جایگاه پوتین در سیاست روسیه

در انتخابات ریاست جمهوری در مارس ۲۰۰۴ میلادی، ۶۵ درصد از مردم به وی رأی دادند که تقریباً برابر با ۵۰ میلیون نفر است و اکنون در کشور، هر ازچندگاه دعوت به بازنگری قانون اساسی و اجازه شرکت در انتخابات در دوره سوم سر داده می شود چرا که به دست آوردن رأی اکثریت و به همان مقدار قدرت نیز در آن صورت برای وی تضمین شده است.
در ضمن، باید گفت که خود پوتین مخالف این مسأله است، وی معتقد است که ثبات سیاسی در کشور که در زمان ریاست جمهوری وی به دست آمده است، نباید باعث چنین تغییر شدیدی در قانون اساسی شود. به عقیده وی علاوه بر این ۸ سال «ریاست جمهوری» برای هر سیاستمداری کافی است.
ولادیمیر پوتین در سالهای ریاست جمهوری خود موفق به انجام چه کارهایی شد و چرا سیاست وی تا این حد از حمایت گسترده شهروندان روسیه برخوردار است؟ پیش از هر چیز باید به تمایل و طرفداری رئیس جمهور روسیه از مرکزیت سیاسی اشاره داشت. ایدئولوژی مرکزیت، تعداد قابل توجهی از مردم را به برخورد متعادل خود نسبت به ارزش های بازاری و اجتماعی جذب می کند و علاوه بر این ، دارای برتری هایی در برابر الگوهای معمول ایدئولوژیهای راست وچپ است. شایان ذکر است که در روسیه معاصر، این ارجحیت به خوبی آشکار شد.
تا قبل از پوتین، در صحنه سیاست روسیه، چند ده حزب «ریاست مآبانه» عمل می کردند. « مشغول بودن به سیاست» اغلب به معنای ایجاد حزبی برای خود و انباشتن سرمایه در تبلیغات سیاسی بود و پس از آن خود با رؤسای چندین حزب مشابه دیگر و ورود به پارلمان که پس از آن، ائتلاف اولیه می توانست فرو بپاشد و وارد اتحادهای سیاسی موقتی دیگر شود.
حمایت از چنین احزابی پایدار نیست. از این رو ،در مورد مرکزیت پوتینی، اولین حزب مرکزگرا «روسیه واحد» تأسیس شد که عملکردش با موفقیت همراه بود.اکنون نمایندگان این حزب، اکثریت قانونی را (بیش از ۳۰۰ رأی) در مجلس دومای روسیه دارند و بخش اعظمی از شوراهای قانونگذاری منطقه ای را کنترل می کنند.
پدیدار شدن حزبی با نفوذ و با ثبات سبب به وحشت افتادن اپوزیسیون روسیه شد. جناح چپ را کمونیست ها دارند. این تنها حزب سیاسی است که قادر به رقابت با «روسیه واحد» است، اما اکنون این حزب دوران خوبی را پشت سر نمی گذارد؛ در انتخابات ریاست جمهوری در سال ،۲۰۰۴ «نیکولای خاریتونوف» نامزد این حزب هرچند که جایگاه دوم را کسب کرد، اما تنها ۱۰ میلیون رأی را به خود اختصاص داد که پنج برابر کمتر از ولادیمیر پوتین بود. جناح راست در سیاست روسیه، هنوز بطور نهایی همبستگی نیافته است، هر چند که سعی می کند گاهی همچون یک حزب واحد خود را مطرح کند. برای مثال، در انتخابات اخیر مجلس دومای روسیه، دموکرات های متحد موفق به کسب ۳ کرسی شدند.
در سالهای دهه ۹۰ ،ایدئولوژی راست لیبرال، گسترش قابل توجهی در میان طبقه سیاستمداران روسیه یافت و از این رو، بیش از همه در جناح راست احزابی ایجاد شدند که اکنون این سؤال، نمایندگان آن احزاب را آزار می دهد که آیا اصلاً از سیاست خارج شوند و یا اینکه متحد شوند و با پرداختن به کار سیاسی موافقت کنند.
ممکن است که برای بسیاری از «ستارگان» سیاسی سال های ،۹۰ روسیه، چنین کاری، کاری دور از پایتخت و در مناطق فدراسیون به نظر برسد. در نتیجه اصلاحات پوتینی در قوانین حزبی، دقیقاً کار همه روزه و پیگیرانه در استان ها، مهمترین وظیفه احزاب و معیار موفقیت آنها است. طبق پیشنهاد پوتین، احزاب پیروز در انتخابات پارلمانی در مناطق، این حق را یافتند که نامزد خود را برای مقام استانداری به رئیس جمهور معرفی کنند که پس از آن، باید مرحله تأیید در پارلمان منطقه را بگذراند. این حکم جدید، عملاً به طور کلی امورسیاسی در مناطق را در دستان احزاب سیاسی قرار می دهد و از آنجا که حزب روسیه واحد بیشترین نفوذ را در استان های روسیه دارد، از همان جا نیز حمایت ثباتمند سیاسی ولادیمیر پوتین ادامه می یابد.
همه آنچه که در بالا گفته شد، مربوط به مسائل فنی هستند و از این رو، همیشه برای ناظرانی که دورادور به دنبال حمایت افکار عمومی از رئیس جمهوری روسیه هستند، قابل درک نیست. باید گفت که این حمایت دارای دلایل دیگری نیز است که به همین اندازه جدی، با قدرت و آشکار هستند. ایده سعادت ملی که از سوی ولادیمیر پوتین طی سال های ریاست جمهوری اش مطرح شد و توسعه یافت، در بستر آماده سازی خوبی قرار گرفته است. دو برابر ساختن تولید ناخالص ملی، طی ۱۰ سال، از بین بردن فقر (در روسیه ۲۵ میلیون نفر درآمد کمتر از خط فقر دارند)، مدرنیزه سازی ارتش، این ها تکلیف های ملی هستند که از سوی پوتین در یکی از پیام های وی به شورای فدرال تعیین شدند و از سوی ملت به عنوان برنامه هایی که ضروری بوده است و مدتها لازم بودند، تصویب شدند.
مرکزیت پوتین در اصلاحات بازاری نیز که منطبق بر برنامه های دولتی اجتماعی هستند، آشکار می شود. در سال گذشته میلادی، پوتین چهار برنامه ملی را مطرح کرد: در زمینه مسکن، بهداشت و سلامت، تحصیلات و کشاورزی و دامداری. برای تحقق آنها بیش از ۱۸۰ میلیارد روبل تخصیص یافت (بیش از ۶ میلیارد دلار) که مبلغی قابل توجه برای بودجه روسیه است.
کوتاه ترین مرور بر محبوبیت پوتین در روسیه نیز، بدون یادآوری موفقیت وی در سیاست خارجی طی ۶ سال اخیر کامل نخواهد بود. در زمان پوتین بود که روسیه از میراث مهلک«جنگ سرد» رهایی یافت: او انزوای روسیه را رفع و روابط مشارکتی با تمامی کشورهای مقتدر جهان برقرار کرد. ریاست گروه ۸در سال جاری میلادی، اعتراف آشکار از سوی جامعه جهانی به اعتبار روسیه و نفوذ آن است.
منبع: خبرگزاری«نووستی»

منبع : روزنامه ایران