از آنیلی ایتالیایی تا آبراموویچ، گلیزر و حاکمان دوبی

فوتبال اروپا در حال سپری کردن دوره ای جدید با سرمایه گذاری مردان متمول شرق و غرب است.در این رهگذر فقط فوتبال انگلستان است که خیلی راحت خود را در اختیار این سرمایه گذاران قرار می دهد و کشورهایی چون ایتالیا و اسپانیا در مقابل این موج مقاومت کردند.
انتقال مالکیت باشگاه فوتبال منچسترسیتی به سرمایه گذاران ثروتمند اهل ابوظبی و بلافاصله پس از آن، خرید روبینیو، بازیکن بزریلی سرشناس تیم رئال مادرید، برای منچسترسیتی از مهمترین اخباری بود که در پایان مهلت نقل و انتقالات در لیگ برتر انگلستان، پرهزینه ترین لیگ فوتبال اروپا، در رسانه ها مطرح شد و از جمله راب هیوز، ستون نویس «اینترنشنال هرالد تریبیون» نیز سرمقاله ای را به این تحول اختصاص داد. راب هیوز می نویسد: علاقه شدید به باشگاهی پرسابقه با کمد جوایز خالی نشان می دهد که چگونه شرایط دشوار بازار جهانی کالا، الیگارش های روس، افراد بانفوذ در صنعت فولاد هند و شیخ های سلطان نشین های نفت خیز خلیج فارس را به خریداران دارایی های شناخته شده در غرب تبدیل می کند.
این نویسنده یادآوری می کند در حال حاضر نیمی از ۲۰ باشگاه لیگ برتر بریتانیا تحت مالکیت تجار خارجی قرار دارند اما معتقد است تغییر مالکیت منچسترسیتی تحولی عمده را نشان می دهد.جالب این جاست که تا چندی پیش از همین خانواده شیخ های سلطان نشین قصد داشتند یکی، ۲ باشگاه ایتالیایی و اسپانیایی را خریداری کنند که با مخالفت آنها و سران کشورهایشان بار دیگر به سمت انگلستان تغیر مسیر دادند. به اعتقاد راب هیوز، نویسنده اینترنشنال هرالد تریبیون: «هرچند این اولین موردی است که حکام کشورهای حاشیه خلیج فارس راه خود را به عرصه فوتبال انگلستان پیدا می کنند اما احتمالاً آخرین مورد نخواهد بود.کما اینکه نویسنده یادآوری می کند ثروتمندان دوبی در همسایگی ابوظبی، در ۲ سال گذشته برای خریدن باشگاه لیورپول تلاش کرده اند.
● رقابت در بالاترین سطح قدرت مالی
نویسنده اینترنشنال هرالد تریبیون یاد آوری می کند پیش از استخراج نفت در اواخر دهه ۵۰ میلادی در امارات متحده عربی، خانواده های نحیان و مکتوم سرگرم رقابت بودند اما در سال های اخیر روحیه جسور حاکمان دوبی در سرمایه گذاری و تبدیل این منطقه به جاذبه ای برای تجارت جهانی، ابوظبی را با وجود مالکیت ۹ درصد نفت جهان، زیر سایه برده است.
این روزنامه معتقد است همزمان با ثروتمندتر شدن امارات متحده عربی، از توان سرمایه گذاران غربی برای ماندن در لیگ های فوتبال کاسته می شود و از این رو، بسیاری از کارشناسان معتقدند زمانی فراخواهد رسید که تام هیکس و جورج ژیلت جونیور، صاحبان آمریکایی باشگاه لیورپول، باشگاه را به خریداران سمج اهل دوبی بفروشند! راب هیوز یادآوری می کند که تراز تجاری ابوظبی به ۵۰ میلیارد دلار در سال می رسد و صندوق اقتصادی خودمختار آن (Abu Dhabi United Group) حداقل هزار میلیارد دلار ارزش دارد و ارزش آن نیز رو به افزایش است. با این حال به اعتقاد این نویسنده، سرمایه گذاری این صندوق در شرکت هایی همچون فراری و جنرال موتورز و شرکت در پروژه هایی همچون پروژه یک میلیارد دلاری ساخت موزه ای همانند موزه لور پاریس نتوانسته به اندازه خریدن باشگاه منچسترسیتی و سپس استخدام روبینیو نام این صندوق را در رسانه های جهانی مطرح کند.
● باشگاه فوتبال، ضرر اقتصادی
راب هیوز یاد آوری می کند ۵ سال قبل رومن آبراموویچ ۵ برابر هزینه انتقال روبینیو هزینه کرد تا چلسی را از قرض خارج کند و هرگز شکایت نمی کند که درآمد ناشی از انتقال آندری شوچنکو و شون رایت فیلیپس به میلان ایتالیا و منچسترسیتی بسیار کمتر از ۱۰۰ میلیون دلار هزینه ای بوده که صرف خرید آنها شده است. وی می نویسد: آبراموویچ می داند که خرید یک باشگاه فوتبال، ضرر اقتصادی است و از محمد الفاید صاحب مصری باشگاه فولهام که اولین صاحب خارجی یک تیم انگلیسی بود نقل می کند که کسب درآمد از قبل مالکیت باشگاه غیرممکن است. اینترنشنال هرالد تریبیون تأکید می کند که ۳.۵ میلیارد دلار سهم باشگاه های لیگ برتر انگلستان از فروش حق پخش تصاویر تلویزیونی، با همان سرعتی که به جیب باشگاه ها وارد می شود، برای خرید بهترین بازیکنان جهان حساب باشگاه ها را ترک می کند.
● امپراتوری آنیلی در ایتالیا
اینترنشنال هرالد تریبیون می نویسد آبراموویچ همزمان با زندانی شدن یکی، ۲ الیگارش دیگر در مسکو با کسب مالکیت چلسی، برای خود وجهه بین المللی خرید و تاکسین شیناواترا صاحب پیشین منچسترسیتی که به دنبال کسب پناهندگی در انگلستان است، با خرید این باشگاه خود را در انظار عمومی و رسانه ها نگه داشت. از سوی دیگر خانواده آمریکایی گلیزر که ماکیت منچستریونایتد را در اختیار دارد همانند مالکان آمریکایی باشگاه لیورپول، معتقد بود می توان بازاریابی موفق تری برای فوتبال انگلستان در خارج از این کشور انجام داد. اما در نهایت این روزنامه وضعیت جانی آنیلی، رئیس امپراتوری فیات در ایتالیا را یادآور می شود که برای تیم خود یوونتوس، بازیکنانی بسیار مشهور را خریداری کرد و اعتراف نمود که این کار، لذتی سبک سرانه است که به اعتیاد تبدیل شده.
آنیلی خرید بازیکنان فوتبال را به خرید تابلو یا اسب مسابقه یا خانه هایی بیش از آنکه توان مدیریت آن وجود داشته باشد، مقایسه کرده بود و در مصاحبه ای به اینترنشنال هرالد تریبیون گفته بود: من بیش از آنچه باید پول و وقت صرف این کار می کنم اما از نظر من خیلی کار جذابی است. در پایان این مطلب باید به این نکته اشاره داشته باشیم که جذب سرمایه های خارجی در فوتبال انگلستان باعث رشد بسیار زیاد فوتبال جزیره طی سالیان اخیر شده است به طوری که در فصل گذشته لیگ قهرمانان اروپا ۳ تیم در مرحله نیمه نهایی داشت و فینال را هم ۲ تیم بزرگ منچستریونایتد و چلسی برگزار کردند. این نشان می دهد ورود سرمایه های خارجی می تواند خیلی ارزشمند باشد اما آیا با آنها در فوتبال ملی هم می توان موفق بود؟ جواب این سؤال را باید بعد از جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی گرفت . آیا تیم ملی انگلستان با مربیگری فابیو کاپلو می تواند ناکامی های گذشته را جبران کند. ایتالیا و اسپانیا و حتی آلمان بدون تکیه به قدرت های مالی خارجی به نتایج بسیار ارزشمندی در جام جهانی و جام ملت های اروپا دست یافتند که انگلیسی ها در رؤیای آن بسر می بردند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی