چندین نکته در باب بیماری ام اس و بارداری

تاکنون هیچ مدرکی در رابطه با این که ام اس در بارداری می تواند باعث افزایش آسیب هایی چون سقط جنین، مرده زایی و یا نقص مادرزادی (ناقص الخلقه) شدن نوزاد بینجامد وجود ندارد. مطالعات و تحقیقات بی شماری در رابطه با این بیماری در کنار بارداری نشان می دهد که مسایل و مشکلات حاملگی، وضع حمل و مشکلات جنینی نه تنها در زنان مبتلا به ام اس ممکن است بروز کند بلکه برای تمامی زنان باردار ممکن است روی دهد بنابراین هیچ تفاوتی میان زنان سالم باردار با زنانی که باردارند اما مبتلا به ام اس هستند وجود ندارد. همچنین تحقیقات نشان داده است که هیچ نشانه ای از افزایش بی تحرکی به خاطر بارداری در گروه زنان مبتلا به ام اس دیده نشده است.
خوشبختانه در رابطه با ام اس می توان گفت که بارداری از جمله عواملی است که سبب افزایش پروتئین ها و پادتن های طبیعی می شود و علاوه بر این میزان سطح کورتیکواستروئید طبیعی در زنان باردار نسبت به زنانی که مبتلا به ام اس هستند و از بارداری جلوگیری می کنند بالاتر است. تا پیش از سال ۱۹۵۰ میلادی بیشتر زنان مبتلا به ام اس در رابطه با جلوگیری از بارداری مورد مشاوره قرار می گرفتند زیرا تمامی باورها بر آن بود که بارداری در پیشرفت این بیماری و خطرناک تر کردن آن ممکن است تاثیر زیادی داشته باشد.اما طی ۴ سال اخیر بیشتر مطالعات انجام شده روی صدها زن مبتلا به ام اس نشان داده که این نتیجه گیری کاملا برعکس است و بارداری سبب کاهش عوامل تشدید کننده این بیماری می شود. نگرانی های بسیاری برای زنان باردار مبتلا به ام اس وجود دارد. این گروه از بانوان در اواخر دوران بارداری خود با مشکلات تحرکی زیادی روبه رو می شوند که در این گروه زنان به علت افزایش وزن و عدم تحرک های بسیار می توانند از ویلچر و دیگر وسایل تحرک یاری بگیرند.
تمام اشکال و روش های بیهوشی در هنگام درد زایمان برای این گروه از زنان مبتلا به ام اس موثر خواهد بود. به طور کلی می توان گفت بارداری تغییری در عوامل بالینی ام اس و طولانی تر شدن آن نخواهد داشت و زنان مبتلا به ام اس که آرزوی مادر شدن را دارند، معمولا با نظارت و مراقبت هایی که از سوی پزشک معالجشان صورت می گیرد می توانند به راحتی باردار شوند.

پروین رامین ـ کارشناس پرستاری

منبع : روزنامه جوان