اجتماعی کردن کودک خجالتی با روش هایی ساده

نحوه برخورد با کودک خجالتی

 

خجالت در واقع نوعی ویژگی شخصیتی در کودکان است، نه یک عیب و نقص که نیازی به دعوا و شرمندگی والدین داشته باشد. این ویژگی با تشویق و حمایت والدین قابل اصلاح است جالب است بدانید دانشمندان می گویند خجالتی بودن در بعضی فرهنگ ها مورد پسند و ستایش مردم است و از راه فرهنگ جامعه به کودکان به ارث می رسد.کودک خجالتی  که در احوالپرسی های معمول روزانه با دیگران، پشت والدینش پنهان می شود و در جواب احوالپرسی آن ها ساکت می ایستد؛مشکلی که اغلب کودکان و حتی نوجوانان و بزرگسالان ممکن است با آن روبه رو باشند.

 در اصل این یک ویژگی شخصیتی است که نباید باعث شرمندگی شود چون نیمی از بزرگسالان فکر می کنند خجالتی هستند و بیش از نیمی از آن ها هم اذعان می کنند که در کودکی خجالتی بوده اند؛ این مشکلی است که با تشویق و حمایت قابل اصلاح است. خبر خوب این که کودکان خجالتی می توانند کم رویی شان را مدیریت کنند. آن ها فقط کمی به حمایت نیاز دارند. پس بهتر است راه های کمک به آنها را پیدا کنید. 

خجالت از کجا می آید؟

 

ژنتیک:

 برخی از ویژگی های شخصیتی به افراد ارث می رسد بنابراین این ویژگی نیز می تواند در فرد ژنتیکی باشد. تحقیقات نشان می دهد، میل به کم رویی ممکن است ژنتیکی باشد . با توجه به تحقیقات انجام شده در دانشگاه هاروارد در رابطه با نوزادان، 15تا20درصد نوزادان تازه به دنیا آمده در محیط جدید ساکت ، هوشیار و آرام هستند. با وجود این، حدود 25درصد از این نوزادان، نوجوانانی خجالتی نمی شوند در حالی که بعضی از نوجوانان خجالتی ، کودکی پرشورونشاطی داشتند.

ترس از شکست:

 هستند والدینی که فکر می کنند کودک شان نابغه است و باید هر آنچه لازم است را زود یاد بگیرد. کودکانی که مدام بیشتر از ظرفیت شان از آن ها توقع وجود دارد، زمانی که نمی توانند آن انتظار را درست برآورده کنند احساس بدی پیدا می کنند و این احساس بد تبدیل به ترس از شکست در آن ها می شود و بالطبع آن ها را به سمت شرمساری سوق می دهد.

 

 

رفتار آموزش داده شده:

 کودکان به دنبال تقلید مدل های تاثیرگذار هستند و این مدل ها می توانند والدین باشند. والدین خجالتی این حس را به کودک شان نیز می آموزند. مادری را تصور کنید که در مهمانی کنار کودک خود ساکت نشسته و هیچ گپ وگفتی با اطرافیان ندارد. همین، یک الگو برای فرزند این مادر می شود.

 

والدین چه کمکی می توانند بکنند؟ به کودک خود راهبرد های موثر مقابله با کم رویی را آموزش دهید

به کودک تان بیاموزید از دیگر کودکان سوال کند و به جواب های شان گوش دهد. با او صحبت کنید چطور موقعیتی را که باعث عصبی شدن او شده باید مدیریت کند. «اگر در مهمانی عصبی بودی چه کار باید بکنی تا آرام شوی؟ می توانی با یکی از بچه هایی که در مدرسه می شناسی معاشرت کنی، می توانی پیشنهاد کنی که تو هم از مهمان ها پذیرایی کنی، فکر می کنی با دیگر بچه ها درباره چه چیزی می توانی صحبت کنی؟» 

با کم رویی فرزند خود همدردی کنید

 اذعان به آنچه او احساس می کند، بدون داوری منفی، به او کمک می کند احساس بهتری نسبت به خود داشته باشد. دادن این تصور که چیز بدی در رفتار او وجود دارد باعث می شود او حس بدی پیدا کند و در نتیجه خجالتی تر شود. همدردی با فرزندتان به او کمک می کند که مهارت های اجتماعی خود را افزایش دهد و با دیگران ارتباط برقرار کند. به کودک تان نشان دهید، احساس او را درک می کنید. وقتی در یک جشن تولد وارد یک اتاق پر از کودک می شوید به او بگویید:«می دانم سخت است وارد جمع بچه هایی بشوی که این همه سرو صدا می کنند!» این جمله به او کمک می کند حس راحتی بیشتری داشته باشد و بتواند رفتار بهتری از خود نشان دهد. 

به کودک تان برچسب خجالتی نزنید

 «ببخشید، این پسر من خیلی خجالتی است» جمله ای است که مادر و پدر یک کودک خجالتی معمولا زمان روبه روشدن با دیگران به زبان می آورند. غافل از این که این کار اشتباه است! گفتن این که فرزندتان خجالت می کشد یا خجالتی است، به او این پیام را می دهد که چیزی غیرطبیعی در وجودش هست و شما از این بابت شرمنده یا نگران هستید. همین موضوع موجب می شود تا کودک احساس گناه و تقصیر کند. 

از احساسات او باخبر شوید و به این نکته توجه کنید که او می تواند بر ترس خود غلبه کند. برای مثال به او بگویید:«گاهی اوقات طول می کشد که تو در یک موقعیت جدید بتوانی با بقیه گرم بگیری، تولد علی یادت می آید چطور در تمام بازی ها دست من را گرفته بودی؟ اما آخر مهمانی کلی با بچه های دیگر اخت شدی و از بازی با آن ها لذت بردی. 

  عشق تان را ابراز کنید

 کودک خجالتی شما باید اطمینان داشته باشد که شما او را همان طور که هست، دوست دارید. او راه و روش خودش را برای روبه رویی با موقعیت های جدید دارد و دوست دارد اول مشاهده کند و بعد وارد بازی شود. شما باید به این ویژگی ها احترام بگذارید. همین که فرزندتان را در آغوش بگیرید، نشان می دهد او با همان ویژگی هایش شایسته دوست داشتن شما ست. محبت شما به فرزندتان به او اعتماد به نفس می دهد. 

خجالت آن قدرها هم بد نیست!

در پایان به یاد داشته باشید که خجالتی بودن همیشه هم ویژگی بد و نامطلوبی نیست؛ این ویژگی به همراه خود صفات دیگری را هم می آورد که مثبت و مطلوب هستند مثلا احتیاط بیشتر، مشاهده دقیق تر و گوش دادن بهتر به گفته های اطرافیان. حتی گفته می شود کودکانی که خجالتی هستند، در آینده گوش شنوای بهتر و دوستان وفادارتری خواهند شد. 

اجتماعی کردن کودک خجالتی با روش هایی ساده