تیم رویایی یورو ۲۰۰۸

یورو ۲۰۰۸ با همه زیبایی‌ها و لحظات زیبا و به یادماندنی‌اش به پایان رسید و آنچه از آن باقی مانده خاطرات آن روزهای ناب است. طبق رسم هر تورنمنت، در پایان مسابقه‌ها تیمی منتخب از بازیکنان برتر به وسیله کارشناسان معرفی می‌شود؛ تیمی که هرگز تشکیل نخواهد شد، اما یادآور بهترین‌های پست‌های مختلف است.
از جام جهانی گذشته، کمیته فنی مسابقه‌ها تصمیم گرفت به جای آن که ۱۱ بازیکن برتر را گزینش کند و در کنار آن نفرات ذخیره را برگزیند، به انتخاب ۲۳ بازیکن اقدام کند که در آن نفرات اصلی و ذخیره مشخص نشده‌اند. این نوع انتخاب مسلما انتقادها را کم می‌کند، ولی گمانه‌زنی‌ها را برای آن که واقعا تیم منتخب اصلی کدام تیم است، افزایش می‌دهد.
یکی از کارشناسان سایت ورزشی گل، پس از اتمام یورو ۲۰۰۸ تیم منتخب اول و ذخیره‌های آن را از دیدگاه خودش انتخاب کرده است. سلمان احمد معتقد است تیمی که کمیته فنی یوفا انتخاب کرده چندان کامل و جامع نیست، البته این نظر او وقتی کامل می‌شود که به گزینش بهترین بازیکن زمین در هر مسابقه هم توجه کنیم.
از دیدگاه یوفا در بیشتر موارد، یک بازیکن، زمانی بهترین بازیکن زمین می‌شد که نامش در فهرست گلزن‌ها به ثبت می‌رسید. به هرحال تیم مورد نظر این نویسنده ورزشی که روش ۱۳۲۴ دارد، مرور می‌کنیم.
▪ ایکر کاسیاس (اسپانیا)‌:
یکی از بهترین دروازه‌بان‌های دنیای توپ گرد، در تورنمنتی که تیمش عنوان قهرمانی را کسب کرد، کاپیتان تیم بود. او از حد و اندازه‌های یک لیدر واقعی به دور بود. با این حال توانایی‌هایش را در طول بازی‌ها ثابت کرد. نقطه اوج کار او مهار ۲ ضربه پنالتی در دیدار سرنوشت‌ساز مرحله یک‌چهارم نهایی برابر ایتالیا بود، فراموش نکنیم اسپانیا در طول مسابقه‌ها فقط ۳ بار گل خورد که همه آنها در دور مقدماتی بود.
▪ حمیت آلتین توپ (ترکیه)‌:
در شروع تورنمنت به عنوان مدافع راست تیم ملی ترکیه به میدان رفت و در تیم ما هم در همین پست قرار گرفته است. آلتین توپ همان طور که انتظار می‌رفت، وقتی به خط میانی انتقال یافت، بهتر ظاهر شد. این بازیکن پرشور، در انجام وظایف دفاعی و هجومی‌اش به یک اندازه موفق و یکی از موثرترین بازیکنان ترکیه بود.
▪ کارلس پویول (اسپانیا)‌:
پس از یک فصل ضعیف و پرانتقاد در ترکیب بارسلونا، روزهای خوبی را پشت سر گذاشت، البته قهرمانی اسپانیا در انتخاب او در این تیم تاثیرگذار است. پویول خیلی کم اشتباه کرد و اشتباه‌های او در نتیجه بازی تاثیری نداشت. بازی خوب و کم‌نقص او در قسمت عقبی زمین، یکی از دلایلی بود که مردان میانی و هجومی اسپانیا با فراغ بال در کار حمله شرکت کنند.
▪ جورجو کیلینی (ایتالیا)‌:
یکی از معدود ایتالیایی‌های درخشان در این بازی‌ها بود. از وقتی کیلینی در ترکیب ایتالیا قرار گرفت، آنها تنها یک گل دریافت کردند. او استحکام خاصی داشت و در بازی با رومانی، با دادن پاس گل نشان داد در زمان حمله هم می‌تواند تاثیرگذار باشد. شباهت بازی او به پویول غیرقابل انکار است. کیلینی با توجه به این که تنها ۲۴ سال دارد،‌ در جام جهانی ۲۰۱۰ یکی از اعضای ثابت ایتالیا خواهد بود.
▪ یوری ژیرکف (روسیه)‌:
این روسی باتکنیک، بهترین مدافع چپ‌ رقابت‌ها جلوتر از فابیوگروسو بود؛ البته یک دلیلش این بود که بیش از گروسو بازی کرد. او از آن مدافعانی نبود که در نیمه خودی بایستد و تنها به وظایف دفاعی‌اش اکتفا کند. نفوذهای او لحظات زیبا و دلپذیری را برای روسیه به وجود آورد. شاید با انجام این بازی‌ها، دیگر رنگ پیراهن تیم زسکا مسکو را نبیند و به تیمی صاحب‌نام برود.
▪ ژاوی (اسپانیا)‌:
او انرژی هسته‌ای اسپانیا بود. اگر اسپانیا توانست در بیشتر لحظات بازی‌هایش کنترل توپ و میدان را در اختیار داشته باشد، به دلیل وجود مردی به نام ژاوی بود. او که از سوی یوفا و سایت گل به عنوان بهترین بازیکن مسابقه‌ها برگزیده شد، بازیکن کلیدی و اتصال‌دهنده دفاع به حمله در ترکیب اسپانیا بود. ژاوی در ۲۸ سالگی در اوج دوران ورزشی‌اش به سر می‌برد.
▪ مارکوس سنا (اسپانیا)‌:
یک دلیل ابتدایی ولی قانع‌کننده برای این که قرمزها جام را به خانه ببرند، هافبک دفاعی متولد برزیل، چیزی داشت که معمولا اسپانیایی‌ها فاقدش بودند. این عامل، قدرت بدنی بالا و تنظیم سرعت بازی است. ارزش کار مارکوس سنا وقتی بیشتر به چشم می‌آید که بدانیم در روزهایی که بیشتر تیم‌ها ۲ هافبک دفاعی داشتند، تیم اسپانیا فقط این مرد ۳۲ ساله را در این پست داشت.
▪ باستین شواین اشتایگر (آلمان)‌ :
برای آن که تعادل دفاعی در تیم آلمان برقرار شود، روی نیمکت نشست تا کلمنس فریتس بازی کند. وقتی در بازی با کرواسی به بازی گرفته شد، عصبی بود و اخراج شد. شواینی بازی با اتریش را به دلیل محرومیت از دست داد، اما در بازی با پرتغال بازگشتی خیره‌کننده داشت. او در بازی برابر ترکیه هم فوق‌العاده بود و در مجموع در ۲ بازی مرحله یک‌چهارم نهایی و نیمه نهایی ۲ گل زد و ۲ پاس گل داد. شواین اشتایگر جایی را که خیلی‌ها برای میشائیل بالاک پیش‌بینی کرده بودند، در این تیم می‌گیرد که دلیلش همین بازی‌های خوب یاد شده و نیز بازی قابل قبول در فینال است. آیا او تابستان امسال به انگلیس انتقال می‌یابد؟
▪ وسلی اشنایدر (هلند)‌ :
با آن که هلندی‌های زیادی بودند که خوب بازی می‌کردند، اما او بهترین مرد میان این خوب‌ها بود. اشنایدر مرکز میدان را در اختیار داشت و در سرعت تیمی هلندی‌ها، بازیکنی کلیدی بود. این هلندی‌ شوتزن، ۲ گل به ثمر رساند و در بازی با روسیه یک ضربه آزاد استثنایی زد که منجر به گل رودفان نیستلروی شد. این گل یک فرصت دیگر برای بقا به هلندی‌ها داد.
▪ لوکاس پودولسکی (آلمان)‌:
دومین آلمانی است که جای ثابتی در تیم منتخب دارد. به دلیل درخشش غیرقابل انتظار او در یورو‌۲۰۰۸. او اصولا یک مهاجم است، اما در مرحله گروهی همواره در جایی مناسب بود تا ضربه آخر را به چارچوب بکوبد. ۲ گل برابر تیم زادگاهش لهستان و یک گل برابر کرواسی، پودولسکی را در زمره گلزن‌های برتر جام قرار داد. او نشان داد که بجز ایفای نقش یک گلزن می‌تواند تا چه حد در نقش یک سازنده مفید باشد. پولدی در مرحله یک‌‌چهارم نهایی و نیمه‌نهایی از سمت چپ ۲ پاس گل به شواین اشتایگر داد. احتمال جدایی پودولسکی هم از بایرن مونیخ وجود دارد.
▪ داوید ویا (اسپانیا)‌:
در سیستم ۱-۳-۲-۴ تنها یک مهاجم می‌تواند به میدان برود و این مکان به داوید ویا، بهترین گلزن رقابت‌ها می‌رسد. فرناندو تورس هم می‌توانست این مکان را به خود اختصاص دهد، اما او در برابر دروازه به اندازه داوید ویا باهوش نبود. رودفان نیستلروی دیگر گزینه مورد نظر بود، ولی هلند آنقدر زیاد در تورنمنت نماند که او خودش را بیشتر نشان دهد. لوکا تونی، تیری آنری و حتی میروسلاو کلوزه با وجود ۲ گل زده هرگز آن مهاجم همیشگی نبودند. ویا یک هت‌تریک فوق‌العاده در بازی با روسیه و سپس در بازی دوم، گل پیروزی‌بخش به ثمر رساند تا صعود ماتادورها به مرحله دوم را قطعی کند. او بازی فینال را به دلیل آسیب‌دیدگی از دست داد. ولی با همان گل‌ها و نمایش‌های فوق‌العاده با هیچ‌یک از مهاجم‌های دیگر قابل قیاس نیست.
● ذخیره‌ها
▪ جان لوئیجی بوفون (ایتالیا)‌:
اگر فقط یک نفر بتواند ادعا کند که نسبت به کاسیاس دروازه‌بان بهتری است، بوفون است. او در مصاف نفر به نفر پنالتی‌ها مغلوب کاسیاس شد؛ اما کیست که واکنش‌های استثنایی بوفون را در طول رقابت‌ها فراموش کند؟
▪ ادوین فاندرسار (هلند)‌:
فاندرسار در ۲ بازی اول مقابل قهرمان و نایب‌قهرمان جهان فوق‌العاده بود، اما در بازی با روسیه آن اقتدار لازم را بروز ندارد. با این حال باید برای آنچه این دروازه‌بان کهنه‌کار در بازی‌ها انجام داد، احترام قائل باشیم.
▪ خالد بولهروز (هلند)‌:
بهترین مدافع هلند در این بازی‌ها بود و حتی از جووانی فان برونخورست هم مفیدتر بازی کرد با وجود مرگ دخترش آینا در هنگامه بازی‌ها، در دیدار با روسیه به میدان آمد و بد هم بازی نکرد.
▪ په په (پرتغال)‌:
با این که مدافع بود، ۲ گل در بازی اول به ترکیه زد که اولین آنها به اشتباه به دلیل آفساید مردود اعلام شد. گل پذیرفته شده او در نوع خود بی‌نظیر بود. په‌په از دفاع جدا شد، یک بار با کریس رونالدو و یک بار با نونو گومژ یک دو کرد و توپ را از سد وولکان دمیرل عبور داد.
▪ فابیو گروسو (ایتالیا)‌:
اگرچه در اولین بازی ایتالیا به میدان نرفت، اما در ادامه بازی‌ها تفاوت حضورش را در زمین به دونادونی نشان داد. گروسو که در جام جهانی عالی بود، ظاهرا مرد تورنمنت‌های بزرگ است.
▪ دانیله دروسی (ایتالیا)‌:
یکی دیگر از بهترین‌های ایتالیا بود. لطفا حدس بزنید که چرا او در بازی اول برابر هلند به زمین نرفت؟! دروسی در تمامی جنگ‌ها شرکت کرد و بهترین بازیش را برابر فرانسه انجام داد که موفق به گلزنی شد، او جلوتر از آندره آپیرلو در تیم ذخیره‌ها قرار می‌گیرد.
▪ لوکامودریچ (کرواسی)‌:
در اولین تورنمنت مهم دوران بازیگریش خوش درخشید و توجه بسیاری را به خود جلب کرد. اگر مودریچ اولین پنالتی را در بازی با ترکیه به بیرون نمی‌زد، شاید سرنوشت او و تیمش عوض می‌شد.
مرد ریزجثه کروات‌ها یک بازیساز آینده‌دار نشان داد.
▪ میشائیل بالاک (آلمان)‌:
او در بازی حساس برابر اتریش یک گل تماشایی به ثمر رساند و به عنوان کاپیتان وظایفش را بخوبی به انجام رساند. بالاک با وجود آسیب‌دیدگی خودش را به فینال رساند ولی آن بالاکی نبود که سراغ داشتیم. بالاک امسال تا دلتان بخواهد نایب قهرمانی به دست آورد.
▪ دکو (پرتغال)‌:
پس از بازی ضعیف در ترکیب بارسلونا، بازی‌ها را خوب شروع نکرد؛ اما رفته رفته قدرتش را بازیافت و با پاس‌های دقیقش مرد بی‌گفتگوی میانه زمین پرتغالی‌ها بود. هافبک فصل آینده چلسی، کماکان یک بازیکن کلاس جهانی است.
▪ سس فابرگاس (اسپانیا)‌:
شاید به عقیده بعضی‌ها، اینیستا از او بهتر بود؛ اما فابرگاس هر زمانی به زمین آمد، بازی اسپانیا را متحول کرد. موتور تیم آرسنال در دیدار فینال هم تا وقتی در زمین بود، خوب بازی کرد.
▪ آندری آرشاوین (روسیه)‌:
رسانه‌ها او را تا حد یک قهرمان بالا بردند و بعد به هیچ انگاشتند. وی در ۲ بازی اول به علت محرومیت بازی نکرد، ولی در برابر سوئد کلاس بازی‌اش را به نمایش گذاشت. آرشاوین در بازی با هلند فراتر از حد تصور درخشید و نیمی از قاره اروپا را خواهان خود دید، ولی بدون هیچ دلیلی در بازی حساس نیمه نهایی برابر اسپانیا به یک هیچ‌کاره تبدیل شد.
▪ رومن پاولیوچنکو (روسیه)‌:
یک گلزن بزرگ از روسیه که ۳‌‌گل به ثمر رساند، اما چند فرصت خوب را هم هدر داد. پاولیوچنکو قدرت سرزنی بالایی داشت، ولی برای مبدل شدن به یک مهاجم بین‌المللی طراز اول، باید قدرت تمام‌کنندگی‌اش را افزایش دهد.

مزدک میرزایی‌

منبع : روزنامه جام‌جم