دوشنبه, ۳۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 20 May, 2024
مجله ویستا
قهوه یا چای؟
دو تا فنجان را که گذاشتم توی سینی تا پرشان کنم از چای، تازه فهمیده بودم تو اینجایی. یاد تمام آن روزهایی افتادم که توی همین آپارتمان نقلی، یا همانطور که تو میگفتی قوطی کبریت، با هم چای میخوردیم. توی خاطرهها هم حتماً چای بهانه است تا یاد گذشتهترها بیفتیم. تا یادم بیاید چه طور میشد که با هم چای میخوردیم. حالا اگر از تو بپرسم هیچ کدام از آن چایها را به یاد داری؟ میدانم باز هم میگویی: «این چاییه یا ...» هیچوقت نمیدانستم نگاهت بعد از گفتن این جمله از سر چشمغره است یا عشوه.
نه حق با تو بود من بیانصافم و گرنه چهطور میتوانم فکر کنم که تو «کلکل»های آن شب را از یاد برده باشی. شب بعد از همان شبی که صدای خندههایتان - خندههای تو و آن مردک که تو را رسانده بود خانه - زودتر از تو از پلهها بالا آمده بود. درک نمیکردی. تقصیر من نبود. هر غلطی که میکردی اشکالی نداشت، اما نمیفهمیدی.
هیچ وقت تا شب بعد طاقت نمیآوردم. از یادم نمیرفت. اما مجبور بودم نادیده بگیرم. میدیدم ساکت همانجا نشستهای ناخنت را سوهان میکشی. با آن سوهان کوچک روی اعصابم راه میرفتی. چنان با حوصله این کار را میکردی تا تسلیم شوم و بگویم: «چی؟ آره چایی میخورم.» و بشنوم: «فکر بدی نیست، بریز بیار بخوریم.» با عشوهای که از سر بیحوصلگی بود آرام نگاهت را از سوهان و ناخن میگرفتی و میسپردی - به من نه - میسپردی به گلهای قالی.
مرا بخشیده بودی و بزرگوارانه قبول کرده بودی که با هم چای بخوریم. حق با تو بود. نباید زودتر از زمانی که از پلهها بالا بیایی در را باز میکردم تا صدای خندههای تو را بشنوم. جوری میگفتی خندههای «مرا» که انگار با خندههای تو مشکل داشتم. حتا خندههای آن مردک هم اگر به تنهایی به گوشم میرسید آن قدر اذیتم نمیکردم. وقتی آتش گرفتم که خندههایتان روی هم افتاده بود و تو این را نمیفهمیدی. سعی میکردم این طور تصور کنم. چون اگر غیر از این فکر میکردم، اگر قبول میکردم که میفهمی باید در را میبستم. میرفتم بیرون بعد در را میبستم تا تو را با قوطی کبریت تنها بگذارم.
آن شب پس از آنکه چای ریختم و گفتم و گفتم و گفتم، و هیچ چیز نشنیدم. قهوه نخوردیم و به رختخواب رفتیم. یادت میآید؟ ماجرای قهوه را میگویم. اولین بار که میخواستم دعوتت کنم. به خانهمان، گفتم فردا عصر بیا اینجا، کسی نیست. گفتی که چی؟ گفتم با هم یک قهوه بخوریم. گفتی هنوز نمیدانی یک خانم محترم را با این وقاحت به قهوه دعوت نمیکنند؟
گفتی که دعوت به قهوه یعنی دعوت به رختخواب. به تو نگفتم به خودم گفتم یعنی همهی این آدمها که با هم قهوه میخورد به رختخواب میروند؟ پس بگو چرا همه تلخی قهوه را دوست دارند. فردایش آمدی و ما با هم قهوه نخوردیم. تمام شبهایی که در سالهای زندگی مشترکمان با هم به رختخواب رفتیم هم قهوهای در کار نبود.
کجایی؟ نمیدانی کجا بودم. صدایم کردی فهمیدم کجا هستم. سینی چای را میگذارم جلویت. چای ریخته است توی سینی. تا تو ته خیس فنجان را با دستمال خشک کنی من هم خاطراتم را با تو و فنجان مرور میکنم. حتا دستمال توی دستت هم مانع نشده که انگشت کوچکت از انگشتان دیگر فاصله گیرد وقتی با انگشتان اشاره و شصت با عشوه فنجان دست میگیری.
میگویی نمیدانم تو چرا هنوز هم توی این قوطی کبریت زندگی میکنی؟ بعد با کنجکاوی به در و دیوار نگاه میکنی. انگار که هیچ وقت اینجا را ندیدهای. تمام مدتی که اینجا هستی دربارهی چیزهای بیاهمیت میپرسی و من مجبورم جوابهای بیاهمیت بدهم. منتظرم بپرسی. نمیدانم منتظرم چی بپرسی و نمیدانم چه جوابی میدهم. اما منتظرم. نمیپرسی. چای را نمینوشی، ته فنجان را نگاه میکنی، و بعد میگویی وقت رفتن است. میروی. به همین سادگی.
برمیگردم میز را تمیز کنم فنجانها را میگذارم توی سینی. تنها چیزی که از تو توی این قوطی کبریت مانده رنگ لبت روی لبهی فنجان است. میروم آشپزخانه تا یک فنجان قهوه برای خودم آماده کنم.
مجتبی پورمحسن
منبع : نشریه ادبی جن و پری
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
سید ابراهیم رئیسی سیدابراهیم رئیسی رئیس جمهور ابراهیم رئیسی سقوط بالگرد رئیسی رئیسی ایران سقوط بالگرد بالگرد شهادت شهادت ابراهیم رئیسی دولت سیزدهم
تهران هواشناسی هلال احمر پلیس سانحه بالگرد رئیسی بارش باران مشهد سیل سیل مشهد آموزش و پرورش سیلاب سازمان هواشناسی
یارانه بورس قیمت دلار قیمت خودرو خودرو قیمت طلا دلار بازار خودرو حقوق بازنشستگان ایران خودرو مالیات قیمت سکه
آیت الله سید ابراهیم رئیسی سینما هنرمندان تلویزیون شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران لیلا حاتمی رسانه ملی زری خوشکام نمایشگاه کتاب علی حاتمی
قرآن تجهیزات پزشکی
رژیم صهیونیستی سوریه لبنان روسیه ولادیمیر پوتین اتحادیه اروپا غزه اسرائیل فلسطین جنگ غزه آمریکا حماس
فوتبال پرسپولیس استقلال ابراهیم رییسی لیگ برتر انگلیس لیگ برتر لیگ برتر ایران فدراسیون فوتبال باشگاه پرسپولیس تراکتور بازی بارسلونا
سامسونگ هوش مصنوعی تبلیغات موبایل اپل اینترنت نمایشگاه ایران هلث هواپیما
رژیم غذایی سرطان استرس آلزایمر سازمان غذا و دارو کاهش وزن افسردگی مغز انسان