. در طی دوران پس از جنگ، ژاپن به سرعت اقتصاد و جامعه خود را ساخت و در اواسط دهه 1970، حجم زیادی از تجارت با ایالات متحده و بسیاری کشورهای دیگر برقرار کرده بود و در مسیر تبدیل شدن به یک قدرت اقتصادی سطح بالای جهانی حرکت می کرد.
نزدیکترین بخش سرزمین اصلی آسیا به ژاپن، شبه جزیره کره است که در نزدیکترین نقطه، 200 کیلومتر (100 مایل) با آن فاصله دارد. ژاپن با هیچ کشوری مرز زمینی ندارد، ولی به قسمت شرق دور روسیه نزدیک است که در شمال غرب و پس از دریای اُخوتسک (Okhotsk) و دریای ژاپن (دریای شرق) قرار دارد؛ کره شمالی و کره جنوبی، در سمت غربی و پس از تنگه کره و دریای ژاپن قرار دارند؛ و چین و تایوان، در سمت جنوب غربی پس از دریای چین شرقی قرار گرفته اند.
رومن سیبریوسکی ، دایره المعارف انکارتا 2009، مدخل ژاپن
 

 

<