زیبایی های دشت شیمبار خوزستان

معرفی منطقه ی زیبای گردشگری دشت شیمبار

منطقه حفاظت شده به محدوده ای از منابع طبیعی کشور اعم از جنگل، مرتع، دشت، آب و کوهستان اطلاق می شود که از لحاظ ضرورت حفظ و تکثیر نسل جانوران وحشی، حفظ و احیای رستنی ها و وضع طبیعی دارای اهمیت خاص بوده و تحت حفاظت قرار گرفته است. منطقه حفاظت شده دشت شیمبار نمونه خاص از مظاهر طبیعت زیبای ایران است که متشکل از تالاب زیبای دشت شیمبار که از ارتفاعات برفگیر تاراز، للر، کینو و منار همانند حلقه ای این نگین زیبا را احاطه نموده است. جنگل های نسبتاً انبوه و گاه بکر منطقه زاگرس جامعه ی درختان را تشکیل می دهد. چشمه سارهای جوشان همانند چشمه سرحونی، چشمه سوسن و سرخاب، چشمه تنگ سرد به همراه جوامع گیاهی منحصر به فرد از جمله موردستان های طبیعی انگور، انار، توت وحشی در کنار آن ها و درون تالاب بر زیبایی های منطقه افزوده است.

منطقه ی گردشگری دشت شیمبار

منطقه ی گردشگری دشت شیمبار از توابع بخش چلو شهرستان اندیکا است که در 45 کیلومتری شهر قلعه خواجه و یکصد کیلومتری مسجدسلیمان و 220 کیلومتری اهواز قرار دارد. این منطقه بیش از 50 هزار هکتار مساحت دارد.

دشت شیمبار یا شیرین بهار در مرز استان خوزستان و چهارمحال و بختیاری و در 100 کیلومتری مسجد سلیمان قرار دارد. یکی از زیبا ترین مناطق طبیعی و تفریحی ایران است.

پوشش گیاهی دشت شیمبار

پوشش گیاهی این منطقه شامل درختان بلوط، بادام کوهی، مهلو، ارزن، افرا، اسفندان، بنه، کلخنگ و جاز است. دشت جنگی شیمبار درختان خودرویی مانند توت، سیب، انگور و انجیر دارد.

حیات وحش دشت شیمبار

در گذشته انواع خرس، گرگ، کفتار، گله های گراز و پرندگان شکاری مانند عقاب و کرکس در این منطقه زندگی می کردند به نحوی که هر کسی جرات وارد شدن به قلب جنگل شیمبار را نداشت. امروزه به دلیل شکار غیرقانونی، چرخه ی اکوسیستم این منطقه با مشکل مواجه شده است.

ساکنان شیمبار

مردمان شیمبار و اطراف آن، ایلات کوه نشین بختیاری هستند که قرن ها به دامداری و کشاورزی در این منطقه مشغول هستند. این عشایر صنایع دستی و تولیدات دامی متعددی دارند از جمله چوقابافی، گلیم بافی، قالی بافی، لباس های محلی، پنیر محلی، کره محلی، روغن محلی، کشک، قارا، عسل و نان تیری.

بازی های محلی اهالی این منطقه شامل چوکلی بازی، الختر، اسب سواری، تیراندازی هستند که کودکان و بزرگسالان آنها را به مناسبت های مختلف بازی می کنند. جمعیت این منطقه متغیر است. از غذاهای سنتی این منطقه می توان به کباب بختیاری، اوترشی، اوبسور، موسیر و قارچ سرخ شده، گرده و توچری اشاره کرد.

آثار باستانی و جاذبه های طبیعی دشت شیمبار

کتیبه ها و آثار باستانی متعدد، خبر از قدمت این منطقه می دهند که به دوران اشکانیان برمی گردد. سنگ نگاره های تنگ بتا یکی از این آثار باستانی است.

تنگ بتا

تنگ بتا با 12 نقش برجسته ی هشت و نیم متری و یک نقش 140 سانتی متری در ارتفاعات کوه دلا در شهرستان اندیکا قرار دارد. طبق بررسی هایی که باستان شناسان در دوره های مختلف در این منطقه داشته اند، در اندیکای خوزستان نزدیک به 700 محوطه و بنای تاریخی و باستانی، شناسایی شده است.

تنگ بتا از متفاوت ترین نقش برجسته های خوزستان است که با در نظر گرفتن نوع پوشش و آرایش موی سر این سنگ نگاره ها،
می توان تخمین زد که هم زمان با دوره ی اشکانیان و مربوط به الیمائیدها (حکومت محلی هم زمان با اشکانیان که اندیکا جزئی از قلمرو آنها محسوب می شده است) هستند.

تنگ بتا در سال 1389 به شماره ی 25989 در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده و شامل دو بخش است.
یک تابلو که نقش یک نفر روی آن حجاری شده و در تابلوی دیگر 12 نقش برجسته ی دیگر وجود دارد.
در این نقش برجسته ی 12 نفری، 9 نفر هم قد و در بخش دیگر، سه نفر قامت کوتاه تری دارند.
در میانه ی نقش این 12 انسان، کتیبه، گرز و پایه ی آتش دان دیده می شود.

انواع بردگوری (استودان)

ایرانیان دوران باستان به دلیل اعتقاد داشتن به قداست خاک که یکی از عناصر چهارگانه ی خلقت است،
پاک بودن آن را ضروری می دانستند .
بنابراین برای اینکه بدن اجساد مردگان با خاک تماس پیدا نکند.
آنها را در هوای آزاد قرار می دادند تا گوشتشان طعمه ی جانوران و پرندگان شود.
بعد از مدتی که فقط استخوان های مرده باقی می ماند آنها را درون استودان ها قرار می دادند.
این استودان ها در دل کوه که به صورت مجزا در مناطق مختلف پراکنده بودند کنده می شده اند.
برخی از آنها سنگ نگاره هم دارند اما برخی دیگر ساده هستند.

از میان سایر جاذبه های طبیعی و تاریخی این منطقه می توان:

تالاب گندیکال، رودخانه ی شیمبار، آبشار پل نگین، دشت جنگلی جلگه شیمبار، پل نگین، بقایای آسیاب های آبی تتگ سنان،
قلعه دختر، کوه قلندرون، قلعه کله قندی، قلعه آهنگری، امامزاده صالح ابراهیم در دامنه کوه دمه، امامزاده بابا زاهد،
امامزاده محمد ابن حمام در ضلع شرقی شیمبار و شیرهای سنگی و کهریزهای عهدکهن را می توان نام برد.

تالاب شیمبار

تالاب شیمبار در منطقه ی حفاظت شده ی شیمبار و در امتداد رشته کوه های زاگرس قرار دارد.
این تالاب به دلیل قرار گرفتن در ارتفاعات استان خوزستان تحت تاثیر آب و هوای کوهستان است .
آب و هوایی معتدل و بارش فراوان باران به ویژه در پاییز و زمستان دارد.

گونه های بسیاری از پرندگان مانند پلیکان، چلچله، کشیمیان و… در این تالاب زندگی می کنند.

راه های دسترسی

مهم ترین راه دسترسی به منطقه، مسیر جدید الاحداث مسجدسلیمان به شهرکرد است .
در حال حاضر تا ابتدای منطقه به صورت آسفالت شده است و داخل منطقه نیز در حال زیرسازی و آسفالت کاری است.
داخل منطقه، راه های شنی روستای وجود دارد.
مسیر دیگری از بخش اندیکا به سمت بخش بازفت امتداد دارد و از وسط منطقه می گذرد.
بخشی از این مسیر آسفالت و قسمت هایی از آن شنی است.

زیبایی های دشت شیمبار خوزستان