مافیای اقتصادی ریشه در اقتصاد دولتی دارد

از فردای پیروزی انقلا‌ب، تفکری در ایران ظاهر شد مبنی بر اینکه ریشه مشکلا‌ت اقتصادی کشور در وجود باندهای مافیایی اقتصادی نهفته است. اگر آجر، آهن، گوجه‌فرنگی یا مسکن گران می‌شود، اگر قیر، سیمان، لا‌ستیک، شربت سیاه‌سرفه کمیاب می‌شود؛ اگر شکاف میان اغنیا و فقرا هر روز بیشتر می‌شود؛ اگر همه اقدامات و برنامه‌های مسوولا‌ن برای مهار تورم نقش بر آب می‌شود؛اگر علی‌رغم درآمدهای نجومی دولت و چندین برابر شدن این درآمدها از سر صدقه نفت ظرف سه سال گذشته، خط فقر در جامعه گسترده‌تر شده و به جای گسترش عدالت اجتماعی؛ ثروتمندان ثروتمندتر شده‌اند و فقرا فقیرتر؛ و در یک کلا‌م اگر به جای پیشرفت و توسعه اقتصادی ما منظما درجا زده و پسرفت کرده‌ایم، همه اینها به واسطه وجود این مافیای اقتصادی و باندهای مخفی قدرت که از آن پشتیبانی می‌کنند است.
هرگاه سخنی از وضعیت بد اقتصادی شده، سخنی از خراب‌تر شدن وضعیت معیشت اقشار محروم و آسیب‌پذیر به میان آمده و اینکه چرا پیشرفتی حاصل نمی‌شود، این تفکر می‌رود به سر وقت یک‌سری شعارهای رنگ و رو رفته تکراری: اینکه قوه قضاییه به مفسدان و مافیای اقتصادی سخت نمی‌گیرد؛ اینکه برخی از مسوولا‌ن از عزم و اراده جدی برای این مبارزه برخوردار نیستند؛ اینکه بگیر و ببند و زدن و بستن را باید از دانه‌درشت‌ها شروع کرد؛ اینکه مافیا و مفسدان‌اقتصادی از حمایت برخی از مراکز قدرت برخوردارند؛ اینکه <شهرام جزایری>‌ها دارند ول‌ول می‌گردند و احتمالا‌ً چرا قوه قضاییه شهرام جزایری را چهارشقه نمی‌کند و هر شقه‌ای را برای عبرت دیگران در یک گوشه تهران آویزان نمی‌کند که نشان دهد چقدر عزم و اراده مسوولا‌ن برای نبرد با مافیای اقتصادی جدی است؛ چرا نام دانه‌درشت‌ها اعلا‌م نمی‌شود؛ اینکه سرنخ مافیای اقتصادی و مراکز قدرت مرتبط با آن در دست استکبار جهانی و صهیونیسم بین‌الملل است و این دست ادبیات که از بس ظرف سه دهه گذشته تکرار شده بچه‌های دبستانی هم اینها را حفظ شده‌اند. در اوایل انقلا‌ب این نگرش طرفداران زیادی داشت. اما به تدریج که بسیاری از مسوولا‌ن با واقعیات و الفبای اقتصادی در عمل آشنا و متوجه شدند که اقتصاد تابع عدد و رقم و قاعده و قانون است و با شعار و کلی‌گویی و نصیحت و موعظه پیشرفت اقتصادی صورت نمی‌گیرد، از طرفداران آن خیلی کاسته شده است. اما هنوز هم همچنان عده‌ای قرص و محکم پای این علم سینه می‌زنند. من حرفم این است آنان که هنوز هم به دنبال این تفکر هستند، نیت‌شان واقعی است و قلبا به این حرف‌ها اعتقاد دارند. به عبارت دیگر این حرف‌ها و شعارها را برای پوپولیسم، تحریک احساسات مردم و وجیه‌المله بودن نزده و قصدشان این نیست که با این ادبیات در هیبت <قهرمان> و <فرشته> در نبرد با اهریمن‌های دیوصفت قدرتمند و خطرناک ظاهر شوند بلکه واقعا به این حرف‌ها اعتقاد دارند. از جمله در خصوص رئیس‌جمهور محترممان نیز مایلم اینگونه بیندیشم که اصرارشان بر اینکه مشکلا‌ت اقتصادی کشور را ناشی از عملکرد باندهای قدرت وابسته به بیگانه می‌پندارند، از سر اعتقاد است. آقای احمدی‌نژاد در آخرین سخنرانی‌شان در قم یک بار دیگر این حرف‌ها و نظرات را تکرار کردند، از جمله در خصوص مسکن، ایشان یک بار دیگر خیلی صریح پای باندها و مراکز قدرت مافیایی را پیش کشیدند که در آژانس‌های ملکی مشخصی در شمال شهر دور هم جمع می‌شوند و تصمیم می‌گیرند قیمت مسکن را ببرند بالا‌؛ و البته این بخشی از توطئه استکبار جهانی علیه دولت ایشان است. از قضای روزگار همان روز که ایشان باز مساله مافیای مسکن را به عنوان مسوول گرانی مسکن مطرح کردند، گزارش جامع سازمان بازرسی کل کشور درباره علل افزایش قیمت مسکن بیرون آمد.
این گزارش دلا‌یل گرانی مسکن را ظرف ۳ ساله اخیر به تفصیل تحلیل نموده است: شکاف بین عرضه و تقاضا؛ بالا‌ رفتن هزینه ساختمان (دستمزد، سیمان، آهن، آجر و...)؛ رشد نقدینگی و... سایر عواملی که در گزارش سازمان بازرسی آمده. تنها چیزی که در این گزارش حتی اشاره‌ای هم به آن نشده اتفاقا همان عاملی است که آقای احمدی‌نژاد به آن معتقدند؛ یعنی همان داستان مافیای مسکن و عناصر مرموزی که عصرها در برخی آژانس‌های معاملا‌ت املا‌ک در شمال تهران دور هم جمع می‌شوند و ضمن صرف چای و قهوه و گذاردن قرار و مدار سونا و جکوزی‌شان، قبل از رفتن تصمیم می‌گیرند که چه میزان بر قیمت مسکن در کدام بخش تهران بیفزایند. مگر اینکه بگوییم العیاذ بالله سازمان بازرسی هم <بعله.> در یک یادداشت کوتاه نمی‌توان به واهی و نادرست بودن این نظریه پرداخت. فقط به ذکر این نکته بسنده نماییم که موفقیت و پیشرفت‌های اقتصادی خیره‌کننده کشورهایی چون ترکیه، مالزی، برزیل، آرژانتین، هند، چین، امارات و امثالهم ظرف ۲، ۳ دهه گذشته فاتحه نظریات توهم توطئه و فرضیات دایی‌جان ناپلئونی مافیای اقتصادی و باندهای مرموز قدرت را می‌خواند.
این کشورها که بسیاری از آنان ۳ دهه پیش یا همطراز ایران بودند و یا حتی از ما هم عقب‌تر بودند، نشان دادند که مافیا و باندهای قدرت و شهرفرنگ و پادشاه جن‌ها، همه افسانه است و در سایه یک مجموعه برنامه‌ریزی اقتصادی اصولی و منظم می‌توان از مدار عقب‌ماندگی و توسعه‌نیافتگی خارج شده و بدل به اقتصاد‌های موفق شد. کشور ترکیه در همسایگی‌مان نه یک پیت نفت دارد نه یک کپسول گاز.
معذلک در پرتو یک برنامه اقتصادی اصولی از زمان مرحوم تورگوت اوزل در اوایل دهه ۱۳۶۰ توانسته امروز بدل به اقتصادی شود که شانه‌به‌شانه کشورهای اروپایی نظیر اسپانیا و ایتالیا می‌ساید.
به‌علا‌وه می‌توان از آقای احمدی‌نژاد و سایر مدافعان نظریه مافیای اقتصادی پرسید اگر به راستی این مافیا وجود دارد چرا در ترکیه، ژاپن، آلمان، هند، مالزی، برزیل و کشورهای دیگر نمی‌تواند دست به فساد و تباهی بزند اما در کشور ما موفق است؟ می‌توان از آقای احمدی‌نژاد و همفکرانشان پرسید که چرا قوه قضاییه در کشورهای دیگر مجبور نیست با مافیای اقتصادی و شهرام جزایری مبارزه کرده و آنان را گرفتار نموده و به‌سزای اعمالشان برساند، اما در ایران علی‌الدوام این قوه زیر انتقاد قرار دارد که چرا نمی‌گیرد، نمی‌برد و نمی‌بندد که جناب احمدی‌نژاد، شهرام جزایری و شهرام جزایری‌ها، آن آقایی که جلوی واردات سیگار را گرفته، یا آن خانمی که واردات آهن را در انحصار دارد، آن آقازاده‌ای که قند و شکر دستش است یا آن یکی که نفت می‌فروشد، هیچکدام اینها علت بدبختی اقتصادی ایران نیستند بلکه همه آنها معلول اقتصاد بدبخت ایران هستند. اینها همه معلول یا محصول اقتصاد فاسد، ورشکسته، بیمار و درمانده دولتی ایران هستند. خاک اقتصادی آلمان، هند، ژاپن، ترکیه یا آرژانتین برای پرورش شهرام جزایری‌ها مساعد نیست و آنان در این کشورها نمی‌رویند اما خاک اقتصاد دولتی ما مناسب رویش علف‌های هرزه و اینگونه بیماری‌ها است. مادام که شما به جای مبارزه با علت- که اقتصاد دولتی ایران است- به‌دنبال معلول- مافیای اقتصادی، باندهای قدرت، دست‌های نامرئی، ستون پنجم، دشمن، عوامل وابسته به استکبار جهانی و سایر این دست موجودات مرئی و نامرئی- هستید، همچنان که ظرف ۳ دهه گذشته بوده‌ایم، این قافله تا به حشر لنگ خواهد ماند.

صادق زیباکلا‌م

منبع : روزنامه اعتماد ملی