یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا
کودکم به من هم یاد بده، بی‌دلیل بخندم
ما می‌توانیم خیلی چیزها را از كودكان یاد بگیریم و بسیاری از ما این اقبال بلند را داریم كه پس ازگذشت بیست یا سی سال از دوران كودكی خود بار دیگر از نزدیك با این دوره جادویی آشنا بشوم و اگربچه‌های ما نیز صاحب فرزندان دیگر شوند باز هم در سالیان دورتر می‌توانیم درس‌های تازه‌تری ازكودكان بگیریم. به نظر می‌رسد كه بسیاری از پدر و مادرها تربیت را مانند یك خیابان یك طرفه فرض‌می‌كنند اما من فكر می‌كنم كه باید زمان بیشتری را به یادگیری از فرزندانمان اختصاص دهیم و كمتر به‌تربیت بپردازیم.
همه بچه‌ها از همه ما بزرگترها بهتر و بیشتر می‌دانند كه چگونه اوقاتشان را به خوشی بگذرانند ومی‌دانند كه چگونه بخندند. برای خندیدن نیاز به بهانه‌های بزرگ ندارند چون خندیدن احساس خوبی‌به آنها می‌دهد، آیا شما امروز از سهمیه خنده خود استفاده كرده‌اید؟ خنده بچه‌ها بی‌اختیار و خود به‌خود به وجود می‌آیند. هر چیزی را بی‌جهت تجزیه و تحلیل نمی‌كنند آنها فقط در مشغله بودن هستند وهر موقع كه آدم بزرگی را با این حال و هوا و روحیه می‌بینیم دلمان می‌خواهد سر تا پایش را طلا بگیریم.بیایید تصمیم بگیریم كمتر فكر كنیم و بیشتر پاسخ دهیم. بچه‌ها عاشقانی همیشگی‌اند. بچه‌هاكنجكاوند، یك صخره، یك سوسك، چاه كف آشپزخانه یا یك موش برای یك كودك منشا حیرت وشگفتن است. هر چیزی یك تجربه مهیج و تازه برای مجذوب شدن است. اما بزرگترها كنار می‌كشند، آنها واقعا چیز زیادی در مورد صخره‌ها و سوسك‌ها و یا موشها نمی‌دانند. خیلی چیزهاست كه هنوزبرای دانستن باقی است. اما مشكل این است كه بسیاری از ما با رسیدن به دوران بزرگسالی فراموش‌كرده‌ایم كه این دنیا چقدر سحرآمیز است. بچه‌ها به سادگی همه چیز را می‌پذیرند. از دید بچه‌ها فقیر وغنی، سیاه و سفید همه خوب هستند. برای بچه‌ها خیلی مهم نیست كه مذهب یا سیاست شماچیست؟ حتی اهمیت نمی‌دهند كه شما چند روز یك بار حمام می‌روید. بچه‌ها شما را و اوضاع واحوال را می‌پذیرند تا آن كه نپذیرفتن را یاد بگیرند. كسی را می‌شناسید كه در مقابل صداقت كودكان‌دچار بهت و وجد نشده باشند؟ «چطور این قدر پیری؟» «چرا از میز صدا در میاری؟» «قراره به این‌زودی‌ها بمیری» «چرا سرت مو نداره؟» بچه‌ها تصمیم و تحرك فوق العاده‌ای دارند اگر چیزی رابخواهند تا به دستش نیاورند مأیوس نمی‌شوند، «میشه برام بستنی بخری؟» «من یه شلوار قرمزمی‌خواهم» سماجت بچه‌ها واقعا قابل تحسین است و باید تحمل كرد. بچه‌ها در هر كاری سماجت ومداومت نشان می‌دهند. وقتی ما راه رفتن را یاد می‌گرفتیم بارها زمین خوردیم و برخاستیم. با صورت‌زمین خوردیم اما پس از گریه دوباره بلند شدیم، آیا هنوز آن اراده و پشتكار را از خود نشان می‌دهیم؟
وقت بیشتری را با بچه‌ها بگذرانید و چیزهای بیشتری در مورد خندیدن بی‌خودی، شادی بی‌دلیل، پذیرفتن كنجكاوی، انعطاف، اعتماد، اراده و تصور خلاق از آنها بیاموزید. بچه‌ها برای آموزش ماآماده‌اند.
همه بچه‌ها از همه ما بزرگترها بهتر و بیشتر می‌دانند كه چگونه اوقاتشان را به خوشی بگذرانند ومی‌دانند كه چگونه بخندند. برای خندیدن نیاز به بهانه‌های بزرگ ندارند چون خندیدن احساس خوبی‌به آنها می‌دهد، آیا شما امروز از سهمیه خنده خود استفاده كرده‌اید؟ خنده بچه‌ها بی‌اختیار و خود به‌خود به وجود می‌آیند. هر چیزی را بی‌جهت تجزیه و تحلیل نمی‌كنند آنها فقط در مشغله بودن هستند وهر موقع كه آدم بزرگی را با این حال و هوا و روحیه می‌بینیم دلمان می‌خواهد سر تا پایش را طلا بگیریم.بیایید تصمیم بگیریم كمتر فكر كنیم و بیشتر پاسخ دهیم. بچه‌ها عاشقانی همیشگی‌اند. بچه‌هاكنجكاوند، یك صخره، یك سوسك، چاه كف آشپزخانه یا یك موش برای یك كودك منشا حیرت وشگفتن است. هر چیزی یك تجربه مهیج و تازه برای مجذوب شدن است. اما بزرگترها كنار می‌كشند، آنها واقعا چیز زیادی در مورد صخره‌ها و سوسك‌ها و یا موشها نمی‌دانند. خیلی چیزهاست كه هنوزبرای دانستن باقی است. اما مشكل این است كه بسیاری از ما با رسیدن به دوران بزرگسالی فراموش‌كرده‌ایم كه این دنیا چقدر سحرآمیز است. بچه‌ها به سادگی همه چیز را می‌پذیرند. از دید بچه‌ها فقیر وغنی، سیاه و سفید همه خوب هستند. برای بچه‌ها خیلی مهم نیست كه مذهب یا سیاست شماچیست؟ حتی اهمیت نمی‌دهند كه شما چند روز یك بار حمام می‌روید. بچه‌ها شما را و اوضاع واحوال را می‌پذیرند تا آن كه نپذیرفتن را یاد بگیرند. كسی را می‌شناسید كه در مقابل صداقت كودكان‌دچار بهت و وجد نشده باشند؟ «چطور این قدر پیری؟» «چرا از میز صدا در میاری؟» «قراره به این‌زودی‌ها بمیری» «چرا سرت مو نداره؟» بچه‌ها تصمیم و تحرك فوق العاده‌ای دارند اگر چیزی رابخواهند تا به دستش نیاورند مأیوس نمی‌شوند، «میشه برام بستنی بخری؟» «من یه شلوار قرمزمی‌خواهم» سماجت بچه‌ها واقعا قابل تحسین است و باید تحمل كرد. بچه‌ها در هر كاری سماجت ومداومت نشان می‌دهند. وقتی ما راه رفتن را یاد می‌گرفتیم بارها زمین خوردیم و برخاستیم. با صورت‌زمین خوردیم اما پس از گریه دوباره بلند شدیم، آیا هنوز آن اراده و پشتكار را از خود نشان می‌دهیم؟
وقت بیشتری را با بچه‌ها بگذرانید و چیزهای بیشتری در مورد خندیدن بی‌خودی، شادی بی‌دلیل، پذیرفتن كنجكاوی، انعطاف، اعتماد، اراده و تصور خلاق از آنها بیاموزید. بچه‌ها برای آموزش ماآماده‌اند.
منبع : مجله راه زندگی
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران حجاب دولت سیزدهم مجلس شورای اسلامی مجلس دولت رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران رئیسی گشت ارشاد پاکستان امام خمینی
تهران پلیس شهرداری تهران قتل هواشناسی وزارت بهداشت سیل کنکور پایتخت زنان سازمان سنجش آتش سوزی
خودرو قیمت خودرو قیمت دلار بازار خودرو دلار قیمت طلا بانک مرکزی سایپا تورم ارز مسکن ایران خودرو
سریال سینمای ایران سینما تلویزیون کیومرث پوراحمد قرآن کریم موسیقی سریال پایتخت مهران مدیری فیلم کتاب تئاتر
اینترنت کنکور ۱۴۰۳
اسرائیل غزه فلسطین رژیم صهیونیستی آمریکا جنگ غزه روسیه چین حماس اوکراین ترکیه ایالات متحده آمریکا
پرسپولیس فوتبال استقلال جام حذفی بازی آلومینیوم اراک فوتسال تیم ملی فوتسال ایران تراکتور باشگاه پرسپولیس لیورپول سپاهان
هوش مصنوعی تبلیغات چری سرطان ناسا بنیاد ملی نخبگان گوگل سامسونگ فناوری اپل آیفون ربات
روانشناسی کاهش وزن بارداری مالاریا آلزایمر زوال عقل