تلاطم شدید - THE DEEP END OF THE OCEAN

سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کیت گینزبرگ
کارگردان : اولو گروسبارد
فیلمنامه‌نویس : استیون شیف، بر مبنای کتابی نوشتهٔ جاکلین ریچارد
فیلمبردار : استیون گلدبلات
آهنگساز(موسیقی متن) : المر برنستاین
هنرپیشگان : میشل فایفر، تریت ویلیامز، ووپی گلدبرگ، جاناتان جکسون، کوری باک، جان کاپلوس، رایان مریمن و الکس وگا
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۶ دقیقه


̎بت کاپادورا̎ (فایفر)، عکاسی است که با ̎پت̎ (ویلیامز)، صاحب یک رستوران ازدواج کرده؛ این دو در مدیسن ویسکانسین ساکن هستند و ظاهراً زندگی خوب و راحتی را می‌گذرانند. در سال ۱۹۸۸ ̎بت̎ همراه سه فرزندش به گردهمائی دوستان دوران مدرسه‌اش در شیکاگو می‌رود. در حالی‌که ̎بت̎ در ̎لابی̎ شلوغ هتل، به طرف پیش‌خوان پذیرش می‌رود، بچهٔ سه‌ساله‌اش، ̎بن̎، ناپدید می‌شود. با وجود جست‌وجوی دیوانه‌وار و بی‌وقفه و پوشش گستردهٔ رسانه‌ای این حادثه، بچه را نمی‌یابند و دیری نگذشته که ̎بت̎ دچار افسردگی می‌شود. نه سال بعد، تازه درد خانواده از غم از دست رفتن ̎بن̎ اندکی التیام‌یافته که به شیکاگو می‌روند تا ̎پت̎ بتواند به اتفاق پدرش رستورانی باز کند. چند ماهی بعد، ̎سام کاراس̎ (مریمن)، پسر یکی از همسایه‌ها از آنان می‌خواهد که اجازه دهند چمن خانه‌اش را کوتاه کند. ̎بت̎ متوجه می‌شود که سر و شکل پسرک کاملاً با عکسی که پلیس از ̎بن̎ نوجوان ساخته، جور در می‌آید. او از پسرک عکس می‌گیرد و با شوهر خود و ̎کارآگاه کندی بلیس̎ (گلدبرگ) تماس می‌گیرد. اثر انگشت ̎بن̎ و ̎سام̎ کاملاً با یکدیگر می‌خوانند. ̎کندی̎ و ̎بت̎ به سراغ ̎جرج̎ (کاپلوس)، پدر ̎سام̎ می‌روند و خیلی زود آشکار می‌شود که ̎بن̎ توسط زنی متزلزل و بیمار که از همشاگردی‌های سابق ̎بت̎ بوده، ربوده شده است. او اکنون خودکشی کرده و دیگر کسی باقی نمانده که بتوان تقصیرها را به گردن او انداخت. ̎سام̎ که زندگی خوبی را با ̎جرج̎ سر کرده، هیچ خاطره‌ای از والدین واقعی‌اش ندارد. و حالا، ̎بت̎ و ̎پت̎ باید راهی پیدا کنند تا دوباره پیوندی عاطفی با ̎سام̎ برقرار کند و مرهمی بر درد و عذاب وجدان ̎وینسنت̎ (جکسن)، برادر بزرگ‌تر بگذارند که در زمان ربوده شدن ̎بن̎، مثلاً قرار بوده مواظب برادرش باشد و از آن زمان تا به‌حال احساس گناه رهایش نکرده است...
● فیلم درامی خانوادگی است که بر مبنای رمانی پرفروش ساخته شده. اما در حالی‌که قابل باور به‌نظر نمی‌آید، یکی از بهترین بازی‌های فایفر را به‌دست می‌دهد؛ به‌خصوص در نیمهٔ نخست که به مایه‌های ̎فقدان̎ و ̎گناه̎ می‌پردازد و این‌که چطور می‌توان به ̎وضع عادی خود̎ بازگشت. کار از آنجا که فرزند از دست رفته، به‌طور اتفاقی، به خانهٔ پدر و مادر واقعی مراجعه می‌کند، به‌کلی از کف می‌رود و به فیلم‌های تلویزیونی شباهت پیدا می‌کند.