خصوصی سازی ، دولت نهم و آن کودک بیمار

بسیار اتفاق افتاده ما ایرانی ها با دیدن صحنه یا شنیدن خاطره ای از بعضی کشورها این سوال را از خود یا دیگران بپرسیم که چرا کشورهایی مانند کره ، مالزی، سنگاپور، ترکیه و ... در طول سه دهه اخیر از بعضی جهات نسبت به ما پیشرفت های بیشتری داشته اند.
در طول نیم قرن اخیر دولتها در ایران یا به علت تکیه بر درآمدهای کلان نفتی یا اقتضائات اجتناب ناپذیر در کشور مانند جنگ و غیره و یا به خاطر وابستگی حزبی و انتخاباتی و یا عدم تخصص و همگونی در تصمیم گیری ، علیرغم تهیه و تصویب قوانین و طرحهایی که کلیت آنها در مسیری درست بوده اما هیچگاه در زمان اجرا، مسیر مورد نظر را نپیموده اند.
اصل ۴۴ ، سند چشم انداز ، برنامه های پنج ساله ، طرح تحول اقتصادی ، هدفمند کردن یارانه ها ، لایحه خدمات کشوری ، کوچک سازی دولت ، سهام عدالت ، کارگاههای زود بازده ، تقویت تعاونی ها و دهها طرح و برنامه دیگر که همگی در راستای جدا کردن حرکت اقتصادی و توسعه کشور از دولت بوده و هست.
در این مدت موتور محرکه پیشرفت کشور همچون طفلی گرسنه و با اعتماد به نفس پایین ، به جسمی بی روح و عاری از خلاقیت، تحرک و پویایی به نام دولت کاملا وابسته شده که بهره وری اندک همواره جزء لاینفک آن بوده است.
تمام اجزا و ساختارهای توسعه ای کشور به هیکل فلج و بیمار دولتهای نفتی که حتی قادر به جابجا نمودن خود هم نیستند، وابسته شده و این نقیصه تحمیلی یکی از تفاوتهای بارز حرکت توسعه ای کشور ما با سایر ممالک همطراز خود بوده است.
مسلما با توجه به وجود امکانات و پتانسیل های متنوع و گسترده در کشور، اگر حکومت یا دولت بتواند از ظرفیت و توانایی اکثریت جمعیت فعال کشور با تکیه بر خصیصه های مثبت ایرانیان مانند هوش بالا ، خلاقیت، زیرکی ، معنویت ، تعهد و تخصص و دلسوزی آنها در مسیر توسعه کشور استفاده کند به نحوی که مردم هم از نظر احساس و پندار، خود را شریک بدانند و هم از جهت اجرا امکان همکاری و دخالت را داشته باشند ، شاهد جهش هایی به مراتب بلند تر از سایر کشورها خواهیم بود.
با توجه به سوابق و نگاهی به سابقه دولت و دولتمردان در کشور، دولت نهم به دلیل اتکای کمتر به احزاب و اشخاص و پایبندی کمتر به بعضی اقتضائات بیهوده و دست و پا گیر و با توجه به شرایط و واقعیات ملموس در کشور، تنها دولتی است که می تواند با پذیرش تمام عوارض ، گره های کور در پیشرفت کشور را که همه در نوع آن اتفاق نظر دارند، بگشاید و رونق اقتصادی و توسعه همه جانبه کشور را از وابستگی به مادر بیمار خود برهاند و قاطبه جوان و پر استعداد ملت را در مسیر توسه کشور سهیم و فعال نماید.
شاید یکی از دلایل حمایت خاصه مقام معظم رهبری از رئیس جمهور به این دلیل باشد. او می داند که رئیس جمهور فعلی تنها کسی است که آمادگی دارد از خود بگذرد و عوارض حتمی تمام این طرحها را به جان بخرد و برای یکبار و برای همیشه این جریان را در مسیر درست قرار دهد همانگونه که در طرح سهمیه بندی بنزین و مذاکرات هسته ای ، سفر های استانی و ... شاهد بوده ایم.

منبع : فردا