مراسم گل گل چهارشنبه در شب چهارشنبه سوری

چهارشنبه سوری یکی از جشن های رایج ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال با آئین خاص و تشریفات گوناگون در هر ناحیه برگزار می شود و افراد این روز را خیلی گرامی می دارند جشن آتش در واقع پیش درآمد جشن نوروز است که نوید دهنده رسیدن بهار و تازه شدن طبیعت است.
واژه چهارشنبه سوری از دو واژه چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفته است و سوری که به معنی سرخ است ساخته شده است.طبق آیین باستان آتش بزرگی تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می شود که این آتش معمولا در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می کنند و از آن می پرند آغاز می شود. چهارشنبه سوری جشنی نیست که وابسته به دین افراد باشد و در میان پارسیان یهودی و مسلمان‏،ارمنی‏ها،ترک‏ها،کردها و زرتشتی‏ها،به ویژه ایرانیان رواج دارد.

رسم است که به عنوان پایان یافتن مشقات هر سال و فرا رسیدن عید نوروز در شب های چهارشنبه آخر سال ، خار ، بوته ، گون ، لیق ، کلوش ( یعنی همان کاه ، ساقه خشک برنج ) و هر چیز قابل اشتغال را در فواصل معین خرمن کرده و در غروب آفتاب آن را آتش بزنند و زن و مرد و پیر و جوان از روی آتش بپرند و بگوئید :
« گل گل چهارشنبه ، بحق پنجشنبه، زردی بشه ، سرخی بایه ، نکبت بشه ، دولت بایه گل گل چهارشنبه »

« یعنی :ای شعله آتش چهارشنبه ، به حق پنجشنبه زردی و ضعف و بیماری و رخت و بدی ها را بربند و نوبت سرخی و نشاط و خرمی فرا رسد ، دوره نکبت و ناکامی و بیچارگی به سرآید و دولت اقبال روی نماید .

این مراسم یکی از سنن باستانی است که به نام « چهارشنبه سوری » معروف است.  دود کردن اسپند هم یکی از رسوم متداول بود که معمولا سعی می کردند از کسی اسپند بخرند که از سادات باشد و مغازه او هم رو به قبله قرار گرفته باشد و هنگام دود کردن اسفند این نغمه را زمزمه می کردند .
« آتیلاکون ، باتیلا کون ، بدی یا ن بیرون کون »

« یعنی اس اسفند بدی ها و پلیدی ها و زشتی ها را از ما و اهل خانه بیرون کن »

مراسم گل گل چهارشنبه در شب چهارشنبه سوری