چیزهای آینده - THINGS TO COME

سال تولید : ۱۹۳۶
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : الکساندر کوردا
کارگردان : ویلیام کامرون منزیس
فیلمنامه‌نویس : هربرت جرج ولز و لاجوس بیرو، بر مبنای کتاب شکل چیزهای آینده نوشتهٔ ولز
فیلمبردار : ژرژ پرینال
آهنگساز(موسیقی متن) : آرتور بلیس
هنرپیشگان : ریموند ماسی، ادوارد چاپمن، رالف ریچاردسن، مارگارتا اسکات، سدریک هاردویک و آن تاد
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۱۳ دقیقه


ـ ̎اوری تاون̎، سال ۱۹۴۰. در ایام کریسمس جنگ جهانی دیگری آغاز می‌شود و به زودی هواپیماها شهر را بمباران و ویران می‌کنند. در این بین خلبانی به نام ̎جان کابال̎ (ماسی) نیز به خدمت احضار می‌شود. جنگ سال‌ها ادامه پیدا می‌کند. از ۱۹۶۶ بیماری مهلکی شیوع پیدا می‌کند و چهار سال بعد نیمی از سکنهٔ زمین تلف می‌شوند. حالا ویرانه‌های ̎اوری تاون̎ زیر سلطهٔ مرد خبیثی، معروف به ̎رئیس̎ (ریچاردسن) است. رئیس گاه به گاه مردان تحت فرمانش را برای شکار معدود بازماندگان به تپه‌های اطراف شهر می‌فرستد و امیدوار است که روزی ناوگان هواپیما‌های از کار افتادهٔ در اختیارش را به پرواز در بیاورد و به سرزمین‌های نفت‌خیز دست پیدا کند. در این‌جا هواپیمای عجیبی فرود می‌آید و ̎کابال̎ که بسیار مسن به نظر می‌رسد از آن پیاده می‌شود. ̎کابال̎ نمایندگی تشکیلاتی از دانشمندان و مهندسان را به عهده دارد که در نظر دارند جنگ را به پایان برسانند و تمدنی نوین بر پایهٔ تکنولوژی بنا کنند. اما رئیس دستور می‌دهد که ̎کابال̎ را زندانی کنند و بلافاصله نیروی هوائی ̎تشکیلات̎ با بمب‌های گاز صلح سر می‌رسند.
ـ با شکوه‌ترین فیلم افسانه ـ علمی، پس از متروپولیس فریتس لانگ . کوردا امکانات قابل توجهی را در اختیار نویسندهٔ نامدار انگلیسی، ولز، قرار داد تا آنچه را در ذهن دارد به عینیت در بیاورد. ولز دو سال بر سر نوشتن فیلم‌نامه وقت گذاشت (البته با کمک خود کوردا، منزیس و بیرد). در جریان کار نیز بر طراحی صحنه‌ها (وینسنت کوردا)، لباس‌ها (جان آرمسترانگ، ررنه اوبر و مارچیونس کوئینزبری)، ساختن موسیقی متن (اثر بلیس آنقدر موفق بود که با عنوان نخستین صفحهٔ موسیقی فیلم تاریخ سینما به بازار عرضه شد) و انتخاب بازیگران نظارت داشت. بنابراین مسئول نقطه‌های قوت یا ضعف فیلم (که کم هم نیست) پیش از هر کسی خود ولز است. منزیس که از برجسته‌ترین طراحان آن زمان بود، ابتدا انتخاب مناسبی برای کارگردانی فیلم به نظر می‌آمد؛ اما استقبال نکردن تماشاگران از این تولید پر هزینه (۵/۱ میلیون دلار، که با معیارهای اروپائی بسیار گزاف بود) نشان داد که خوش ظاهری صحنه‌ها، نقص بزرگی مثل نبودن عامل ̎انسانی̎ را جبران نمی‌کند. به همین دلیل امروز نیز شخصیت‌ها و گفت‌و‌گوها غیر طبیعی به نظر می‌آیند.