وضعیتی بدتر از گذشته

همواره ادعای دولتمردان ایالات متحده بر این بوده است كه توسل به برخی سیاست‌ها و راهكارهای جدید، پس از حادثه یازدهم سپتامبر، بر امنیت داخلی و خارجی این كشور افزوده است. اما واقعیت آن است كه این رویكرد جدید آمریكا نه تنها این كشور را در عرصه خارجی با چالش‌هایی جدی روبه‌رو ساخته بلكه به نحوی از میزان آزادی­های مدنی كاسته و به شكل‌گیری فضایی رعب‌آور دامن زده است.
پس از گذشت پنج سال از حادثه یازدهم سپتامبر، به راستی هم اینكه وضعیت ما چگونه است؟ آیا آمریكای شمالی نسبت به گذشته امن‌تر شده است؟
پیش از حادثه یازدهم سپتامبر، دولت بوش همانند اسلاف خود، به هرگونه هشداری نسبت به چنین حوادثی، بی‌توجهی نمود.
اگرچه كنترل مرزهای كشور، امنیت داخلی را افزایش داده، اما صنعت توریسم و تجارت داخلی را با آسیب‌هایی همراه ساخته است و به عبارت ساده‌تر، موی دماغ مسافران و جهان‌گردان شده است. البته با همه‌ی این مراقبت‌ها، باز هم مرزهای دریایی و فرودگاه‌های ما با مشكلات و مخاطراتی همراه هستند.
در حالی نمایندگان غافل كنگره، كانادا را كانون تروریسم می‌خوانند كه امروزه دوازده میلیون خارجی به طور غیرقانونی در آمریكا زندگی می‌كنند و همین وضعیت استهزا آمیز است كه امنیت داخلی آمریكا را به سخره گرفته است.
مقوله تروریسم و حادثه یازدهم سپتامبر به دستاویزی برای بوش تبدیل شده است تا با ایجاد رعب و وحشت، در انتخابات پیروز شود. دقیقاً پیش از انتخابات سال ۲۰۰۴ كه به رقابتی سخت و فشرده بین بوش و كری تبدیل شده بود، انتشار نواری از بن‌لادن كه در آن اقدام به تهدید ایالات متحده نمود، سبب شد تا آرای بوش از كری پیش افتد و بالاخره به پیروزی برسد.
اما به راستی وضعیت ما پس از گذشت پنج سال از حادثه یازدهم سپتامبر چگونه است؟ بررسی مؤلفه‌های زیر، تبیین‌كننده شرایط كنونی ماست:
آزادی‌های مدنی تصویب عجولانه مصوبه پاتریوت، این امكان را به دولت داد تا به نقض حقوق افراد اقدام نماید و بدین نحو به اقداماتی چون ضبط مكالمات، نظارت، اقدام به حبس بدون بیان اتهام و مواردی از این دست، روی آورد.
در كتاب روشنگر و آموزنده‌ای با عنوان «مسلمان بودن» كه اخیراً هارون صدیقی آن را به بازار عرضه كرده است، می‌خوانیم كه چگونه هشتاد و سه هزار مظنون به تروریسم كه عمدهٔ آنها را مسلمانان تشكیل می‌دهند، در داخل و خارج ایالات متحده و تحت پوشش همین مصوبه دستگیر و زندانی شده‌اند و سپس مشخص شده است كه تنها چهل نفر از این مجموعه جزو تروریست‌ها بوده‌اند. نكته دیگر آنكه، از این مجمع، یكصد نفر در حبس جان خود را از دست داده‌اند. به اعتقاد نویسنده این كتاب، این گونه حبس‌ها در بین هفت میلیون مسلمان ساكن آمریكا و كانادا نوعی حالت روانی تحت نظارت قرار داشتن را به وجود آورده است.
● افغانستان:
عملیات ضدالقاعده، در حقیقت به عملیاتی تبدیل شده است كه یادآور جنگ‌های استعماری قرن نوزدهم علیه قبایل متمرد پشتون است؛ عملیاتی كه ماهیانه دو میلیارد دلار برای آمریكا هزینه دارد و با این وجود، هنوز هم حكومتی مطلوب در این كشور حاكم نشده است. هم‌اكنون افغانستان تولید كننده ۸۰% هرویین جهان است. طالبان و نیروهای وفادارش دوباره جان تازه‌ای گرفته‌اند و دولت‌های ایالات متحده و كانادا به هیچ‌وجه به بیان حقایق مرتبط با آشوب و ناامنی در این كشور نمی‌پردازند. اعزام سرباز به افغانستان و تشویق اسراییل به نابودی لبنان، امنیت ملی كانادا را بیش از پیش با مخاطره روبه‌رو ساخته است.
● عراق:
حادثه یازدهم سپتامبر به بهانه‌ای برای دسیسه چینی ایالات متحده در راستای آغاز جنگ نفت و حركت به سوی تحقق استیلای جهانی مورد نظرش تبدیل شد. تاكنون ایالات متحده ۳۰۰ میلیارد دلار در این جنگ هزینه كرده و حدود سه هزار سرباز خود را از دست داده است و به عبارت دیگر باید این جنگ را هم شكستی برای آمریكا بدانیم. به رغم آنكه حادثه یازدهم سپتامبر، با نوعی همدلی جهانیان برای آمریكا همراه بود اما افشای دروغ‌های این كشور علیه عراق و وحشی‌گری‌های زندان‌های ابوغریب و گوانتانامو، به وجهه آمریكا سخت آسیب زد.
● القاعده:
این گروه كه در اصل تنها سیصد عضو داشت، پس از حمله به افغانستان تقریباً نابود شد، اما هم‌اكنون بعد از پنج سال و به رغم وجود بیست و دو هزار سرباز آمریكایی در افغانستان و همچنین حضور نیروهای سیا در این منطقه، باز هم شاهدیم كه جان تازه‌ای گرفته و به نیروهای ما در افغانستان حمله می‌كنند. هنوز هم بن‌لادن و ظواهری زنده‌اند و بوش را مسخره می‌كنند و غرب را تهدید به حمله می‌كنند. امروزه القاعده به یك جنبش ضدآمریكایی تبدیل شده است كه حقیقت و حجم نیروهایش در حال گسترش است؛ به طوری كه شاهد حضور طرفداران وی در عراق، چچن، كشمیر، افغانستان و حتی لندن، مادرید، تورنتو و میامی هستیم.
با چنین اوصافی، آیا می‌توان خود را پیروز جنگ دانست؟ این یك جنگ معمول نیست بلكه عملیاتی هوشمندانه علیه استیلای سیاسی و اقتصادی غرب است و از این رو افزایش نظامیگیری و گسترش دامنه كشمكش‌ها نمی‌تواند به پیروزی ما كمك كند.
چه كسی پیروز خواهد شد؟ در اوایل دهه ۱۹۹۰ بود كه بن لادن تنها راه تضعیف نفوذ آمریكا در خاورمیانه را حمله به منافع اقتصادی این كشور در منطقه خاورمیانه و توسط نبردهای مقطعی دانست. امروزه عراق و افغانستان دو سناریوی اصلی این موضوع هستند. البته، قضاوت در این‌باره هنوز زود است.
ایجاد رعب و وحشت ناشی از تروریسم، چیزی است كه هم مطبوعات و رسانه‌های غربی و هم سیاست‌مداران از آن سود می‌جویند. اما تروریسم تهدیدی جدی علیه ایالات متحده نیست باید به این مسأله اشاره كنیم كه پس از حادثه یازدهم سپتامبر، مرگ و میر ناشی از حوادث جاده‌ای در آمریكا بیست برابر بیش از عملیات‌های تروریستی القاعده در جهان بوده است.
اگرچه در این پنج سال، شاهد هیچ حمله موفقیت‌آمیزی علیه آمریكای شمالی نبوده‌ایم، اما رفتار ما سبب شده تا برای خود دشمن‌های جدید بسیاری بتراشیم، به طوری كه هم‌اكنون آمریكا و كانادا در صف مقدم تهدیدها به سر می‌برند.
براساس یكی از نظر سنجی‌ها، حداقل ۳۳% آمریكاییان معتقدند كه دولت‌شان حقایق مرتبط به حملات یازدهم سپتامبر را تحریف و كتمان نموده است و حتی به نحوی در آنها دخیل بوده است.

نویسنده: اریك مارگولیس
منبع: www. Torotosun. com
پی‌نوشت:
۱- Eric Margolis: نویسنده و روزنامه‌نگار كانادایی.
منبع:ماهنامه سیاحت غرب

منبع : خبرگزاری فارس