دشمنان دو گانه بی نظیر

بی‌نظیر بوتو پنجشنبه شب به طرز معجزه‌آسایی از مرگ گریخت. اما در حالی که انفجارها فقط شیشه‌های ماشین حامل بوتو را شکستند بیش از ۱۴۰ نفر که احتمالا تا این لحظه تعداد آنها زیادتر نیز شده ، به یمن قدوم او در کراچی قربانی شدند.
اکنون انگشت اتهام به سمت القاعده و طرفداران طالبان نشانه رفته و همه چیز گواه از این دارد که تندروهای پاکستانی، نه تحمل مشرف را، که چندی پیش مسجد قرمز را به همراه طلاب داخل آن به توپ بست دارند؛ نه خانم بوتوی از تبعید بازگشته را که حالا هوای نخست‌وزیری مجدد پاکستان را در کنار ژنرال مشرف در سر دارد.
در همین حال پرویز مشرف که عملا مسوول حفظ جان نخست‌وزیر آینده کشورش محسوب می‌شود پس از وقوع انفجارهای مرگبار کراچی به زبان آمده و حملات را توطئه‌ای علیه دموکراسی خواند. او که از چند ماه پیش نیت خود را مبنی بر تشکیل ائتلافی امریکایی و ضد افراط‌گرایی با کمک بی‌نظیر بوتو آشکار ساخته بود حالا خود را خیلی زود در مصاف با تبعات این تصمیم می‌بیند.
مشرف اگرچه در تماسی تلفنی با بوتو، شرمگینانه، از این حادثه ابراز تاسف کرد اما به نظر می رسد تصور این که متحد اصلی ائتلاف او درست در اولین روز ورود به کشور پس از ۸ سال تبعید خود خواسته، با وجود تدابیر شدید امنیتی، جزغاله شود؛ احتمالا او را به شدت شوکه کرده است.
اما پرویز به عنوان یک نظامی خبره و باید به خوبی بداند که تصمیم او مبنی بر ائتلاف با بی‌نظیر بوتو، مخالف سرسخت سابق و حتی کنونی او درخصوص ادامه فرماندهی اش در ارتش، تنها تندروهای منصوب به طالبان و گروهک تروریستی القاعده را به خشم نیاورده و این احتمال بسیار قوی است که عده‌ای در دولت او نیز از چنین ائتلافی خشنود نگشته، بلکه کمر به نابودی و خراب کردن آن بسته‌اند.
اینکه همه شواهد یافت شده در محل انفجار، گواه از دخالت داشتن یکی از سران القاعده در مرز پاکستان و افغانستان به نام بیت‌الله محصود در توطئه قتل بوتو دارد به کنار؛ اما این سوال آزار دهنده باقی است که عوامل محصود یا هر رهبر افراطی دیگر احتمالی، تا چه حد در پاکستان نفوذ داشته‌اند که با وجود تدابیر شدید امنیتی در نظر گرفته شده برای ورود بوتو به پاکستان، توانسته‌اند چنین انفجارهای مهیبی را که به کشته شدن نزدیک به ۱۵۰ نفر انجامید ترتیب دهند. آیا عوامل آنها حتی در پست‌های کلیدی دولت و دستگاه‌های امنیتی پاکستان نیز نفوذ دارند؟ نکته حائز اهمیت این است که نه القاعده و نه هیچ گروه دیگری تاکنون مسوولیت انفجارهای کراچی را بر عهده نگرفته‌اند، اگرچه تا لحظه ورود خانم بوتو به زادگاهش شایعاتی مبنی بر حضور حداقل ۳ عامل انتحاری در شهر به منظور ترور او در افواه پیچیده بود و مسوولان امنیتی از چندین روز قبل از ورود او شهر را به طور محسوس و نامحسوس در کنترل خود داشتند.
خانم بوتو اگرچه پیش از ورود به پاکستان و در واکنش به تهدیداتی که از اطراف و اکناف متوجه جان او شده بود اعلام کرد که از هیچ تهدیدی نمی‌ترسد و روند سیاسی مبارزه با افراطی‌گری را در ائتلاف با مشرف کنار نخواهد گذاشت؛ عجالتا پنجشنبه شب و اولین روز ورودش را با حالتی مضطرب و چشمانی از حدقه درآمده، ناشی از موج انفجاری که سبب ریختن شیشه‌های ماشینش شد، پای در خانه گذاشت.
او حالا پیامی را دریافت کرده است که از دو سو محتمل است. ابتدا تهدیدی جدی از جانب تندروهای نزدیک به طالبان که شاید به دنبال گرفتن انتقام مسجد سرخ از او که حالا هم‌پیمان مشرف شده هستند و دوم تهدیدی جدی‌تر از سوی دولتیانی که از بازگشت او به قدرت احساس خوشی ندارند و بر این باورند که آمدن او مساوی با رفتن آنها است.
این دو دشمن در هر حال به یک اندازه خطرناکند چرا که هر دو سو می‌دانند که ائتلاف بوتو و مشرف باوجود اختلافاتی که میان انها است باعث سنگین شدن کفه ترازوی سیاسی پاکستان به نفع جریان‌های ضد افراط‌گرایی و ضد طالبان و نیز پاکسازی دولت از نیروهای نالایق و احتمالا فاسدی است که در همه سالهای گذشته در سایه اقتدار مشرف در همه حوزه های کشور نفوذ پیدا کرده اند.
به هرحال دشمنان بوتو، اولین خوش‌آمد گویی را گفته‌اند و اولین چنگ و دندان‌ها را آن هم به شکل ناخوشایندی نشان داده‌اند، پس از این باید منتظر بود تا پاسخ خوش‌آمد گویی خانم نخست‌وزیر به آنها را نظاره کرد.

محمدرضا نوروزپور

منبع : روزنامه جام‌جم