معرفی سایت: دیجیریدو و موسیقی بومیان استرالیا

ترجمه نسیم مهیمن

سایت هنر و فرهنگ بومی استرالیا حاوی  مقالات قابل توجهی درباره فرهنگ موسیقی آن سرزمین نیز هست. این مقاله با استفاده از مطالبی درباره موسیقی کهن استرالیا از این سایت اقتباس شده است.برای اطلاعات بیشتر می توانید به آدرس اینترنتی زیر مراجعه کنید:  

   http://aboriginalart.com.au/didgeridoo/


مقدمه:
از سالیان دور تا کنون، آواز ،موسیقی و رقص بخش بزرگی‌ از زندگی‌ و فرهنگ بومیان استرالیا بوده است. به طوری که  نغمه ها و موسیقی های مختلف و متنوعی برای مناسبتها و موقعیت های متفاوت وجود داشته است؛ مانند آوازها و موسیقی های مربوط به شکار، آواز های مربوط به خاکسپاری مردگان و در نهایت موسیقی و نغمه های قدیمی تر و آوازهایی درباره طبیعت ،حیوانات ،فصلها، اسطوره و حتی آوازهایی با مضمون  افسانه های آفرینش.                موسیقی بومی استرالیا مانند دریچه ایی برای شناخت قانون و الگوی نامعلوم  ‌طبیعت است. در توصیفی دقیق تر هنر بومی استرالیا،  روشی‌ برای کسب دانش نسبت به طبیعت و قوانین آن بوده است. برای اثبات این مساله می توان از نواختن سازی استرالیایی به نام دیجیریدو ،یا  فلوت چوبی بلند ، که یکی از قدیمی ترین سازهای جهان است ،یاد کرد.                           طبق آنچه آورده اند بومیان به دامان طبیعت می رفتند و نه تنها به صدای حیوانات ، بلکه به نوای  پر زدن پرندگان  و صدای قدمها بر روی زمین نیز گوش میدادند. آنها به صدای باد ،طوفان ،خش خش برگها و جریان آب گوش فرا می دادند. تمامی این صداها با دقت هرچه تمام تر به وسیله ساز دیجیریدو نواخته می شد. بومیان با شنیدن این صداها به همدلی با طبیعت میپرداختند که به تقلیدی از آن نیز‌ منجر میشد.

دیجیریدو
دیجیریدو یکی از قدیمی ترین سازهای جهان است. ساز ی بادی است که در سرزمین های آرهن،شمال استرالیا، یافت میشوند. در استرالیای قدیم ،بومیان در پی آب و غذا در شرایط سخت و  آب و هوای ناملایم سفر میکردند.                                                               مردان برای شکار اسلحه هایی، شامل نیزه، بومرنگ و ومبرا(وسیله ایی که به پرتاب دقیق نیزه کمک میکند) داشتند. زنان نیز تنها، وسایل مورد نیاز و کودکان را حمل میکردند و دیگر جایی برای سازهای موسیقی نبود. اما در هنگام شب و به دور آتش آنها از  آواز خواندن و داستان گویی لذت می بردند.  آنها به ساز ساده ایی نیاز داشتند که آسان پیدا شود.                                       پس از درختان اطراف چوبی که توسط موریانه ها خالی شده بود را انتخاب کردند. آنها این سوراخ ها را صاف میکردند و از آن دهانه هایی برای این ساز می ساختند و موم عسل را به دور دهانه ها میریختند تا راحت تر بر روی لب جای بگیرد. با دمیدن آرام در آن صدای یکنواخت و زیبایی ایجاد میشد و زمانی که صدای خود را نیز به آن اضافه کردند صدا بسیار زیباتر شد. این آغازی برای سازی با قدمتی بسیار زیاد است .نواختن ساز دیجیریدو بسیار آسان است اما تاثیری آرامش بخش و عمیق بر انسان دارد.
 بومیان، دیجیریدو را برای تقلید صدای حیوانات یا دیگر صداهای طبیعت می نواختند و از آن به عنوان ساز همراهی کننده برای آوازها و داستان سرایی ها استفاده میکردند. امروزه از این ساز برای انواع مختلف موسیقی و همچنین برای درمان و مراقبه استفاده میشود.
جشنهای بومیان استرالیا
جشنهای  بومیان استرالیا( CORROBOREES )نمایانگر (از طریق نمایش و آواز ) تاریخ اسطوره ای قبایل است . این مجالس کاربردها و فرم‌های مختلف دارند.  مراسمی غیر خصوصی برای  تماشاچیان مشتاق متشکل از زن ها ، مردها و بچها که در چادر‌ها و شب هنگام برگزار میشد. گروهی از مردان بزرگسال گرد آتش کوچکی می نشستند و آهنگ‌های قدیمی‌ می خوا ندند، و دیگران همانطور که بدن‌هایشان با علائم  عجیبی‌ مزین شده بود ،با رقصهأی دیدنی‌ وقأیع اسطوره ای را به تصویر می کشیدند.                                                                 جشنهای جوانان ، که در  آن مردان بزرگسال و زنان حضور نداشتند، مهمترین انگیزه برای شکل گیری گروه از نظر شرکت کنندگان بود . در این گروه جوانان بدنهایشان را به شکل حیواناتی که نمایانگر آنها بودند، در می آوردند و قسمتهایی از داستان آفرینش(ِDreamtime) را که در افسانه های شان آمده است،  اجرا میکردند. این مراسم ،که بسیاری از آنها زیبایی قابل توجهی‌ داشتند ، گام نخست  جوانان برای ورود به زندگی‌ و قبول مسئولیت‌ها نیز بود. هیچ چیز برای آشنا کردن جوانان با قوانین و راه و رسم زندگی‌ ،که در واقع نوعی امتحان‌ بردباری  و آشنایی با وظایف بوده است، از قلم نمی افتد. آنها به تعلیم تمام جزییات رفتار جوانان در طول زندگی شان می پردازند.

آوازخوان
در این جشنها فرد آوازخوان از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است. او  مجری خاصی بوده که برای وقایع  روزها سرودهایی می نوشته است. گنجینه غنی مجری به وسیله آهنگهایی که از گذشتگان به دست او رسیده بود ،گسترش می‌یافت.                                                  مانند دیجیریدو نوازان حرفه ایی،آواز خوانان نیز برای گروههای دیگر اجرا میکردند و مورد تشویق قرار  میگرفتند. آنها عملا برای زیر و بم متغیر صدایشان، که به یک گروه کر با رهبری خبره می مانست معروف بوده اند. اینها بخش اصلی‌ جشنها را تشکیل میدادند به همراه نمایش هایی که سرچشمه آنها، معمولا از  حرکات حیوانات بود .  این آوازها تا چند  روز ،یا چند هفته و ماه طول می‌کشید.

رقص های بومیان
گونه های مختلف رقص در میان صدها گروه از قبایل، متفاوت بوده است.  رقص‌ها با دستان بسته ،حرکت بدن و پای کوبی بسیار انجام می شد. بهترین رقصنده‌ها و آواز خوانان از شهرت و احترام بسیاری برخوردار بودند.                                                                                      رقصنده‌ها معمولا حرکت پرندگان و حیوانات را تقلید میکردند. رقص در مراسم رسمی‌ و رقص مذهبی‌ با رقص های مردان و  زنان و کودکان که از سر خوشحالی و در چادرها سر میدادند، متفاوت بوده است...