در فضایل زنان ایران

در حالی كه نیروی انتظامی طرح تشدید برخورد با معضل بدحجابی را با قدرت آغاز كرده است, انتخابات ریاست جمهوری فرانسه با موفقیت نیكلا ساركوزی و خانم سگولن رویال در مرحله اول به پایان رسیده است

در حالی كه نیروی انتظامی طرح تشدید برخورد با معضل بدحجابی را با قدرت آغاز كرده است، انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه با موفقیت نیكلا‌ ساركوزی و خانم سگولن رویال در مرحله اول به پایان رسیده است. این برای اولین بار در تاریخ جمهوری فرانسه است كه یك زن به چنین موفقیتی می‌رسد. خانم رویال در كابینه میتران البته چند بار به مقام وزارت دست یافته بود.

اتفاقاً تابستان گذشته صاحب این قلم در یكی از جلسات خانم رویال در پاریس حضور داشت. به نظرم آمد كه وی نباید چیزی فراتر از توانایی زنان كشور من داشته باشد.

چه اگر رویال به عنوان یك زن در كشور دموكراسی و حقوق بشر، امروز به چنین موفقیتی دست یازیده، صدها سال پیشتر چه‌بسیار زنانی كه در كشورمان به مقام پادشاهی و امارت دست یافتند. در عصر ساسانی دو خانم به نام‌های پوراندخت و آذر‌میدخت هریك برای مدتی به مقام پادشاهی كل امپراتوری ایران نایل شدند.

در دوران پس از اسلا‌م نیز حداقل آن است كه زنانی چون تركان خاتون، بغداد خاتون و سیده خاتون بر بخش‌های وسیعی از ایران فرمان رانده‌اند. داستان امارت سیده خاتون بر ری در عصر دیالمه حكایت‌ها دارد.

هم او كه دارای هوش و ذكاوتی بود كه ارتش نخراشیده غزنوی را دست خالی برگرداند، به فرستاده محمود غزنوی گفته بود به امیرت بگو، جنگیدن با زنی كه مادر فرزندی است نباید چندان هنر باشد، اگر تو پیروز شوی گویند بر ضعیفی غالب آمده‌ای و اگر شكست خوری جار زنند كه از زنی شكست خورده است، محمود غزنوی این سخن شنید و بر دانایی‌اش صحه گذاشت. اما اكنون سرزمینی با چنین صبغه تاریخی و فرهنگی، زنانش با حسرت به اخبار توفیق بانویی دیگر در سرزمین فرانكها مشغول هستند، اما اگر بگویند، فرانسه كجا، ایران كجا؟

باید پاسخ داد اگر ما نمی‌توانیم خود را با فرانسه مقایسه كنیم، آیا می‌توانیم با همسایگان مسلمانمان مقایسه شویم؟ آیا زنان این سرزمین از بانوان افغانستان فضایلی كمتر دارند كه با تشكیل دولت جدید افغانستان تنها ۳ زن در كابینه به مقام وزارت رسیدند؟آیا زنان ایرانی كم‌سوادتر و ناتوان‌تر از زنان عراقی هستند كه چه در كابینه ایاد علا‌وی و چه دولت نوری مالكی پست‌های حساسی را به خود اختصاص داده‌اند؟ ‌همچنین در امارات عربی متحده شاهدیم كه زنی وزیر بازرگانی آن كشور است كه تنها دبی یكی از هفت مركز بزرگ بازرگانی و تجاری جهان را در خود دارد! ‌

در بنگلا‌دش دو نخست‌وزیر معروف آن كشور حسینه واجد و خالده ضیاء هر یك به مدتی طولا‌نی آن مقام حساس را در دست داشتند. ‌

در پاكستان خانم بی‌نظیر بوتو كه از مادر نیز ایرانی است چندین بار به مقام صدارت عظمی دست یافته است!

در اندونزی دختر سوهارتو ریاست حزب و مقام نخست‌وزیری را اشغال كرد. ‌ خانم باندرا نایكه قریب به ۱۰ سال با قدرت پست نخست‌وزیری سریلا‌نكا را به خود اختصاص داد.

در كنار مرزهایمان در تركیه، خانم تانسو چیللر به عالی‌ترین مدیریت اجرایی آن كشور دست یازید. در هند خانم ایندیرا گاندی با صلا‌بت سال‌های مدیدی مظهر وحدت، قدرت و تسامح هندی بود و تنها با خشونت و ترور از نخست‌وزیری كنار گذاشته شد. ‌

مضحك‌تر آنكه روزنامه <صباح> چاپ آنكارا نوشته است: در حالی كه ما در تركیه به دنبال ریاست ‌جمهوری یك زن هستیم، زنان ایرانی به خاطر پوشش خود تحت اذیت قرار دارند. ‌

هر چند نباید از خدمات ارزشمند انقلاب اسلامی در رشد و بالندگی زنان این سرزمین غفلت كرد و قهرمانی‌های مادران و همسران شهدا را نادیده گرفت، امااین مبارزه در حالی صورت می‌پذیرد كه برخی از زنان و دختران این سرزمین به دلیل برداشت‌های سلیقه‌ای در نوع پوشش، مورد برخی تحقیرها و بی‌حرمتی‌ها واقع می‌شوند. باید از نیروی انتظامی پرسید با اجازه كدام مرجع قضایی دست به این عملیات گسترده زده است؟ به نظر می‌آید در این ماجرا جای ضابط و مرجع اصلی جابه‌جا شده است.

این اقدام چنان كه رئیس محترم قوه قضائیه گفتند اگر ضرر نداشته باشد منفعتی هم ندارد. مشكل زنان و جامعه ایران تنها پوشش نیست، كه آنها هزاران معضل بزرگ‌تر دارند. مساله بدحجابی و اصلا‌ح رفتار نیز مهم‌ترین اولویت و ماموریت نیروی انتظامی نیست چرا كه موج اعتیاد، خشونت، سرقت، ناامنی، قاچاق و آدم‌ربایی در نقاط مختلف كشور جریان دارد، آنگاه مقامات نیروی انتظامی سربازان و افسرانی را كه معلوم هم نیست در جایگاه و منزلت آمر به معروف و ناهی از منكر باشند، به این مهم گمارده‌اند. لذا نه ماموریت اصلی خود را روا می‌دارند و نه باری از مشكلا‌ت ملی می‌كاهند. عقلا‌ی نظام و بزرگان كشور اجازه ندهند به هر بهانه‌ای نوامیس مردم ملعبه برخوردهای غیرعلمی، غیركارشناسی و غیراخلا‌قی شوند.زنان ایران شایسته نگاه، منزلت و احترام.

فیاض زاهد