فرانچسکو - Francesco

سال تولید : ۱۹۸۸
کشور تولیدکننده : ایتالیا
محصول : جولیو اسکانی و یوست اشتاین‌بروشل
کارگردان : لیلیانا کاوانی
فیلمنامه‌نویس : روبرتا ماتزونی و کاوانی
فیلمبردار : جوزپه لانچی و اینو گوارنی‌یری
آهنگساز(موسیقی متن) : وانگلیس
هنرپیشگان : میکی رورکف هلنا بونهام کارتر، آندره‌فرئول، پائولو بوناچلی، ماریو آدورف، فابیو بوسوتی، ریکاردو دِ توربرونا و ادوارد فارلی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۷ دقیقه.


«فرانچسکو» (رورک) در یک خانواده اشرافی به دنیا می‌آید و بی‌خبر از فقر و سرنوتش تلخی که اکثریت انسان‌های زمانه‌اش با آن دست به گریبان هستندف بزرگ می‌شود و دوران جوانی پُرشور و شری را پشت سر می‌گذارد. درگیری با ایالت پروجا و شکست سهمگین متعاقب آن، برای نخستین بار «فرانچسکو» را با واقعیات آشنا می‌کند. او که اسیر شده با پرداخت غرامت سنگینی از سوی پدرش آزاد می‌شود ولی این تجربه، تأثیر عمیقی در روحیه حساس او باقی می‌گذارد. او از زندان با کتابی که یک مرد محکوم به او بخشیده، باز می‌گردد. این کتاب «انجیل» است که آرام‌آرام روح و هستی «فرانچسکو» را تسخیر می‌کند و تحول روحی بی‌سابقه‌ای در او به وجود می‌آورد. «فرانچسکو» همه دارائی‌اش را میان فقرا تقسیم می‌کند و روش زندگی جدیدی در پیش می‌گیرد که ابتدا با مخالفت‌های فراوان روبه‌رو می‌شود ولی سرانجام پیروان زیادی پیدا می‌کند که شمار آنان تا هنگام مرگ «فرانچسکو» به چندین هزار نفر می‌رسد.
* کاوانی پس از بیست و دو سال به بازسازی فیلم تلویزیونی قدیمی‌اش (فرانچسکو اهل آسیزی، 1966) دست می‌زند. در فیلم قبلی‌اش، او در شر و شور سال‌های پُرتشنج دهه 1960، به جنبه‌های مادی زندگی فرانچسکو بیشتر علاقه نشان داده بود و در فیلم جدید به جبران مافات، زندگی روحانی قدیس را مورد توجه قرار می‌دهد. در آن زمان، قدیس از نظر کاوانی شخصی بود که عدالت اجتماعی را تبلیغ می‌کرد و حالا، علاوه بر آن دیدگاه، قدیس را مردی می‌داند که در درحه اول رو به خدا دارد. فرانچسکو، در کارنامه کاوانی، یک استثنای بزرگ است. فیلم که سنخیتی با فیلم‌های قدیمی او (مثل فیلم «اروتیکِ» فراسوی نیک و بد، 1977) ندارد و با هزینه‌ای گزاف تهیه‌شده است. البته تماشاگران در سراسر اروپا از آن استقبال کردند و این شاید در درجه اول به خاطر جذابیت بازیگری رورک باشد. رورک که خود کودکی سختی را در زاغه‌های میان گذرانده، به شخصیت فرانچسکو یک وجه امروزی می‌بخشد، چون اعتقاد دارد مفهومی اُخوتی که مورد نظر فرانچسکو بوده، آمال طبقات فرودست امروزی هم هست. طراحی صحنه خیره کننده دانیلو دوناتی، موسیقی شورانگیز وانگلیس و فیلم‌برداری غنائی لانچی و گوارنی‌یری از دیگر عوامل موفقیت این فیلم هستند.