صمیمیت گفتار چیست

کتاب را برداشتم و با شوق و ذوق فراوان مشغول خواندن آن شدم، کتابی آموزشی مربوط به فن و فنون و شیوه نگارش نمایشنامه بود. سر فصل های آن را که خواندم بیشترکنجکاو شدم که بدانم چه خبراست.
تمرکزم را بیشتر کردم و خودم را به دست واژه های کتاب سپردم و خواستم تا همراه نویسنده آن به دنیای زیبا وافسانه ای درام سیری بکنم. ناگهان به واژه ای رسیدم که تمرکزم را کمی مختل کرد. به گذشته نقبی زدم تا بلکه بتوانم راهی به سوی این واژه باز کنم، واژه ای گنگ برایم بود. به معادل لاتینش که در پاورقی اشاره ای به آن شده بود نگاهی انداختم، از روی واژه لاتین به معنی آن پی بردم، خوشحال شدم و به مطالعه ادامه دادم، هرچه پیشتر می رفتم به واژه هایی از این دست زیاد بر می خوردم. کم کم از خواندنش داشتم دلزده و سرد می شدم. باخودم فکر کردم کتابی که جنبه آموزشی دارد، به استفاده از کلماتی نامأنوس و نثری پیچیده چه نیازی می تواند داشته باشد امروزه روز استفاده از زبان ساده و روان نوعی هنر است که باعث ایجاد ارتباط بیشتر و رابطه ای صمیمی تر ما بین اثر و مخاطب آن می شود ولی متأسفانه نویسندگان ما از این نوع نگارش فاصله می گیرند و استفاده از نثری پیچیده و الفاظی ثقیل را سرمشق کار خود قرار می دهند که به نظر آنها سمبولی است از معلومات ودانسته های زیاده در عرصه ادبیات داستانی و نمایشی.
امروز، ساده نویسی ارزشی والا محسوب می شود، با توجه به تغییراتی که در زبان ایجاد شده فاصله زبانی عصر حاضر با دوران کلاسیک ادبیات باعث این اتفاق شده است.
البته این ساده نویسی در همه جای جهان ریشه دوانده است و با توجه به این که مخاطب در هنر جایگاه خاصی دارد و به نوعی هنر بامخاطب به جایگاه رفیعش می رسد، پس مخاطب امروز و انسان مدرن به دنبال مفاهیم ثقیل در لوای ظاهری ساده و با تعریفی ساده می گردد و آن را جست وجو می کند.در ادبیات داستانی نیز مخاطبان و خوانندگان داستان های جدید به سمت داستان های هرچه کوتاه تر و ساده تر گرایش دارند و آنها را می پسندند.
حال باید دید که گفتن مفاهیم ساده با زبانی ثقیل بهتر است یا این که مفاهیم ثقیل را با زبانی ساده بیان کردن .

سینا مذهب یوسفی

منبع : روزنامه ایران