همه ما روی یک کشتی نشسته ایم

ما قدردان نعمت بزرگی که پس از قرن‌ها و سال‌ها در اختیارمان قرار گرفته نیستیم. ما مملکت‌داری را شوخی فرض کرده‌ایم. سوار مرکب مراد خود هستیم و فکر می‌کنیم جهان همواره به کام ما می‌گردد. بدین جهت اصولی‌ترین و اولیه‌ترین احکام ملک‌داری را نقض می‌کنیم.سنت‌های رایج و روش‌های محتوم که حاصل انباشت مدیریت کردن است را هیچگاه جدی نینگاشته‌ایم.شاید هنوز پس از ۳۰ سال باور نکرده‌ایم که در حال مدیریت کردن هستیم. مدیریت کردن آداب، سنن و قواعد خود را دارد. اما ما با این نعمت تدبیر امور چه‌ها که نکرده‌ایم.
وقتی جریانی به قدرت می‌رسد. با رقبایش کاری می‌کند کارستان. از وزیر تا وکیل و خدم و حشم، همگی را با یک چوب می‌راند. گروه دیگر که از راه می‌رسد، ماجرا معکوس تکرار می‌شود. نه فکری انباشته می‌شود، نه تجربه‌ای گران‌سنگ می‌شود و نه نسلی پاسداری می‌شود و نه مدیریتی حرمت نهاده می‌شود! در همین پاکستان، همسایه خودمان در هر سال دولت‌ها برآمده و فرو خفته‌اند، اما سابقه ندارد چنانچه وکیلی برآید و ژنرالی برود، سفرای آن کشور دستخوش تغییر شوند. حال ایتالیا و فرانسه و آلمان که بمانند. می‌خواهیم با استانداردهای در حد خویش قضاوت نماییم.به سخنان ناطق‌نوری و محمدرضا باهنر بنگرید؛ آیینه تمام‌نمای قدرت سیاسی و حکومتداری در این سرزمین است. ناطق‌نوری معتقد است: <در طول سال‌های اخیر در تعیین نرخ سود بانکی دچار افراط و تفریط شده‌ایم> و یا <در مورد خصوصی‌سازی فقط به انشانویسی می‌پردازیم در حالی که اهداف سیاست‌های اصل ۴۴ و سند چشم‌انداز ۲۰ ساله کشور بدون تغییر واقعی باورهای مسوولا‌ن اجرایی محقق نمی‌شود.> سخنان جناب ناطق کاملا‌ درست است. اما چه کسانی چنین نکرده‌اند؟ چرا نکرده‌اند؟ به چه دلیل پاسخگو نیستند؟ اگر اهداف درست بوده، چرا تن نداده‌اند؟ مگر دولت‌ها، قوای سیاسی، مجالس‌، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت و در یک کلا‌م ارکان مملکت، هر یک در جزایر مستقلی به حیات خویش ادامه می‌دهند؟یا به سخنان باهنر نظری افکنیم که معتقد است چنانچه دولت به نصایح و نگرانی‌های مجلس در باب طرح تحول اقتصادی توجهی نکند، ترمزدستی دولت را می‌کشیم.
به راستی کجای کار معیوب است؟ تا چه زمانی باید از کیسه ملت هزینه ندانم‌کاری، آزمون و خطا و بی‌برنامگی‌ها را داد؟ همه ما روی یک کشتی نشسته‌ایم. حتی اگر دوست هم نداشته باشیم، فعلا‌ همگی همسفریم و ناخدایمان رئیس دولت نهم است.از آن مهم‌تر آقایان که دوران به زعم خود طلا‌یی حکومت یکدست را تجربه می‌کنند چرا قدر هماهنگی را نمی‌دانند؟ پس چه زمانی می‌خواهند سکان را با یک سیاست واحد در دست گیرند؟ این روندها تنها ملت و دولت را از اهداف خود بازمی‌دارد. ترمزی می‌شود از جنس همانی که جناب باهنر می‌خواهد بکشد، برای دولتی که رئیس آن قبلا‌ اعلا‌م کرده بود ترمزها را به دور انداخته‌اند.

منبع : روزنامه اعتماد ملی