کدام اطلاعات ؟ کدام امنیت ؟

در روزهای اخیر و پس از آنکه قرضاوی، مفتی مصری اهل سنت، خواستار جلوگیری از گسترش تشیع شد، ۲۸۵ سایت شیعه که شامل سایت بسیاری از مراجع و مدارس علمی بود هک شد . این کار بلافاصله توسط گروه های هکر اهل تشیع با هک کردن سرور مشهور سایت های وهابی یعنی "مدرسه الرمس" و همچنین سایت دانشگاه عجمان امارات متحده عربی که دانشگاهی با تمایلات وهابی در این کشور است، پاسخ داده شد . صرف نظر از چرایی وقوع این امر، نکته حائز اهمیت این است که با تمام هزینه هایی که برای مجموعه های بزرگ اینترنتی خصوصا در بین مراکز دینی و مذهبی می شود ، چرا نسبت به بدیهی ترین مسائل حوزه فناوری اطلاعات که امنیت فضای وب است کمترین توجه ای نمی شود ؟ چرا مجموعه ها ی بزرگی مانند شیعا آنلاین و از این قبیل یک سرور اختصاصی ندارند تا به سادگی مورد هجمه هکر ها قرار نگیرند ؟ این سایت ها که به علت داشتن مخالفان عقیدتی که اهل گفتگو نیستند، متاسفانه مورد هجوم هکر ها قرار گرفتند و هک شدند و به زودی نیز دوباره باز خواهند گشت. خوشبختانه اطلاعات روی این سرور ها ارزش اطلاعاتی خاصی ندارند و دستیابی افراد ناباب به این اطلاعات ایجاد بحران نمی کند .
اما سوال این جاست که وقتی مجموعه ها ی بزرگی که مبالغ قابل توجهی برای وب سایت ها ی خود هزینه می کنند، از جهت امنیتی دچار این ضعف ها ی عمده هستند ، سایت ها ی مختلف دولتی که اطلاعات مختلف مردم و کشور در آنها قرار دارند، چه وضعیتی دارند ؟ آیا سایت ها ی دولتی سرور ها ی مناسب و داخلی و یا خارجی معتبر دارند ؟ تا چه حد در مقابل حمله ها ی اینترنتی مقاومند ؟ آیا حالا که جنگ ها ی اقتصادی و سیاسی بیش از جنگ ها ی سنتی اتفاق می افتد، مدیران کشور همان گونه که به فکر استحکام پایه ها ی دفاعی کشور در حوزه سخت افزار ها ی جنگی هستند ، نیم نگاهی به مبانی امنیتی در حوزه فناوری ها ی جدید و خصوصا فناوری اطلاعات هم دارند ؟ آیا پس از این شاهد نخواهیم بود که سایت های مراکز دولتی و اجتماعی مورد هجوم هکر ها قرار بگیرند و اطلاعات مختلف به دست کسانی که نباید بیفتد ؟ به نظر می رسد نگاه مناسبی بر مقوله امنیت اطلاعات در حوزه مدیران کشور وجود ندارد و همین امر امکان بروز فاجعه ها ی اطلاعاتی و امنیتی را بسیار نزدیک می کند . اگر سایتی که شامل اطلاعات ذی قیمتی است از سوی فرصت طلبان هک شود ، دیگر هک کردن سایت مخالفین و مقابله به مثل فایده خاصی ندارد و جز اتلاف هزینه و وقت فایده ای نخواهد داشت .
تنها نکته ای که در این بین می تواند مورد توجه قرار گیرد و ایجاد امیدواری کند، این است که لابد مدیران مختلف تصمیم گیر از این ضعف امنیتی مطلعند و برای رفع این مشکل و پیش گیری لازم به راهکار مناسبی رسیده اند و آن این است که اصلا اطلاعات اصلی و مورد نیاز کشور را به صورت الکترونیکی در نیاورند تا امکان هک کردن هم وجود نداشته باشد . به نظر می رسد پاک کردن صورت مساله تنها راه کار مقابله باشد، این طور نیست ؟

منبع : ماهنامه تحلیلگران عصر اطلاعات