قومیت، هویت و ارتباط آن با نهاد خانواده: خشونت علیه کودکان و نوجوانان افغان در یکی از محله‌های شهری کرج(3)

سميه اميري

بخش سوم
یافته‌های پژوهش
خصوصیت محوری فرهنگ‌های گوناگون که در قالب دسته‌های متفاوت قومی، محلی، زبانی و هویتی قابل شناسایی‌اند ادراک موقعیت کنونی آنان رابا نگاه به پشتوانة تاریخی، تمدنی آنها  میسر ساخته و بخش مهمی از عملکردهای اجتماعی اشخاص متعلق به یک گروه ویژه مذهبی، قومی بدون فهم حافظة تاریخی و گسترة حوزة جغرافیایی زیست آنان در اغلب موارد دشواره  و گاه ناممکن می‌نماید.
    موضوع رسالة حاضر با تأکید بر مطالعة یک گروه مهاجر قومی-فرهنگی که همچون سایر گروه‌های اجتماعی، بخشی از هویت متکثر خود را در قالب چارچوب‌های تاریخی، جغرافیایی ویژة خود کشف کرده و به باز تعریف موقعیت کنونی خود با رجوع به بسترهای نخستین هویتی می‌پردازند، شناسایی چنین چارچوب‌های تعیین کننده‌ای را در راستای ارائه تصویری جامع‌تر از گروه مورد مطالعه در معرض توجه قرار داده و اشاره مختصر به مقدماتی در  باب حوزه استقرار مکانی و مشخصات  عمومی -جمعیتی این گروه قومی به منظور ایجاد بستری برای معرفی موقعیت کنونی خانواده‌های افغان منطقة آق تپه کرج را در این بخش کار ضروری تلقی کرده است.

-    توصیف محله به لحاظ ریخت شناسی فیزیکی – اجتماعی:
    محله مورد بررسی یعنی آق تپه محله‌ای است که با بافت ویژة خود در جوار این تپه واقع شده است. تپه‌ای کوچک که فاقد بافت مسکونی ویژه‌ای در روی خود بوده و صرفاً به لحاظ حضور در منطقه به نمادی مشخص برای نامیدن محله و شناسایی مرزهای جدایی کنندة آن از سایر محله‌ها تبدیل شده است. این محله که به لحاظ موقعیت شهری در جوار محله‌هایی چون حسین آباد و فرهنگ واقع شده به لحاظ ترتیب قرار‌گیری از جنوب به شمال پس از دو منطقة مذکور واقع شده و به لحاظ اجتماعی و ریخت شناسی نیز تا حدی واجد ویژگیهای متمایز کننده‌ای از دو منطقة پیشین است. 6 خیابان از خیابان‌های اصلی منطقة مهر شهر در این محله واقع شده‌اند که به ترتیب به عنوان خیابان‌های اول تا ششم شرقی وغربی شناخته شده و بواسطه خیابان اصلی آق تپه که به مثابه مرز تفکیکی مشخصی در قالب یک خیابان طویل به نوعی جدا کنندة بخش‌های شرقی و غربی خیابان‌های فرعی شش گانه است، قابل شناسایی می‌باشد. به محض ورود به اولین خیابان از  این انواع شش گانه، تفاوت بافت جغرافیایی منطقه تا حدی مشهود می‌نماید چنانچه محله ناگهان از بافت نسبتاً متراکم شهری با آپارتمان‌های مجاور چندین طبقه به منطقه‌ای با تراکم کم‌تر و بافت نزدیک به مناطق حاشیه‌ای نزدیک می‌شود(عکس شماره 4 و 5). بافت خیابان‌ها، کوچه‌ها خانه‌ها و مغازه‌ها از بافت اصلی شهر و مناطق مجاور فرهنگ و حسین آباد به نحو محسوسی متمایز شده و ریتم پرشتاب آهنگ شهری تا حدی زیاد کاسته می‌شود به طوری که از تراکم جمعیت و متعاقباً فشردگی بافت مسکونی کاسته شده و بر تعداد فضاهای فاقد کاربری، خرابه‌ها و زمین‌های دست نخورده، در حد فاصل خیابان‌های اصلی و فرعی و منازل افزودة می‌شود (عکس شماره 6و7).گرچه اندازة طول و عرض خیابان‌ها و کوچه‌ها چندان نامتعارف و متفاوت از بافت اصلی شهر نیست، نوعی بی‌نظمی و آشفتگی در چیدمان بناهای مسکونی و تجاری به چشم می‌خورد که منطقه را بیش از همه در جایگاه شهرکی با توانایی‌های بالقوة فضاهای کالبدی برای ساخت و‌ساز و در عین حال محدودیت‌های مشخص ساختمانی معرفی می‌کند. کوچه‌ها نیمه آسفالت، نیمه خاکی با ناهمواری‌های فراوان در سطح و گاه بی‌نظمی شدید در ارتباط با یکدیگر قابل تشخیص‌اند چنانچه گاه وجود میانبرها و راه‌های فرعی کوچک و بزرگ، پل ارتباطی چندین کوچه به یکدیگر بوده وعموما محل عبور و مرور ساکنان محلی را بیش از خیابان اصلی به خود اختصاص می‌دهد(عکس 8 ،9،11و12).با وجود این بی‌نظمی، امکان شناسایی نقاط خروجی و حلقه‌های ارتباطی میان این راه‌های فرعی چندان دشوار نبوده و تشخیص مسیر مورد نظر را برای یک ساکن غیر بومی با کمی توجه میسر می‌کند. ساختمان‌ها و شیوة ساخت آن‌ها چندان با بافت متعارف شهری متشکل از مصالحی چون آجر و سیمان متفاوت نیست اما نوعی بی‌قاعدگی در تمامی آنها به چشم می‌خورد که موجب شده برخی بسیار کوچک و گاه کوتاه یا بلند ساخته شوند اما عموم ساختمان‌های مسکونی از سقف مشخص 2 الی 3 طبقه فراتر نرفته و وجود بناهایی با بیش از این میزان صرفا در ساختمان‌های معدود تجاری محله به چشم می‌خورد.
 

یرای خواندن این بخش در زیر  کلیک کنید :

 

 

 

پیوست	اندازه
12596.doc	293.5 KB