معرفی اداره تنظیم مقررات کانادا

● تاریخچه
کمیسیون امور مخابراتی و رادیو تلویزیونی کانادا (CRTC) در سال ۱۹۶۸ از سوی پارلمان کانادا جایگزین «هیئت‌رئیسه امور رسانه‌ای» این سرزمین شد. در سال ۱۹۷۶ حوزه اختیارات خدمات مخابراتی که بیشتر شامل موسسات صاحب خدمات انحصاری می‌شد (از جمله شرکت‌های تلفنی) از کمیسیون حمل‌ونقل کانادا گرفته و به CRTC واگذار شد. در بخش مخابرات، CRTC مسئول تنظیم مقررات مؤسسات خصوصی چون B.C.Tel (بخش جدیدی از Telus)ـ که یک شرکت امریکایی بخش اعظمی از سهام آن را در اختیار داردـ بل کانادا و سایر اپراتورهای این کشور است.
● ساختار سازمانی
اعضای CRTC را ۱۳ عضو پیوسته و تمام وقت (شامل رئیس، معاون امور رسانه‌ای و معاون امور مخابراتی) و ۶ عضو یا مأمور پاره وقت تشکیل می‌دهند. این ۶ عضو هر ۵ سال یک بار از سوی هیئت دولت برای نظارت بر مصوبات و فعالیت‌های سازمان تعیین و منصوب می‌شوند. نکته جالب توجه آن است که فقط اعضای تمام وقت سازمان امکان شرکت در تصمیم‌گیری‌های مربوط به امور مخابراتی را دارند ولی تمام اعضا می‌توانند در زمینه امور رسانه‌ای تصمیم‌گیری و دخالت کرده و رأی بدهند. رئیس کنونی CRTC آقای کنراد فون فینکن اشتاین است که پیش از این ریاست «اداره امور رقابتی بازار» را بر عهده داشت.
● حوزه اختیارات و مسئولیت‌ها
CRTC مسئول تنظیم مقررات کلیه فعالیت‌های رسانه‌ای و مخابراتی کشور کانادا است و طبق قانون مؤظف به تعیین و تصویب مقررات این بخش‌ها می‌باشد. این سازمان باید از طریق وزیر میراث فرهنگی کانادا که متصدی امور رسانه‌ای این کشور محسوب می‌شود، گزارش فعالیت‌های خود را به طور مرتب به پارلمان کانادا ارائه دهد. همچنین به طور غیررسمی با وزارت صنایع کانادا که مسئول و متصدی امور مخابراتی این کشور محسوب می‌شود، ارتباط دارد.
مقررات این دو حیطه همراه با دستورالعمل‌های غیررسمی، توسط هیئت دولت فدرال تعیین و به عنوان مجموعه حوزه اختیارات CRTC تبیین می‌شود. در اغلب موارد و به جز حالت‌های خاصی که مستقیما و صراحتا از سوی دولت منع شده یا قوانین ویژه‌ای که در مورد مالکیت خارجی‌ها بر امور رسانه‌ای وجود دارد یا مقررات مبتنی بر «ارجحیت برنامه‌ها و طرح‌های داخلی»، در سایر موارد اختیار کلیه امور و فعالیت‌ها به خود CRTC سپرده شده و طبق تعریف کلی قانون دست این سازمان برای تعیین و تغییر مقررات کاملا باز است و دولت در این زمینه فقط نقش مشورت‌دهی و ارائه پیشنهاد را ایفا می‌کند.
اما از سوی دیگر، شکایت‌های رسیده در زمینه امور رسانه‌ای (از جمله موارد مربوط به برنامه‌های مبتذل) توسط مجمع استاندارد رسانه‌ای کانادا (CBSC)ـ که یک مجمع مستقل از CRTC در حیطه صنعت رسانه‌ای محسوب می‌شودـ رسیدگی می‌کردند. با این حال به CBSC تکلیف شده که در مواقع نیاز در مورد تصمیمات خود از CRTC کمک و مشاوره بگیرد. اما بسیاری از مواقع پیش می‌آید که CRTC به نادرستی به سبب تصمیمات گرفته‌شده توسط CBSC مؤاخذه شده و مورد سؤال قرار می‌گیرد. نکته‌ای که باید بدان اشاره شود، این است که این کمیسیون به هیچ وجه معادل و هم‌وزن «کمیسیون ارتباطات فدرال» آمریکا نیست و به اندازه سازمان مشابه آمریکایی خود در زمینه مسائل فنی، امور رسانه‌ای و سایر حوزه‌های ارتباطی صاحب قدرت و نفوذ نمی‌باشد. در کانادا، «دپارتمان صنایع» مسئول تخصیص کدهای تلفنی و باندهای فرکانسی است و طیف رسانه‌ای و مخابراتی این کشور را اداره می‌کند. همچنین این دپارتمان به مسائل فنی پیش آمده در باره تداخلات ادوات الکترونیکی رسیدگی می‌کند.
● تنظیم مقررات امور رسانه‌ای
CRTC از گذشته مسئول تنظیم و تعیین قیمت خدمات تلویزیون‌های کابلی محسوب می‌شود. گر چه در حال حاضر و با به میدان آمدن تلویزیون‌های ماهواره‌ای و رقابتی‌تر شدن بازار، دیگر چندان نیازی به تعیین قیمت احساس نمی‌شود. همچنینCRTC تعیین می‌کند که هر پخش‌کننده‌ای از کدام کانال یا کانال‌ها می‌تواند یا باید برای پخش برنامه‌های خود استفاده کند.
● تنظیم مقررات خدمات تلفنی
این کمیسیون در حال حاضر اختیاراتی محدود در حیطه تنظیم مقررات خدمات تلفنی زمینی و محلی دارد. این اختیارات عمدتا ناظر بر خدمات دهندگان اصلی این کشور یعنی Bell Canada و Telus و البته منحصر به حوزه خدمات تلفنی زمینی می‌شود. (CRTC اختیاری در زمینه خدمات VOIP ندارد.) در سال‌های اخیر کمیسیون تصمیم گرفته است حتی این اختیارات را نیز به طور تدریجی از خود سلب کند تا بازار رقابتی به سطح مطلوبی برسد. طی سالیان اخیر، CRTC به خاطر وضعیت صنعت تلفن همراه کانادا بسیار مورد شماتت و مؤاخذه مسئولان و رسانه‌های این کشور قرار گرفته است. چرا که ۳ اپراتور موبایل بزرگ این کشور (بل، تلوس و راجرز وایرلس) با در اختیار گرفتن کل فضای رقابتی کانادا عرصه را بر MVNOها و خدمات دهندگان خصوصی کوچک تنگ کرده‌اند.
ولی واقعیت این است که دست این کمیسیون برای تنظیم و اعمال مقررات در حیطه خدمات تلفن همراه خارج از مصوبات دولت، بسیار بسته است. CRTC نظارتی بر نرخ خدمات، کیفیت خدمات و سایر موارد مشابه ندارد و تأیید و تصویب این کمیسیون برای ارائه خدمات بی‌سیم یا ادغام صنایع رسانه‌ای و مخابراتی، الزامی نمی‌باشد. علاوه بر اینها، این سازمان دخالتی در تعیین طیف مخابراتی برای خدمات تلفن همراه ندارد و مسئول این امر، همچنان که گفته شد، دپارتمان صنایع کانادا است. همچنین نظارت بر امور رقابتی بازار از حیطه اختیار این سازمان خارج است و«اداره امور رقابتی بازار» مسئول این موضوع محسوب می‌شود.
● انتقال مالکیت و مالکیت خارجی
انتقال بالای ۳۰ درصد از یک پروانه فعالیت رسانه‌ای (اعم از کابلی و ماهواره‌ای) نیاز به مجوز و موافقت کمیسیون دارد. یکی از شرایطی که به طور معمول در این مواقع مورد توجه قرار می‌گیرد، میزان مالکیت خارجی مجوز مزبور است. روند این نقل‌وانتقال‌ها عموما بدینگونه است که اشخاص و مؤسسات ذی‌نفع با ارائه و توضیح دلایل نقل‌وانتقال، درخواست خود را در این باره ارائه می‌دهند که البته این فرآیند گاهی مستلزم برگزاری جلسات حضوری و ارائه توضیحات شفاهی هم می‌شود. با این حال، همچنان که پیش‌تر گفته شد، در مورد مالکیت شرکت‌های تلفن همراه و ثابت، CRTC مسئولیت و حق اظهارنظری ندارد و این مسئولیت بر عهده اداره ارتباطات فدرال است.

حسین رسولی

منبع : اخبار فناوری اطلاعات ایتنا