تجربه استقلال کوزوو

بنیاد سیاست اروپا واقع در برلین به سفارش ارتش آلمان بیلانی در مورد اقدامات بازسازی در کوزوو تهیه کرده است؛ بیلانی که بر پایه بیش از هفتاد گفت وگو با کارشناسان امور کوزوو و گزارش های داخلی این کشور تازه استقلال یافته است. این تجزیه و تحلیل مفصل و کامل تصویری عریان و بی رحمانه از موقعیت کوزوو ارائه می دهد.
نویسندگان این گزارش از جنایات سازمان یافته و فساد روزمره به عنوان «خطری موجود و آشکار» برای کوزوو یاد می کنند. با وجود هفت سال بازسازی، امروزه تجارت انسان و اسلحه، دزدی و سرقت (اتومبیل) تنها شاخه اقتصادی پرسود و در حال رشد کوزوو گزارش شده است. گسترش و وسعت عملیات مافیا در حوزه اقتصادی کوزوو نیز حد و اندازه یی ندارد و بر پایه محافظه کارانه ترین برآوردها درآمد روزانه گروه های مافیایی ۵/۱ میلیون یورو و درآمد سالیانه آنها ۵۵۰ میلیون یورو است. این رقم یک چهارم درآمد ناخالص ملی کوزوو است؛ درآمدی که تنها با کمک های عظیم بین المللی آن هم به صورت مصنوعی بالا نگه داشته می شود. علاوه بر آن کوزوو به عنوان محل پشتیبانی و استراحت جنایتکاران هم لقب گرفته و این کشور به سرزمینی برای ارتکاب انواع و اقسام جرائم تبدیل شده است؛ کشوری که قاچاق و دیگر تجارت های سیاه در ابعادی وسیع در آن جریان دارد. در این گزارش به عنوان مثالی از تجارت سیاه به سیستم تامین و انتقال سوخت در کوزوو اشاره شده است؛ با وجود آنکه کل سیستم حمل و نقل در کوزوو به کمتر از یکصدوپنجاه جایگاه بنزین احتیاج دارد اما تعداد این جایگاه ها در حال حاضر بیش از ۴۰۰ است.
در دو تا سه سال گذشته فساد نیز افزایشی چشمگیر داشته و علاوه بر رشوه خواری های روزمره، تلاش برای تطمیع و تهدید قضات و دادستان ها ابعادی وسیع به خود گرفته است. اکثریت قضات کوزوو جوان و کم سواد و بی تجربه هستند و درآمدی ناچیز دارند و به همین خاطر به راحتی تطمیع می شوند. و از آنجایی که نسبت به بی پیامد بودن اعمال فسادآمیز خود آگاهی دارند، به رشوه خواری ادامه داده و بدین ترتیب رقم جرم و جنایت همچنان افزایش پیدا می کند. در حالی که سالیانه چهل هزار محاکمه علنی برای جرائم مختلف تشکیل می شود، رقم پرونده های فساد که به مرحله برگزاری دادگاه می رسد بیش از ۱۰ تا ۱۵ پرونده در سال نیست. تا به امروز هنوز هم هیچ عضو مهم و برجسته یی از گروه های مافیایی کوزوو به پای میز محاکمه کشیده نشده است زیرا از نظر دادگستری این کشور چنین کاری «به صورت اتوماتیک موجب خطرات و حمله های تروریستی» خواهد شد.
بر پایه این گزارش هرگونه اقدامی در جهت تاسیس یک ساختار دموکراتیک و مبتنی بر دولت قانون، به نام قانونی که به صورت سینه به سینه از قرن پانزدهم میلادی وجود داشته و دارد، در «نطفه خفه می شود». در کانون این «سیستم انضباطی شبه قانونی» که بر پایه اصول مورد قبول خانواده های بزرگ و اتوریته کهنسالان بنا شده است، مفاهیم «شرافت» و «خونخواهی» نهفته است. این به اصطلاح «نسخه شرافت خشونت بار» یا به عبارتی این اعاده حیثیت از طریق انتقام و خونخواهی در میان مردم کوزوو ریشه هایی عمیق دارد و از آن به عنوان «قانونی ورای همه قانون ها» یاد می شود و مورد استفاده قرار می گیرد.
اعمال قدرت به جای آنکه در دست قضات و دستگاه های اداری باشد در ید قدرت خانواده های بزرگ آلبانیایی تباری است که معمولاً از ۶۰ تا یکصد نفر تشکیل شده اند و از مجموع چند خانواده بزرگ یک ایل و قبیله درست می شود. در حال حاضر همه قدرت در کوزوو در اختیار ۱۵ تا ۲۰ ایل و قبیله است و آنها هستند که «تقریباً همه موقعیت های کلیدی اجتماعی و موجود» را در اختیار داشته و «نزدیک ترین متحدان تصمیم گیرندگان سیاسی و رهبری کشور» به شمار می آیند. در گزارش بنیاد سیاست اروپایی بیش از همه نام نخست وزیر فعلی کوزوو یعنی «هاشم تاچی» به چشم می خورد. بر پایه این گزارش «بازیگران کلیدی» مثل تاچی مسوول
«در هم آمیختگی سیاست و اقتصاد و ساختارهای مافیایی» هستند. با به رسمیت شناخته شدن سیاسی تاچی و دیگر نمایندگان ارتش رهایی بخش کوزوو بود که تروریست های سابق قدرتی را که تا آن زمان به طور مطلق در دست نداشتند، به دست آوردند. این افراد که خود زمانی مجرم بودند حال به عنوان سیاستمدار در خارج از کوزوو برای خود آبرو و حیثیتی کسب کرده اند و در داخل از مصونیت پارلمانی برخوردارند و در خارج از مساله رعایت و حرمت حقوق بشر سود می برند و بر مخالفان سیاسی خود فشار می آورند.

منبع؛ولت وخه
آندریاس کونتس

منبع : روزنامه اعتماد