خدمت رسانی و ارتزاق از دسترنج

از جمله کسانی که در خدمت رسانی به ائمه اطهار(ع) تاسی کرد، سلمان بود که عضو افتخاری اهل بیت(ع) شد «سلمان منا اهل البیت». سلمان حکیم که استاندار مدائن بود و پیرو مکتب اهل بیت(ع)، در روزگار امارت خویش بر مدائن، عموما تنها و بی پیرایه و به طور ناشناس در کوچه ها حرکت می کرد.
یک روز مردی از قبیله «شیام» در حالی که بار کاهی را به دوش دارد و از حمل آن ناتوان گردیده با سلمان برخورد می کند و به سلمان پیشنهاد می کند بار او را بردوش گیرد و به مقصد برساند. سلمان هم این درخواست را می پذیرد، بار مرد ناتوان را بردوش می گیرد و به راه ادامه می دهد. اما وقتی مردم سلمان را در آن حال و وضع می بینند و احترام می کنند و به مرد شیامی اطلاع می دهند وی امیر مدائن است، آن مرد شرمنده و خجالت زده می شود و عذرخواهی می کند و می خواهد بار را از دوش سلمان بگیرد. ولی سلمان عذرخواهی مرد را نمی پذیرد. او را هم مورد ملامت قرار نمی دهد، بار او را نیز تحویل نمی دهد و بالاخره بار او را به منزل می رساند.(۱) «حسن بصری» می گوید که حقوق سالیانه سلمان از حقوق بیت المال، پنج هزار درهم بود.
هرگاه حقوق خویش را دریافت می کرد آن را در راه خدا به نیازمندان (انفاق) می کرد. و چون در مدینه زنبیل بافی یاد گرفته بود، در مدائن نیز زنبیل می بافت و آن را می فروخت و از درآمد زنبیل بافی زندگی خود را تامین می نمود. از کسی چیزی نمی گرفت و می گفت: «لا احب الا ان اکل الا من عمل یدی» دوست نمی دارم جز از دسترنج کار خود ارتزاق کنم». (۲)

۱- بحارالانوار، ج۱، ص ۱۶۲
۲- همان، ج ۲۲، ص ۳۷۳

منبع : روزنامه کیهان