جایگاه فرانسه در تاریخ روابط خارجی ایران: از آغاز سلطنت مظفرالدین شاه تا انقراض قاجاریه (1896 ـ 925

نویسنده : غفاری - ابوالحسن
محل نشر : تهران
تاریخ نشر : ۱۳۸۲/۱۰/۱۶
رده دیویی : ۳۲۷.۵۵۴۴
قطع : وزیری
جلد : شومیز
تعداد صفحه : ۴۴۰
نوع اثر : تالیف
زبان کتاب : فارسی
شماره کنگره : DSR۱۳۹۷ / غ ۷ ج۲
نوبت چاپ : ۱
تیراژ : ۱۰۰۰
شابک : ۹۶۴-۳۶۱-۱۸۸-۴

نویسنده در کتاب, جایگاه دولت فرانسه در تاریخ روابط خارجی ایران را _ از آغاز سلطنت مظفرالدین شاه تا انقراض قاجاریه (1896 _ 1925 م ) _ بررسی و تبیین کرده است. وی نفوذ فرانسه در ایران را در قالب روابط سیاسی, روابط اقتصادی, روابط اجتماعی, روابط فرهنگی و روابط نظامی تجزیه و تحلیل می کند. نویسنده در بخش نتیجه گیری کتاب می گوید: 'در زمینه روابط سیاسی, با این که فرانسه به خوبی می دانست که نقش عمده ای نمی تواند ایفا کند و انگلیس و روس در این مورد دست بالا دارند ولی مایل بود از امتیازات برابر با آنها برخوردار گردد. .... از نظر اقتصادی, فرانسه میدان عمل محدودی داشت و چون تقریبا اکثر منابع قدرت اقتصادی ایران از قبیل نفت, شیلات, گمرکات, استخراج معادن و تاسیس بانک ها, به انحصار روس و انگلیس درآمده بود نمی توانست از نظر اقتصادی فعالیت زیادی داشته باشد... از منظر اجتماعی اگر بر روابط ایران و فرانسه بنگریم می بینیم تماس ها و ارتباطاتی که بین دو ملت وجود داشته متاسفانه اکثراه‌ با تنش و کشمکش و اختلاف همراه بوده است .... در تنها بخشی که فرانسه در روابطش با ایران از پیشرفت قابل ملاحظه ای برخوردار بود, روابط فرهنگی بود و این امر معلول دو علت بود یکی آزادی عمل نسبی که فرانسه در این مقوله از آن برخوردار بود و دیگری انس و الفتی که ایرانی ها با زبان, ادبیات و مسائل آموزشی و علمی فرانسه پیدا کرده بودند... در آن چه که مربوط به روابط نظامی ایران و فرانسه است ... فرانسوی ها چندان قادر به ابراز وجود نبودند, چون خلیج فارس میدان عمل انگلیسی ها بود... و هرگونه تحرکی رابرای سایرین, بدون اطلاع و موافقت ایشان غیر ممکن می ساخت....'.