جنایت حقیقی - TRUCE CRIME

سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کلینت ایست‌وود، ریچارد د. زانوک و لی‌لی فینی زانوک
کارگردان : ایست‌وود
فیلمنامه‌نویس : لاری گراس، پل بریکمن و استیون شیف، بر مبنای رمانی نوشتهٔ اندرو کلاوان
فیلمبردار : جک ن. گرین
آهنگساز(موسیقی متن) : لنی نیهاوس
هنرپیشگان : ایست‌وود، آیزایا واشینگتن، دنیس لیری، لیزاگی هامیلتن، برنارد هیل، جیمز وودز، دایان ونورا و مایکل مکین
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۷ دقیقه


̎استیو اورت̎ (ایست‌وود)، گزارشگر پا به سن گذاشته، پس از اخراج از ̎نیویوک تایمز̎ به ساحل غربی اقیانوس آرام در آمریکا نقل مکان می‌کند. او به کمک دوست قدیمی‌اش، ̎آلن مان̎ (وودز)، سردبیر روزنامهٔ ̎اوکلند تریبیون̎ کاری پیدا می‌کند اما این تمام مشکلات او را حل نمی‌کند. ̎استیو̎ که الکلی و زن‌باره است به مدت دو ماه از نوش‌خواری دست می‌کشد اما زندگی زناشوئی‌اش با ̎باربارا̎ (ونورا) مثل اتومبیلش فرسوده شده است. دبیر اخبار محلی، ̎باب فیندلی̎ (لیری) به‌دلیل اینکه ̎استیو̎ با همسرش رابطه برقرار کرده، از او متنفر است. یک روز وقتی یک گزارشگر دیگر در یک حادثهٔ رانندگی می‌میرد، ̎فیندلی̎ از ̎استیو̎ می‌خواهد تا مأموریت آخرین مصاحبه با یک قاتل محکوم به مرگ به نام ̎فرانک بیچم̎ (واشینگتن) را به‌جای او انجام دهد. ̎استیو̎ پیش از انجام مصاحبه تحقیق می‌کند و در می‌یابد ̎بیچم̎ به خاطر دزدی و قتل در یک فروشگاه موادغذائی در اوکلند مجرم شناخته شده و متوجه می‌شود در ماجرای قتل نکته‌های ناهم‌گونی وجود دارد و وقتی از زندان محکومان به مرگ بازدید می‌کند، مطمئن می‌شود ̎بیچم̎ قاتل نیست. ̎استیو̎ به سرعت به دنبال به‌دست آوردن مدارکی است تا بتواند اجراء حکم اعدام را متوقف کند. او که دچار عذاب وجدان شده، تنها دوازده ساعت فرصت دارد تا زندگی مردی را که مطمئن است قاتل نیست، نجات دهد.
● کلینت خسته است: این را هم در سیمای او می‌توان تشخیص داد، هم در شخصیت مطرود، به بن‌بست رسیده و سزاوار نکوهشش و هم متأسفانه در فیلمش. روزنامه‌نگاری بدسابقه که خانواده‌اش را دارد از دست می‌دهد، پس از اینکه ̎دیشب̎ همکارش در یک تصادف رانندگانی کشته می‌شود، ̎امروز̎ مأمور اتمام کار نیمه‌تمام او می‌شود که گزارشی است دربارهٔ یک سیاه‌پوست محکوم به اعدام. او خیلی سریع پی می‌برد که اعدام به ناحق است و ̎جنایت حقیقی̎ را دیگری مرتکب شده است. اما تنها کمتر از یک روز برای اثبات مدعایش، فرصت دارد. راحت نمی‌توان زیر بار این یکی رفت، حالا هر چقدر هم که حسن نیت در پس آن به خرج رفته باشد. فیلمنامه با مشکل باورپذیری موقعیت، کار چندانی نمی‌کند و موفق هم نمی‌شود نظر تماشاگر را به چیز دندان‌گیر دیگری جلب کند. البته نکته‌های قابل تأمل پراکنده‌ای وجود دارند: مثل کنایهٔ اصلی، که هم زن محکوم و هم مادر جوان قاتل کیفردیده به‌دست تقدیر، متوجه ایست‌وود می‌سازند: ̎تا حالا کجا بودی؟̎. اما ایست‌وود سرگرم کش و قوس دادن زورکی زمان و تنگنا، با آنها به‌جائی نمی‌رسد. حقیقت‌جوئی یک تنهٔ او و تحقیرشدگی موج و مداومش ) که گاه، مثلاً در برابر وودز و لیری (مافوق‌های محشر او در روزنامه)، تلاش قابل‌توجهی برای مقابلهٔ متلک‌آمیز با آن نشان می‌دهد ـ هر کدام به راهی می‌روند و به‌ندرت تلاقی مؤثری دارند. جنایت حقیقی شاید به‌عنوان شمایل‌شکنی ارزش داشته باشد، ولی اصالت ندارد. یک نگاه دوباره به ایست‌وودی که در عین مستی، آنقدر هشیار است که بتواند سر بزنگاه عملیات نجات را به‌اجرا درآورد، کافی است تا پراگماتیست قدیمی پنهان شده در پس حالت سرافکنده را لو دهد. خود ̎نجات̎ در آخرین لحظه، اما آنقدر خوب طراحی شده است که بتوان لحظاتی را نامطمئن از فرجام محکوم بی‌نوا گذراند. کلینت است دیگر؛ هر چقدر هم که دیر به‌خود بیاید، برای جبران مافات کم نمی‌آورد.