گفتگو و توسعه

روابط بین افراد و گروه ها و ملل اساساً برای رفع نیازها، نارسایی ها و کمبودهایی است که آنها به طور طبیعی دارند و جهت نیل به این هدف توسعه های و تحقق و افزایش ظرفیت ها، ثروت، رفاه، صلح و همزیستی ، انسان ها و جوامع مدرن به کمک عقل و علم و با تقسیم کار تخصصی و مبادله آزادانه کلمه و کالا و رقابت سازنده و گفتگو و مذاکره و سازش در سطوح ملی و بین المللی با یکدیگر همکاری می کنند. در واقع همان طور که این مقاله درصدد تبیین آن است، فضای صلح و تفاهم و گفتگو و آشتی، زمینه ساز توسعه و ترقی و تمدن است ولی فضای جنگ و خشونت و تنش و درگیری ، زمینه ساز عقب ماندگی و زوال می باشد.

منبع : فصلنامه سیاست