لاهه، مواجهه نظامی با مقاومت آفریقا

حکم دادگاه لاهه هلند علیه «حسن عمر البشیر» رهبر سودان درست در بحبوحه بحث شکست رژیم صهیونیستی از مقاومت فلسطین در جریان جنگ ۲۲ روزه مطرح شده است از اواسط این جنگ و آنگاه که شکست ناپذیری مقاومت از نظامیان صهیونیستی به اثبات رسید موضوع انحرافی «قاچاق سلاح»، «حامیان تسلیحاتی» و «مسیر ترانزیتی تسلیحات» مقاومت بعنوان دلایل شکست جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه مطرح گردید.
درخصوص ارتباط حکم دادگاه لاهه در هلند با شکست رژیم تل آویو دلایل و شواهدی وجود دارد که بعضی از آنها به این قرار است:
۱) بنابه گزارش خبرگزاری ها چندی پیش شورای یهودی آمریکا در اجلاس سالانه خود درخواستی صادر کرد که در آن از تایید راهکار نظامی و به کارگیری زور در سودان سخن رفته است.
۲) صد سازمان و گروه یهودی آمریکایی از دولت آمریکا خواسته اند تا با اعزام نماینده ویژه به سودان لزوم راهکار نظامی علیه دولت را به خارطوم یادآوری کند.
۳) مقامات رژیم صهیونیستی صراحتاً سودان را کانون اصلی تامین سلاح مقاومت معرفی کرده و کنترل اراضی حد فاصل شرق و شمال سودان تا غزه را خواستار شده اند و بر همین اساس از مهندسی نظامی آمریکا خواسته اند تا صحرای سینا را زیر نظر داشته باشند.
۴) در جریان جنگ ۲۲ روزه دولت و مردم سودان مواضع بسیار مترقی و پرشوری داشتند و تحرک فراوانی برای دفاع از مقاومت به عمل آوردند. در همان زمان رسانه های صهیونیستی با خشم و غضب فراوانی به تحرک سودان در دفاع از مقاومت می نگریستند.
۵) دولت عمرالبشیر نزدیکترین دولت اخوانی به دولت اخوانی اسماعیل هنیه در غزه است و از سوی دیگر اولین دولت اخوانی عربی است و یک تکیه گاه ایدئولوژیک و قومی برای مقاومت فلسطین محسوب می شود. از سوی دیگر مجاورت سودان با مصر و وجود جنبش پرقدرت اخوان در مصر، رژیم قاهره-هم پیمان رژیم صهیونیستی- را تحت فشار شدید قرار داده است از این رو تداوم حکومت مذهبی عمرالبشیر و در عین حال جسارت آن در حمایت قاطع از مقاومت به هیچ وجه برای آمریکا، رژیم صهیونیستی و دولت مصر قابل تحمل نیست.
اما در عین حال درخصوص مباحث مرتبط با صدور حکم چهار روز پیش دادگاه لاهه هلند علیه البشیر نکات قابل تامل دیگری نیز وجود دارد:
موضوع ظاهری صدور حکم لاهه علیه رئیس جمهور سودان نحوه مواجهه دولت خارطوم با شورشیان دارفور- که در جنوب سودان استقرار دارند- می باشد. دارفور طی حدود ۲۴ سال گذشته- از زمان سقوط حکومت جعفر نمیری در سال ۱۳۶۴- کانون تحرکات رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه دولت های اسلام گرای خارطوم بوده است. این منطقه دارای سکنه ای با اکثریت مسیحی است اما در عین حال طی دو دهه گذشته به کانون مهاجرت یا اعزام اشرار از مراکز مختلف آفریقا تبدیل شده است وجه مشترک آنان تبعیت پذیری شان از سیاست های اسرائیل در آفریقا می باشد. این موضوع بخصوص پس از دوره چهار ساله ۶۴ تا ۶۸ که دوره دولت های ضعیف سپری گردید و با درایت عمر البشیر دولت با ثبات شکل گرفت، تشدید گردید اما در عین حال عمرالبشیر موفق به کنترل این منطقه گردید کمااینکه او در سالهای آغازین حکومت خود شورش مناطق شمالی- همجوار با چاد- را کاملاً مهار کرد.
سودان دارای یک نظام دمکراتیک مذهبی است. در این کشور انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات مجلس برگزار می شود. عمرالبشیر در انتخابات ۲۳ آذرماه ۱۳۷۹ در رقابت با سه کاندیدای دیگر- از جمله جعفر نمیری- اکثریت آرای حدود ۱۲ میلیون رأی دهنده سودانی را کسب کرد و همچنین حزب او- جبهه ملی اسلامی که بعداً به کنگره ملی تغییر نام داد- در انتخابات همین سال حدود ۶۰ درصد از ۲۷۰ کرسی پارلمان سودان را به دست آورد.
منطقه جنوب سودان حدود ۵۰۰ هزار کیلومتر مربع مساحت دارد و اخیراً مشخص شد که واجد منابع زیاد نفت و اورانیوم می باشد بر همین اساس غرب می داند که اگر دولت اسلام گرای خارطوم بر این منابع تسلط داشته باشد می تواند در رهبری آفریقا و اتحادیه آفریقا تاثیر فراوانی داشته باشد و از نقش مصر در این قاره بکاهد.
طی سالهای اخیر دولت مرکزی سودان توانست تا حدود زیادی بر مشکل جنوب فایق آید پذیرفتن رهبر شورشیان-سولفیا کری- بعنوان معاون اول رئیس جمهور در حالی صورت گرفت که رسانه ها و محافل سیاسی غرب- تحت یک برنامه صهیونیستی- رژیم سودان را به کشتار مخالفان و زیر پا گذاشتن حقوق بشر متهم می کردند و عملاً به شورشیان جنوب برای شروع دور جدیدی از ناآرامی و کشتار پشتگرمی دادند. البته درست یک روز پس از صدور حکم دادگاه لاهه سخنگوی یک گروه شورشی-محمدحسین شریف- وعده داد که به زودی دارفور شاهد اتفاقات تازه ای خواهد شد.
تقریباً کمتر تردیدی وجود دارد که اقدام دادگاه لاهه نقطه آغاز یک اتفاق نظامی علیه سودان با هدف ساقط کردن دولت اسلام گرا خواهد بود. یک خبر حکایت از آن دارد که گروه به ظاهر خدمات رسانی «پزشکان بدون مرز» در حال تخلیه منطقه دارفور می باشد. صهیونیست ها از لزوم حمله نظامی سخن گفته اند و سخنگوی کاخ کرملین از خطرآفرین بودن حکم دادگاه مزبور سخن گفته است. شبکه خبری فرانس ۲۴ حکم دادگاه لاهه را به مثابه قطعنامه شورای امنیت ذیل بند ۷ عنوان کرد و گفت: «صدور حکم دادگاه لاهه به این دلیل رخ داده که صدور قطعنامه علیه سودان در شورای امنیت میسر نبود چرا که در آنجا روسیه، چین و کشورهای آفریقایی تمایلی به موضعگیری اینچنینی علیه دولت سودان ندارند حال آنکه دادگاه لاهه عمدتاً تحت تاثیر تصمیم های سه پایتخت لندن، پاریس و واشنگتن است.
در دادگاه لاهه نماینده ای از دولت سودان حضور نداشته است و «اوکامپو» دادستان این دادگاه مدعی است از «اطلاعات» بیش از ۱۰۰ شاهد استفاده کرده است. اما، این اطلاعات را چه کسانی داده اند و شاهدان چه کسانی اند؟ دادستان این را افشار نکرده است ولی بعضی از محافل نزدیک به این دادگاه از فعالیت فراوان یک لابی صهیونیستی برای مستندسازی علیه اقدام امنیتی خارطوم در دارفور پرده برداشته اند.
دادگاه لاهه مدعی است به حمایت از حدود ۳۵ هزار تن مقتول، ۷/۲ میلیون نفر آواره و ۱۰۰ تا ۳۰۰ هزار نفری که به دلیل گرسنگی و فقر جان باخته اند، حکم به بازداشت عمرالبشیر داده است این در حالی است که اگر آمار مقتولین و آواره ها درست باشد در جریان یک درگیری ۲۰ ساله که دو طرف -دولت و شورشیان- داشته، اتفاق افتاده است و باز باید گفت شورشیان منطقه دارفور یک جریان تجزیه طلب بوده اند و با صراحت از آن حرف می زدند و مقابله یک دولت با تجزیه طلبی و شورشگری کاملاً قانونی و مشروع است و هیچ دولتی نیست که تجزیه طلبی را تحمل کند. جالب این است که دادستان برای صدور حکم بی سابقه این دادگاه علیه رئیس جمهور حاکم یک کشور به جان باختن ۱۰۰ تا ۳۰۰ هزار نفر به دلیل بیماری و گرسنگی استناد کرده و حال آنکه این موضوع در قاره آفریقا منشا دولتی ندارد و از همین رو باید یقه دهها سازمان پرطمطراق بین المللی را گرفت که علیرغم داعیه کمک به مهار فقر و بیماری نوعاً کاری نمی کنند. در واقع در این ماجرا لاهه به جای آنکه طرف قربانی باشد طرف جنایتکاران را گرفته است.
اما نکته ای که باید بر آن تاکید کرد این است که قتل عام انسانها به هیچ وجه برای نهادهایی مثل لاهه که به قول فرانس ۲۴ زیر نفوذ آمریکا، انگلیس و فرانسه است اهمیت ندارد این کشورها در بحبوحه جنگ ۳۳ روزه و ۲۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ساکنان لبنان و فلسطین حتی از صدور بیانیه علیه رژیم جنایتکار تل آویو جلوگیری می کردند در واقع اصل ماجرا این است که ماشین تجاوز آمریکا و اسرائیل وقتی در یک نقطه ای به بن بست می رسد از نقطه دیگری سر درمی آورد تا زنده بودن متجاوز و زورگو را تداعی کند.
اما آمریکا، اسرائیل، انگلیس و فرانسه در معارضه با دولت اسلام گرای سودان که بزرگترین کشور آفریقا- با مساحت حدود ۵/۲ میلیون کیلومتر مربع است- راه به جایی نمی برند همانگونه که در مواجهه با دولت اسلام گرای هنیه که کوچکترین کشور - با مساحت فقط ۳۶۵ کیلومتر مربع است- شکست خوردند.
نکته دیگر این است که موج مخالفت کشورهای اسلامی، عربی، آفریقایی، کشورهای غیرمتعهد و حتی مخالفت بعضی از کشورهای عضو شورای امنیت سازمان ملل نشان داد که زمان به کارگیری سازمان های بدنامی نظیر «دادگاه لاهه» در معادلات منطقه خاورمیانه سپری شده است. کشورهای زورگو در مواجهه با مقاومت لبنان نیز تلاش داشتند تا با تمسک به ترور رفیق حریری- که بر اساس اسناد توسط رژیم صهیونیستی در سال ۱۳۸۴ واقع شد- مقاومت و سوریه را متزلزل کنند ولی امروز خود اعتراف می کنند که مقاومت پویاتر از هر زمان دیگری است.

سعدالله زارعی

منبع : روزنامه کیهان