چرا باید مهد کودک را جدی گرفت؟

توجه به آموزش کودکان پیش‌دبستانی از آن جهت دارای اهمیت است که در شکل‌گیری شخصیت آنان بسیار تاثیرگذار است. والدین و مربیان هر کدام نقش تعیین‌کننده‌ای در سرنوشت کودکان دارند. توانایی به کار بستن آموزش‌های لازم، مطابق با استانداردهای بین‌المللی، همچنین هنجاریابی آن با معیارهای کشورمان، استفاده از تجارب گذشته، همگی می‌تواند در بالا بردن کیفیت آموزشی مهدهای کودک موثر باشد...
● کیفیت مکمل کمیت
در مهدکودک کیفیت باید مکمل کمیت باشد، باید توجه داشت که یادگیری پایه تنها در یک جو گرم و صمیمی به منتها درجه موفقیت نایل می‌شود و شیوه‌های مشارکتی و فعال ضامن شکوفایی کامل استعدادهاست. آماده‌سازی کودکان برای زندگی مسوولانه در جامعه‌ای آزاد، با روحیه همدلی و صلح مدار، برابری جنسیتی و دوستی و صمیمیت میان همه مردم اجتناب‌ناپذیر است.
● مهم‌ترین اهداف آموزش پیش‌دبستانی
تقویت قوای ذهنی، روحی و جسمی کودکان، تقویت مهارت‌های فکری و عقلانی کودکان، تقویت مهارت‌های گفتاری و ارتباطی کودکان، تقویت قدرت استقلال و خوداتکایی کودکان، تقویت قدرت خلاقه کودکان از مهم‌ترین اهداف آموزش پیش‌دبستانی است. حضور در دوره آموزش پیش‌دبستانی برای کودکان پیش‌دبستانی دارای یک نقش اجتماعی بوده و موجب آماده‌سازی کودک برای ورود به دوره ابتدایی می‌شود. کودکانی که دوره پیش‌دبستانی را گذرانده‌اند به لحاظ اینکه آرام‌آرام از محیط گرم و صمیمی خانواده جدا می‌شوند، در مقایسه با کودکانی که در این دوره‌ها شرکت نکرده‌اند از روحیه بهتری برخوردارند. از سویی جدا شدن کودک از کانون گرم خانواده به کلاس اول ابتدایی که در آنجا تعلیمات شکل رسمی‌تری به خود می‌گیرد برای کودکان تازه‌وارد که با این‌گونه اماکن کمتر تماس داشته‌اند، تجربه دشواری است و مدت سازگاری آنها را به مراتب طولانی‌تر می‌کند.
● حقوق کودک در مهدکودک
کودکی که از خانه به مهد می‌رود، باید احساس کند همان لطافت و گرمی خانواده و جاذبه‌های دوست‌داشتنی در انتظار اوست. معمولا در محیط‌های آرام کودکان یادگیری بهتری از خود نشان می‌دهند. مربیان آموزشی باید به علوم روان‌شناسی کودک و علوم تربیتی آشنایی کافی داشته باشند. مربی باید بداند هر عملی از سوی او سر بزند خواه خوب یا بد، کودک نسبت به تکرار آن اقدام خواهد کرد. در حقیقت کودکان در الگوبرداری کمتر تفکر کرده و بیشتر عمل می‌کنند بنابراین باید نهایت دقت در رفتار مربی با کودک انجام شود.
آزار کلامی مربیان، به دنبال بی‌توجهی و ناآرامی کودک، می‌تواند پیامد خطرناکی به بار آورد که احتمال بزهکاری و مشکلات یادگیری کودک را در سال‌های آتی افزایش می‌دهد. محققان اعتقاد دارند آزار کلامی با خطر بزهکاری در اوان جوانی و افت تحصیلی ارتباط دارد.
سرزنش کردن، تنبیه، تحقیر و... علاوه بر اینکه انرژی و توان کودک را مستهلک می‌کند، زمینه‌ساز عقده حقارت خواهد شد که در بزرگسالی به شکل مکانیسم دفاعی (جابه‌جایی یا جانشینی) افراد دیگر را مورد هدف قرار خواهد داد.

بهروز فردی‌پور

منبع : روزنامه سلامت