ابومعشر بلخی

ابومعشر بلخی، جعفر بن محمد، در ۹ ربیع الاول سال ۱۷۱هـ . ق در بلخ متولدشد.
ابومشعر کار علمی خود را در زمان خلافت مامون (۱۹۸ ـ ۲۱۸ هـ.ق) در بغداد به عنوان محدث آغاز کرد بدون شک در مطالعه همین موضوع بود که موضوعاتی همچون تقویم عربی پیش از اسلام و گاهشماری دوران نخستین خلفا مهارت یافت.
برهان فلسفی ابومشعر بر صحت و اعتبار احکام نجوم محتملا به کاملترین صورت در کتاب اثبات علم النجوم بیان شده است. این برهان، چنانکه لیمی اشاره کرده، عمدتا ارسطویی همراه با عناصر نو افلاطونی است. ولی لیمی که تنها با ترجمه های لاتینی کار کرده است، نتوانسته است به این مطلب متوجه شود که منبع بلاواسطه ارسطوییگری ابومشعر ترجمه های عربی در آسمان و فیزیک و درکون و فساد ارسطو نبوده، بلکه نوشته های منسوب به پیامبران حرانی، هرمس و آگائودمون، بوده است. به آسانی می توان نتیجه گرفت که ابومشعر کلیات اثبات حقانیت احکام نجوم را از کتابهای حرانیان گرفته، بنابراین نظر او در این باب فقط جزئی از یک فلسفه کلی و بسیار پرورده تر صدور است.

منبع : مفاهیم