فیلم های خارجی بیست و ششمین جشنواره فیلم فجر آخرین هنگ

● درباره کارگردان
«دوگ لفلر»، کارگردان فیلم، فیلمنامه نویس، تولیدکننده و طراح استوری بورد آمریکایی است، که به عنوان کارگردان دنباله فیلم ماجرایی- تخیلی «قلب اژدها» و اخیرا «آخرین هنگ» معروف است.
لفلر از سن ۱۲ سالگی ساختن فیلم های خانگی را آغاز کرد. او صنعت فیلمسازی را به عنوان یک سازنده فیلم متحرک شروع کرد. اولین فیلمی که لفلر کارگردانی اش را برعهده داشت فیلم «ارتش تاریکی سام ریمی» در سال ۱۹۹۱ بود.
فیلم هایی که دوگ لفلر، کارگردانی یا فیلمنامه نویسی آنها را برعهده داشته عبارتند از:
- آغاز فولادسازی (۱۹۸۷، فیلمنامه نویسی)، ارتش تاریکی (۱۹۹۱، کارگردان)، هرکول و حلقه آتش (۱۹۹۴، کارگردانی)، مسیر اشتباه (۱۹۹۴، کارگردانی)، جاده ای به سوی کالیدون (۱۹۹۵)، حقیقت سرد. جنگ خونین: پیروزی (۱۹۹۸)، روزمره (۱۹۹۸)، قلب اژدها:آغازی نو (۲۰۰۰) و آخرین هنگ (۲۰۰۷).
علی رغم این واقعیت که نقش های تولیدی متنوع لفلر، تجربه بالایی در عرصه فیلمسازی برای او به ارمغان آورده است، او می گوید هیچگاه قصد نداشته یک کارگردان باشد تا زمانی که دیگران او را وادار کردند سراغ کارگردانی برود. وی اظهار می دارد: «من در واقع فقط می خواستم یک طراح استوری بورد خوب باشم، بنابراین تصمیم گرفتم تا جایی که امکان دارد درباره فیلمسازی و داستان گویی بیاموزم. بالاخره با چندین کارگردانی که مورد احترامم بودند کار کردم، آنها به من گفتند که باید کارگردانی را امتحان کنم. بعد «سام ریمی» اولین فرصت را در اختیار من گذاشت. من طراح استوری بورد فیلمی بودم که با هم روی آن کار کرده بودیم، فیلم «ارتش تاریکی» من طراحی استوری بورد فیلم او را انجام دادم و او این شانس را به من داد که به مدت سه روز دستیار کارگردانی این فیلم را به عهده بگیرم تا با کار آشنا شوم. سپس سه روز تبدیل به سه هفته شد و از آن به بعد ما با هم کار می کنیم.»
● درباره فیلم
فیلم «آخرین هنگ» محصول کشورهای انگلستان، ایتالیا، فرانسه و اسلواکی است. «دوگ لفلر، در سال ۲۰۰۷ کارگردانی آن را برعهده داشت. تهیه کنندگان، تاراک بن عمار، دینو دو لورنتیس، مارتا دولورنتیس و رافائلا دولورنتیس هستند. فیلمنامه نویسان، جز باترورس و تام باترورس بوده، فیلمبرداری آن را مارکوپونته کوروو و تدوین آن را سیمون کوزنس انجام داده اند. موسیقی به عهده پاتریک دویل و صداگذاری آن برعهده مارتین ترویس بوده است. جانا کاربونی و بلازنا دولینگرووا چهره پردازان، و فرانچسکو پوستیلیونه، آلبرتو توستو و پائولو اسکالابرینو طراحان صحنه و لباس «آخرین هنگ» بوده اند.
کولین فرت، بن کینگزلی، آشیواریارای، توماس سنگستر، کوین مک کید، پیترمولان، الکساندر صدیق و چند تن دیگر در این فیلم به ایفای نقش پرداخته اند.
فیلمبرداری این فیلم ۱۰۲ دقیقه ای بیش از ۱۴ هفته از آگوست تا نوامبر سال ۲۰۰۵ به طول انجامیده است. فیلم در تونس، آفریقای شمالی برای لوکیشن روم و اسلواکی، اروپای شرقی برای لوکیشن بریتانیا فیلمبرداری شده است.
مارتا دو لورنتیس توضیح می دهد: «تونس از ایتالیای جنوبی فاصله زیادی ندارد. به آن شباهت دارد و همان احساس را القا می کند. همان منطقه و همان دریاست. چون تونس هنوز دست نخورده تر از ایتالیاست، فیلمبرداری در آنجا آسان تر است. استودیوی خیالی در آنجا وجود دارد، استودیوهای امپراتور، جایی که روم را در آنجا دوباره ساخته اند. به نظر می آید هر ساختمانی را برای تولید هر فیلمی که آنجا ساخته اند، حفظ کرده اند. بنابراین این یک امتیاز بزرگ است، ما مجبور نبودیم روم باستان را دوباره بسازیم، آن قبلا آنجا بود!»
● داستان فیلم
روم، سال ۴۷۶ بعد از میلاد؛ امپراطوری روم در حال انقراض است. نیرویی قدرتمند برای حدود پانصد سال؛ قلمرو روم در اوج قدرتش از مزوپوتامیا در شرق تا آیبرین پنینسولا در غرب، از راین و دانوب در شمال تا مصر در جنوب بوده است. داستان این فیلم حوادث پیرامون دستگیری تاریخی رومولوس آگوستوس و حبس وی در جزیره کاپری اتفاق می افتد.
در آستانه مراسم تاج گذاری رومولوس آگوستوس ۱۲ ساله به عنوان امپراتور جدید، ژنرال بربر، اودوسر، برای انجام معامله ای با اورستس، نجیب زاده و پدر سزار جوان وارد روم می شود. او دوسر تقاضای قدرت امپراتوری روم را داشت، و در عوض در معامله ای منصفانه قول حمایت طولانی از هنگ های رومی در شرق را می داد. اورستس این پیشنهاد را ردکرد.
روز تاج گذاری، که تمام روم برای تماشای مراسم جمع شده بودند، آمبروسینوس، جادوگری که استاد و معلم رومولوس بود، خطری را پیشگویی می کند. اورستس نگران سلامت جان پسرش است و اورلیوس، حامی چهارمین هنگ، را به عنوان گارد شخصی او منصوب می کند. اورلیوس و لژیونرهایش در آن شب با خطری جدی مواجه شدند، اودوسر و ارتش او، متشکل از گاتها، به حومه روم برگشته بودند تا شهر را تصرف کنند رومولوس تا قبل از کشته شدن والدینش بر شهر حکومت می کند و بدین ترتیب ماجراها یکی پس از دیگری ادامه می یابد.
● نقد و حواشی
مارتادولورنتیس می گوید: «این فیلم برگرفته از کتاب «آخرین هنگ» نوشته «والریو مانزدی» است اما با واقعیات تاریخی و آنچه از قبل در مورد آخرین امپراتور روم می دانستیم ترکیب کردیم. هیچ کس واقعا دلیل سقوط امپراتوری روم را نمی داند و ما تصمیم گرفتیم از پشت پرده آن هرج و مرج بهره ببریم تا داستان آخرین امپراتور، پسری جوان، و تلاش وی برای نجات امپراتوری را بازگو کنیم. این واقعیت که او فقط ۱۲ سال داشت، پایه این داستان را تشکیل می دهد.»
«آنا اسمیت» از بی بی سی در ۱۵ اکتبر ۲۰۰۷ در مورد «آخرین هنگ» اظهار می دارد: «کالین فرت و بن کینگزلی یک بازی قوی را در آخرین هنگ هدایت می کنند، ماجرایی خیالی در مورد فرار فرزند سزار از روم به سوی سواحل بریتانیا...، اکشن نامنظم ولی عالی با دیالوگ همواره دلنشین در بازگشتی در هم و برهم به گذشته ترکیب می یابد که همانقدر که در تاریخ پیش می رود و به خیال نزدیکتر و تبدیل به افسانه می شود، از گیرایی و جذابیت آن کاسته می شود.
«نیل گنزلینگر» از نیویورک تایمز در ۲۰ آگوست ۲۰۰۷ عقیده دارد: «آخرین هنگ» نمایش باشکوه شمشیر و صندل از آن دولورنتیس های دوستدار آثار حماسی، به فیلمهای بسیار بهتری در مورد حرکت غیرمستقیم از امپراتوری روم به افسانه آرتورین استناد می کند، اما حتی ذره ای از آنها عاریه نگرفته که بتواند این انتقال را لذت بخش سازد.
«جک میتوس» از نیویورک دیلی نیوز در ۱۸ آگوست ۲۰۰۷ اظهار می دارد: «آخرین هنگ»، فیلم ۷۰ میلیون دلاری نسخه پورنوگرافی ضعیفی از یک حماسه شمشیر و صندل است. گرچه افراد زیادی با چاقوها، تیرها، تبرها، شمشیرها و نیزه ها به کار گرفته شده اند، ولی ما تصاویری از حمله و جنگ واقعی را نمی بینیم.

تهیه و ترجمه: عاصفه زین العابدینی

منبع : روزنامه کیهان