با روابط سالم و متعادل پایه‌های زندگی‌تان را محکم‌تر کنید

روابط سالم و متعادل، خمیرمایه عشق به زندگی خانوادگی است. مسائل و مشكلات زیادی این روزها دست به دست هم داده و به سستی و تضعیف روابط خانوادگی منجر شده است.از سوءتفاهم‌ها و انتظارات نابجا گرفته تا نوع ارتباط كلامی، عدم پایبندی به قواعد مشخص خانواده ، روش مدیریت خانه و... پدر یا مادری كه هنوز یاد نگرفته بر اعصاب خود مسلط باشد، نمی‌تواند به فرزندش بیاموزد كه چگونه خود را كنترل كند.
● راه‌حل‌هایی برای تحكیم و تقویت روابط خانوادگی
عده زیادی از مردم تصور می‌كنند كه دیگران نیز از آنچه آنان می‌دانند، آگاهند. صحبت با دیگر افراد خانواده در مورد فهرست قواعد می‌تواند راه را برای یافتن دلایل سوءتفاهم و مشكلات رفتاری باز كند. زندگی در محیط خانواده، همواره تجربیات دیدنی و شنیدنی زیادی به همراه دارد. بعضی از این تجربیات، مایه دلخوشی و بعضی دیگر دردآور و ناراحت‌كننده است و بعضی ممكن است احساس شرمندگی به همراه داشته باشد. هرگونه احساساتی كه به وجود آید، اگر اعضای خانواده نتوانند آنها را بشناسند و در‌باره‌شان توضیح بخواهند، این احساسات به درون ریخته می‌شود و ریشه‌های رفاه خانوادگی را از بین می‌برد. سدهای خانوادگی كه در مقابل صحبت كردن درباره مسائل خانوادگی بنا می‌شود، دلیل مهمی برای كاستن ارزش فردی است. در خانواده‌ای كه این قاعده حاكم باشد كه: «بچه‌ها نمی‌توانند اظهار نظر كنند» در نتیجه كودكان كینه به دل می‌گیرند، از پدر و مادر رنجش و بیزاری پیدامی‌كنند و بدتر آنكه درباره ارزش فردی خود وضعی پیدا می‌كنند كه به احساس ناكامی، خشونت و تنهایی می‌انجامد. قاعده غالبا با این عبارت بیان می‌شود كه «تو هنوز جوان‌تر از آنی كه...» و این طور برداشت می‌شود كه دنیای بزرگسالان بیش از حد پیچیده، ترسناك، بد و مضر و یا سرشار از لذت است كه كودك بتواند آن را كشف كند. بسیاری از والدین سعی می‌كنند برای محافظت فرزندان، كارهای خود را از آنان پوشیده دارند. چرا كه قاعده آنان این است كه: «پدر و مادرها به هیچ وجه كار نادرستی نكرده‌اند، فقط شما بچه‌ها هستید كه بد رفتاری می‌كنید.»
بیشتر اوقات در قواعد خانوادگی اجازه ابراز احساسات، فقط وقتی وجود دارد كه احساسات موجه باشد. در حالی كه اگر قواعد شما بگویند هرگونه احساسی كه دارید مطلوب و قابل قبول است، خویشتن شما رشد می‌كند. اگر بتوانید با تمام اجزای خود تماس داشته باشید زندگی خانوادگی شما می‌تواند به نحو برجسته و مهیجی تغییر كند و بهتر شود. خانواده‌ای كه قاعده‌های آن امكان اظهار عقیده آزاد در مورد هر چیز، خواه ناراحت‌كننده خواه شادكننده را فراهم كند، بهترین بخت مساعد را برای یك زندگی بالنده خواهند داشت. قواعد همواره احتیاج به بازبینی و آرایش تازه دارند: «مرخص كردن چیزهای قدیمی و افزودن چیزهای نو»
● روش تربیتی شما چگونه است؟
می‌خواهید فرزندتان چه جور آدمی شود؟ این امر وظیفه ساده‌ای نیست. «تشكیل خانواده» مشكل‌ترین كار در دنیاست. پدران و مادران در مشكل‌ترین مدرسه دنیا- مدرسه آدم سازی- تدریس می‌كنند. آنها لااقل ۱۸ سال به انجام وظیفه مشغول هستند. این وظیفه احتیاج به حد اعلای حوصله، صبر، خوش‌خلقی، كاردانی، عشق، بینش، آگاهی و دانش دارد. آدم‌سازی تجربه‌ای طولانی در آزمون و خطاست و در عین حال ممكن است كه این وظیفه بهترین پاداش و تجربه شاد یك عمر را در برداشته باشد. بسیاری از والدین نسبت به اینكه هرچه بهتر و بیشتر برای فرزند خود تلاش كنند، بسیار احساس مسوولیت می‌كنند. موضوع اصلی، چگونگی تعلیم دادن است. نقشه‌ها از خانواده‌ای به خانواده دیگر فرق می‌كند. بعضی طرح‌ها نتیجه‌اش به پرورش خانواده منتهی می‌شود و برخی به آشفتگی وضع می‌انجامد. اگر بزرگسالان قبل از آنكه به بلوغ كامل فكری و روحی برسند تشكیل خانواده دهند، پیشرفت، كاری بسیار پیچیده و خطرناك خواهد بود. البته این كار ناممكن نخواهد بود اما قطعا برای زوج جوان مشكلاتی به همراه خواهد داشت. برخی از اولیا در وضعی هستند كه خیلی از چیزهایی را كه انتظار دارند به فرزندشان تعلیم دهند، خود هنوز نیاموخته‌اند.
هیچ چیز مانند تربیت كودك، نمی‌تواند نقص یا عدم كفایت بزرگسالان را فاش كند در چنین شرایطی پدر و مادر باهوش مانند فرزندشان، شاگردانی آماده آموختن می‌شوند. خوشبختانه در هر موقعیتی می‌توان در وضع خانوادگی تغییراتی به‌وجود آورد، مشروط بر آنكه افراد خانواده متوجه احتیاج به تغییر شوند و راه اجرای آن را بیابند. سرزنش كردن خود، از توان شما برای تغییر وضع می‌كاهد. سرزنش كردن، یكی از گران‌ترین و نامعقول‌ترین راه‌های استفاده از نیرو است.
تجارب دوران كودكی هر فرد تاثیر مهمی در شیوه تربیتی او دارد. بیشترین مقدار طرح شما تكرار اتفاقاتی است كه در دوره رشد خود داشته‌اید، خواه خانواده شما بالنده باشد، خواه آشفته. اگر شما شیوه‌ای كه پدر و مادرتان بر آن اساس شما را بار آورده‌اند می‌پسندید و از چگونگی رفتار آنان با یكدیگر رضایت دارید، می‌توانید آن را برای نقشه خود نمونه قابل قبولی بدانید و بگویید: «من همان روشی را به‌كار می‌برم كه آنان به كار بردند.» اما اگر آنچه را كه در دوران رشدتان اتفاق افتاده نمی‌پسندید، احتمالا ترجیح می‌دهید كه روش تربیتی خود را برای فرزندان‌تان تغییر دهید. پس شما باید بدانید كه چه تغییراتی می‌خواهید به‌وجود آورید و این كار را چگونه می‌خواهید انجام دهید.

منبع : روزنامه تهران امروز