آشنایی با ماده مخدر هروئین و عوارض مصرف آن

هروئین چیست؟

هروئین (Heroin) با نام علمی دیامورفین یا دی استیل مرفین یکی از انواع افیون هایی است که از گیاه خشخاش به دست می آید. با کشیدن تیغ بر روی کاسبرگ گیاه خشخاش شیره سفیدی از آن خارج می شود که پس از خشک شدن تغییر رنگ داده و به آن تریاک گفته می شود. تریاک دارای مرفین و کدئین است که هر دو خاصیت تسکین درد دارند و ماده اولیه برای تولید هروئین به شمار می آید. هروئین از مرفین به دست می آید و نوع خالص آن به صورت یک پودر سفید رنگ می باشد، با این حال هروئینی که امروزه در ایران برای مصارف معتادان به فروش می رسد به رنگ سفید مایل به خاکستری، زرد، و یا حتی قهوه ای یافت می شود.

هروئین را معمولاً در بسته های پلاستیکی کوچک و مخروطی شکل بسته بندی می كنند و سر آن را با آتش می‌بندند. در این حالت آب در آن نفوذ نکرده و در مواقع خطر می توانند آنرا بلعیده و پس از دفع از آن استفاده كنند.

هروئینی که برای مصارف پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد اغلب به صورت قرص مصرف شده و یا به صورت محلول تزریق می شود. تعدادی از افیون های صنعتی از خانواده مرفین (اپیویید ها) که برای مصارف پزشکی و دارویی تولید می شوند، خواصی مشابه هرویین دارند. از جمله این مواد می توان به دی هیدرو کدوین (DF ١١٨s)، پتیدین (که اغلب برای کاهش درد زایمان استفاده می شود)، دیکونال، پالفیوم، ترامادول، و متادون (که اغلب در برنامه های درمانی به عنوان جایگزینی برای اعتیاد به هروئین تجویز می شود) اشاره نمود.

بزرگ‌ترین کشورهای تولید کننده هروئین کدامند؟

مهمترین منبع تولید هروئین خیابانی، کشورهای هلال طلایی آسیا شامل افغانستان، ایران، و پاکستان هستند. 

هروئین چگونه مصرف می‌شود؟

هروئین را علاوه بر کشیدن (دود کردن)، از طریق کشیدن از بینی (اسنیف)، و یا تزریق می توان استفاده نمود. با این که هروئین و سایر مشتقات تریاک (اپیوئیدها) برای مصارف پزشکی و اغلب به صورت قرص و یا محلول تزریقی تولید می شوند، با این حال خصوصا توسط معتادانی که به هروئین دسترسی ندارند، می تواند برای مصارف غیر پزشکی نیز استفاده شوند. یکی از این مشتقات متادون نام دارد که اغلب به صورت شربت ساخته شده و نوشیده می شود. در برخی از کشور ها از متادون به عنوان دارویی برای درمان اعتیاد و یا سم زدایی استفاده می شود. اگرچه استفاده از متادون باعث کاهش یافتن برخی از نشانه های فیزیکی خماری ناشی از اعتیاد به هروئین می شود، اما نه عوارض روانی بیماری اعتیاد را کاهش می دهد، و نه ریشه اصلی مشکل را از بین می برد و در بین معتادان به هروئین، متادون به عنوان ماده ای معروف است که سم زدایی آن به نسبت هروئین مشکل تر می باشد. در کشورهای غربی از جنبه قانونی مرفین، تریاک، متادون، پتیدین، و دیکونال مواد کلاس A، کدئین، دی هیدروکدئین (DF١١٨) کلاس B، و تمگزیک و دیستالجزک در زمره مواد کلاس C هستند.

عوارض و تاثیرات مصرف هروئین

• هروئین و سایر افیون ها دارای خاصیت آرام بخشی بوده و سیستم عصبی بدن را مختل می کنند. مصرف این افیون ها سرعت عملکرد بدن را کاهش داده و دردهای جسمی و روحی را به طور موقت از بین می برد. تاثیرات هروئین در بدن بلافاصله پس از مصرف آغاز شده و بسته به نحوه و میزان مصرف آن تا چند ساعت به طول می انجامد. برخی از این اثرات عبارتند از: احساس گرمی در بدن، احساس سرخوشی و آرامش، و از بین رفتن اضطراب و سایر احساسات ناخوشایند.
• مصرف هروئین برای اولین بار احتمالا باعث ایجاد احساس تهوع و یا استفراغ می شود. ولی به تدریج و با مصرف بیشتر، این عوارض از بین می روند. مصرف میزان زیاد هروئین باعث بروز بی حسی شدید، رفتن به حالت کما، و یا حتی مرگ ناشی از اختلال در تنفس می شود.
• مصرف طولانی مدت هروئین باعث به وجود آمدن حالت تلورانس شده و فرد برای رسیدن به همان لذت و سرخوشی سابق باید میزان بیشتری مواد مصرف کند. بعلاوه، همزمان با مصرف مداوم مواد، بیماری اعتیاد نیز توسعه می یابد. خماری فیزیکی ناشی از اعتیاد به هروئین علائمی مانند سرماخوردگی بعلاوه درد، لرزش، تعریق، و اسپاسم عضلانی ایجاد می کند. بسته به وضعیت جسمانی فرد، این علائم معمولا از یک هفته تا ده روز پس از قطع مصرف مواد ادامه پیدا می کنند و پس از آن به تدریج از بین می روند. اما این امکان وجود دارد که احساس ناخوشی و یا احساس ضعف در بدن برای مدت طولانی تری باقی بماند. اگرچه بسیاری از معتادان به هروئین می توانند اعتیاد خود را ترک کنند، ولی پاک ماندن روزانه و پرهیز کامل از هروئین می تواند بسیار مشکل باشد. به همین دلیل کارکرد برنامه های12قدمی و استفاده از حمایت انجمن معتادان گمنام یکی از موثرترین روش هایی است که می تواند به بهبودی این دسته از معتادان کمک کند.

• مصرف بیش از حد هروئین می تواند عواقب مرگباری به همراه داشته باشد؛ به خصوص زمانی که معتادان پس از یک دوره پاکی، مجددا اقدام به مصرف مواد به همان میزان اولیه کرده و یا هروئین را با سایر مواد مانند الکل، آرام بخش ها، و یا سایر مواد مخدر ترکیب و پس از آن مصرف کنند. بسیاری از معتادان به هروئین، در شرایطی که دسترسی به هرویین نداشته باشند اقدام به مصرف سایر افیون ها و یا قرص های آرام بخش می کنند.
• کیفیت و خلوص هروئینی که معتادان تهیه می کنند بسیار متفاوت است چراکه گاهی برای کسب سود بیشتر، مواد مختلف دیگری به آن اضافه می شود. مصرف تزریقی هروئین میزان ریسک مصرف را افزایش داده و آنها را در خطر ابتلا به بیماری هایی مانند هپاتیت و یا ایدز که بر اثر استفاده از سرنگ های آلوده مشترک ایجاد می شود، قرار می دهد. عوارض فیزیکی ناشی از مصرف بلند مدت هروئین به ندرت خطرناک می شود. برخی از این عوارض عبارتند از: یبوست مزمن، بروز اختلال و بی نظمی در عادت های ماهانه زنان، ذات الریه، و کاهش مقاومت در برابر عفونت ها و بیماری های مختلف. در صورتی که این عوارض با رفتارهایی مانند بی نظمی در غذا خوردن، بی توجهی نسبت به وضعیت شخصی، و یا بی سرپناهی همراه شود، می تواند تاثیرات بدتری نیز داشته باشد. تزریق مکرر می تواند باعث بروز صدماتی مانند آسیب دیدگی رگ ها، بی نظمی در ضربان قلب، و یا اختلالات تنفسی شود. همچنین استفاده از افیون ها در دوران بارداری، می تواند باعث اختلال در رشد جنین، و بروز علائم خماری در نوزاد بلافاصله پس از تولد شود.

منبع: وب سایت همراه