شکست، نتیجه حتمی جنگ "اسرائیل" علیه لبنان!

شكست "اسرائیل" در جنگ اخیر علیه لبنان و عملكرد بسیار ضعیف ارتش "اسرائیل" در این جنگ مهمترین موضوعی است كه همچنان اذهان عموم صهیونیست ها را به خود مشغول كرده است و این موضوع به وضوح در نوشته ها و مقالات بسیاری از تحلیل گران سیاسی و نظامی "اسرائیل" و نیز در اختلافات عمیق میان نهادهای مختلف "اسرائیلی" دیده می شود.
بدیهی است كه دامنه این اختلافات طی هفته ها و ماه های آینده افزایش خواهد یافت خاصه آن كه صهیونیست ها امروزه عواقب ناگوار این شكست را در جوانب مختلف زندگی خود به خوبی احساس می كنند. همچنین پر واضح است كه مساله تنها به متهم كردن رهبران سیاسی و نظامی "اسرائیل" و بروز اختلاف میان آنان ختم نمی شود و چه بسا به بركناری برخی از این رهبران و شاید هم براندازی دولت كنونی "اسرائیل" نیز بیانجامد؛ دولتی كه قوام آن را ائتلاف سست و شكننده حزب "كادیما" به رهبری ایهود اولمرت و حزب "كار" به رهبری عمیر پرتس وزیر جنگ و برخی احزاب كوچك تر دیگر تشكیل می دهد.
به دنبال شكست دولت و ارتش "اسرائیل" در تحقق اهداف مورد نظر از جنگ علیه لبنان و ناتوانی ارتش در تامین امنیت برای صهیونیست ها و علاوه بر این زیان های سنگینی كه ارتش متحمل آن شد، درخواست ها برای انحلال دولت فعلی و برگزاری انتخابات زودهنگام افزایش یافته است.
به رغم تمامی تلاش های رهبران رژیم صهیونیستی و آمریكا برای ترویج و بسط احساس خوش بینی میان صهیونیست ها و كم اهمیت و بی ارزش جلوه دادن پیروزی حزب الله لبنان، می توان گفت كه امروزه احساس شكست و سرافكندگی در آثار اغلب نویسندگان صهیونیستی دیده می شود. درست مانند آن چیزی كه پس از جنگ اكتبر ۱۹۷۳م. و انتفاضه نخست فلسطین در سال ۱۹۸۷ و انتفاضه مبارك الاقصی در سال ۲۰۰۰ اتفاق افتاد. نویسندگان صهیونیستی دیگر بدبینی خود نسبت به آینده دولت "اسرائیل" را در آثار خود پنهان نمی كنند و بر این باورند كه شمارش معكوس زوال و نابودی رژیم صهیونیستی آغاز شده است.
در این میان مقاله یونتان شیم اور ـ تحت عنوان «تل آویو در سال ۱۹۰۹م. تاسیس شد و در سال ۲۰۰۹ به ویرانه تبدیل خواهد شد» ـ كه روزنامه عبری زبان "معاریو" در ۱۷ آگوست ۲۰۰۶ آن را منتشر كرد ـ نمونه ای آشكار از این احساس شكست میان صهیونیست هاست.
نویسنده در مقاله خود می گوید: یكصد سال قبل نخستین شهر عبری تاسیس و پس از صد سال عزلت و گوشه نشینی نابود شد این دقیقا همان سرنوشت كسانی است كه قبرهای نظامیانی را دیدند كه شهرك بنت جبیل را پنج بار اشغال كردند و در واقع هیچ یك از كمیته های تحقیق نمی توانند این واقعیت را تغییر دهند. جنگ به ضرر ما تمام شده است، اما اگر می خواهیم بر قضا و قدر فایق آییم، باید این كار را تا دیر نشده انجام دهیم.»
آثار این بدبینی و احساس شكست در برابر حزب الله را همچنین در مقاله رئوبین بدهتسور كه روزنامه عبری زبان "هاآرتص" در ۱۶ آگوست ۲۰۰۶م. آن را منتشر كرد، می بینیم. وی مقاله خود را با مقایسه شكست آمریكا در ویتنام و شكست "اسرائیل" در لبنان با بررسی نتایج این جنگ آغاز می كند و در این باره می گوید:«شكست آمریكا در ویتنام هنگامی محرز شد كه ژنرال فستمورلاند فرمانده نظامیان آمریكا در ویتنام به منظور اعلام پیروزی آمریكا اقدام به شمارش جسدها كرد. وی هنگامی كه از بیان پیروزی واقعی در جنگ درمانده ماند همه روزه آماری از تعداد كشته شدگان ویتنامی برای دولت متبوع خود ارسال می كرد.
در هفته های اخیر نیز "اسرائیل" دقیقا از همین روش استفاده كرد. هنگامی كه بزرگترین و قوی ترین ارتش خاورمیانه به مدت دو هفته با تنها ۵۰ رزمنده حزب الله در شهرك بنت جبیل رو در رو می شود و سرنوشتی جز شكست در برابر این رزمندگان سلحشور و شجاع نداشت، فرماندهان آن ناگزیر بودند تا تنها به تعداد كشته شدگان حزب الله اشاره كنند.
بعید نیست كه منطقه بنت جبیل به سمبل جنگ دوم لبنان تبدیل و در میراث و آداب و فرهنگ رزمندگان حزب الله ثبت و به "ستالین گراد" لبنان تبدیل شود.
زئیف شیف می نویسد:«ما سیلی محكمی از حزب الله خوردیم و بهتر است كه گفته شود ضربه مهلكی دریافت كردیم. ما نه تنها از نظر نظامی كه از نظر استراتژیك نیز كه هنوز پیامدها و عواقب ناگوار و بلند مدت آن آشكار نگشته است، شكست خورده ایم. ما مانند بوكسوری كه ناك اوت شده، بر روی زمین افتاده و بیهوش شده ایم و گیج و مبهوت در تلاش این هستیم كه بدانیم بر سر ما چه آمده است.»
یك چنین اعترافی باعث آن می شود تا ما نتایج جنگ اخیر لبنان و جنگ ۱۹۷۳ را یك بار دیگر با هم مقایسه كنیم و این مساله در نوشته بسیاری از تحلیل گران یافت می شود.
"گدعون لیفی" از دیگر نویسندگان صهیونیستی نیز منكر این شكست نسیت اما بر خلاف دیگر تحلیل گران این شكست را فرصتی بزرگ برای تامل در اشتباهات گذشته و كسب تجربه می داند.
وی در مقاله ای كه روزنامه عبری زبان "هاآرتص" آن را سیزدهم آگوست ۲۰۰۶م. منتشر كرد می نویسد:«بدترین خبر این است كه "اسرائیل" شكست خورده از این جنگ بیرون رفت و اما خبر مسرت بخش این است كه این شكست شاید برای "اسرائیل" خوش یمن باشد. اگر "اسرائیل" در این جنگ راحت و آسان پیروز می شد، این پیروزی برای امنیت "اسرائیل" بسیار خطر آفرین بود؛ چرا كه مغرور و سرمست شدن از این پیروزی باعث می شد تا "اسرائیل" فكر حمله به دیگر كشورهای منطقه را نیز در سر بپروراند و در مقابل شكست در این جنگ كوچك باعث آن می شود تا ما برای آینده برنامه ریزی بهتری كنیم و شاید شكست ما را به تغییر زبان خشونت وادار كند. امروزه سخن گفتن درباره این مساله كه "اسرائیل" هرگز در میدان جنگ شكست نخواهد خورد سخنی تكراری و بیهوده و گزاف است. اما واقعیت این است كه شكست خوردن هرگز به نفع "اسرائیل" نیست و چه بسا به آمریكایی ها این درس را بدهد كه آنان هیچ نفعی از مجبور كردن "اسرائیل" برای روی آوردن اقدامات نظامی نخواهند برد.»
نویسنده از دولتش می خواهد تا با رها شدن از خیال و اوهام این مساله را درك كند كه استفاده از ماشین جنگی علیه ملت های عربی با این هدف كه به آزادی و حقوق خود دست نیابند، امروزه ناكارآمد است. نویسنده در نهایت به نتیجه ای بنیادین می رسد كه به نظرش تنها راه حل فرا روی دولت "اسرائیل" است و می گوید:«پس از پایان جنگ صهیونیست ها خواهند پرسید؛ چرا می كشیم و چرا كشته می شویم؟ آنان چه بسا به این نكته برسند كه این همه جنگ و خونریزی بی فایده بوده است. شاید تنها دستاوردی كه این جنگ عاید "اسرائیل" كرده این باشد كه شكست در جنگ در روحیه صهیونسیت ها تاثیری عمیق گذاشته و این امر در نهایت باعث خواهد شد تا "اسرائیل" كمتر دست به اعمال خشونت آمیز بزند.»
چه عده ای این شكست را مقدمه ای برای فروپاشی كامل پروژه صهیونیزم بدانند یا این كه آن را فرصتی برای اقدامی جدید از سوی "اسرائیل" بدانند امر بدیهی آن است كه این شكست باعث شوكه شدن "اسرائیل" شده و در نهایت این رژیم را وادار خواهد كرد تا در بسیاری از اصول و عقاید خود بازنگری كند و نیز "اسرائیل" را مجبور خواهد كرد تا به بیهوده بودن تداوم سیاست های فعلی خود اعتراف كند و این نیز نوعی پیروزی دیگر برای مقاومت لبنان است.

نویسنده: عبدالوهاب المسیری
منبع: مركز اطلاع رسانی فلسطین

منبع : خبرگزاری فارس